ساخت ایمپلنت جمجمه نرم که می‌تواند درمان صرع را متحول کند

باشگاه خبرنگاران جوان نوشت؛ محققان موفق به ساخت نوعی ایمپلنت جمجمه رباتیکی شده‌اند که می‌تواند درمان صرع را آسان‌تر و موثرتر کند.

پس از مراجعه یک جراح مغز و اعصاب که به دنبال روشی کمتر تهاجمی برای درمان شرایطی بود که نیاز به ایمپلنت مغزی دارند، تیمی از محققان در Ecole Polytechnique Fédérale de Lausanne سوئیس به سرپرستی استفانی لاکور، متخصص نوروتکنولوژی شروع به کار کردند. آن‌ها از ربات‌های نرم الهام گرفتند تا یک آرایه الکترود قشر بزرگ ایجاد کنند که می‌تواند از سوراخ کوچکی در جمجمه عبور کند. آن‌ها یافته‌های خود را در Science منتشر کردند.

یک آرایه الکترود کورتیکال فعالیت الکتریکی مغز را برای بیمارانی که از شرایطی مانند صرع رنج می‌برند، تحریک، ثبت یا نظارت می‌کند. صرع نسبتا شایع است. شناخته شده است که این اختلال باعث تشنج می‌شود که انفجار فعالیت الکتریکی در مغز است و ممکن است باعث لرزش غیرقابل کنترل، سفتی ناگهانی، فروپاشی و سایر علائم شود.

در حالی که آرایه‌های میکروالکترودی برای اولین بار دهه‌ها پیش اختراع شدند، استفاده از این آرایه‌ها برای تحریک عمیق مغز در بیماران مبتلا به صرع تنها در چند سال گذشته مورد تایید FDA قرار گرفته است، با این حال دستگاه‌های فعلی اغلب دارای معاوضه‌های خاصی هستند، خواه وضوح الکترود، پوشش سطح قشر مغز یا حتی زیبایی شناسی باشد.

محققان دستگاهی به شکل گل فوق‌العاده نازک ساخته‌اند که می‌تواند به اندازه کافی کوچک تا شود تا سوراخی ۲ سانتی متری در جمجمه قرار گیرد، جایی که می‌تواند بین جمجمه و سطح مغز قرار گیرد، یک ناحیه کوچک و ظریف که فقط در اطراف یک جمجمه را اندازه گیری می‌کند. پس از استقرار، الکترود انعطاف پذیر هر یک از شش بازوی مارپیچی خود را یکی یکی آزاد می‌کند تا در ناحیه‌ای از مغز به قطر حدود ۴ سانتی متر گسترش یابد. سایر دستگاه‌ها ممکن است به سوراخی در جمجمه به اندازه قطر آرایه الکترود نیاز داشته باشند.

سوخو سانگ، محقق اصلی این مطالعه، در بیانیه EPFL گفت: «زیبایی مکانیسم ورژن این است که می‌توانیم اندازه دلخواه الکترود را با فشرده‌سازی ثابت و حداقل بر روی مغز مستقر کنیم. جامعه رباتیک نرم به این مکانیسم انحرافی بسیار علاقه‌مند بوده است، زیرا از آن الهام گرفته شده است. این مکانیسم انحراف می‌تواند رشد ریشه درختان را تقلید کند و هیچ محدودیتی از نظر میزان رشد ریشه درختان وجود ندارد.

با این حال، این دستگاه هنوز دقیقا برای مغز انسان آماده نیست، تیم فقط آن را در یک مینی پیگ آزمایش کرده است، اما توسعه آن توسط یک آزمایشگاه EPFL برای رابط‌های بیوالکترونیک نرم به نام Neurosoft Bioelectronics ادامه خواهد یافت.

لاکور در بیانیه EPFL گفت: «تکنولوژی‌های عصبی کم تهاجمی رویکرد‌های ضروری برای ارائه درمان‌های کارآمد و متناسب با بیمار هستند».