گرچه درمان سریع می‌تواند از مرگ و اثرات ماندگار حمله قلبی جلوگیری کند و میزان بقا یا درصد زنده ماندن افرادی که به علت حمله در بیمارستان بستری می‌شوند، بسیار بالا است، اما تجربه کردن این عارضه از نظر جسمی و روانی دردناک است.
هنگامی که حمله قلبی یا به اصطلاح پزشکی «انفارکتوس میوکارد» رخ می‌دهد، جریان خون به بخشی از عضله قلب معمولاً به دلیل لخته شدن خون در «شریان‌های کرونری» متوقف می‌شود. شریان‌های کرونری خون غنی از اکسیژن را به عضله قلب می رسانند و هنگامی که انسداد اتفاق می افتد، ناحیه مبتلا در عضله قلب دچار محرومیت از اکسیژن می‌شود.
این لخته‌های خونی به دلایل زیادی ایجاد می شوند، اما در اغلب موارد این لخته‌ها در محل یک پلاک چربی درون دیواره شریان که «پاره شده» است، ایجاد می‌شوند.
محتویات این پلاک به دنبال پاره شدن آن به داخل مجرای شریان می‌ریزد و مواد آزادشده به طور ناگهانی باعث تشکیل لخته و اختلال در جریان خون می‌شوند. علل دیگری نیز برای حمله قلبی وجود دارد، مانند حرکت کردن لخته خون از رگ‌های قسمت دیگری از بدن و راه یافتن آن به درون شریان‌های کرونری و مسدود کردن آنها یا آسیب دیدن دیواره رگ‌های خونی که «دایسکشن» یا پارگی درونی دیواره شریان‌های کرونری رخ می‌دهد.
مراقبت فوری ضروری است
صرف نظر از علت حمله قلبی، مراقبت فوری برای بیماری دچار حمله قلبی ضروری است. اگر مداخله سریع انجام نشود، عضله قلب به علت نرسیدن اکسیژن شروع به مردن می‌کند. چنین وضعیتی می‌تواند عوارض وخیم بینجامد، از جمله آریتمی (ضربان قلب نامنظم)، نارسایی قلبی یا حتی ایست قلبی شود.
این فرآیند همچنین باعث ایجاد علائمی مانند درد یا ناراحتی قفسه سینه در بیماران می‌شود که آنها اغلب آن را به صورت وارد آمدن فشار یا گرفتگی شدید توصیف می‌کنند. این ناراحتی می‌تواند به سرعت پس از شروع شدن به بازوها، پشت، گردن یا فک سرایت کند.
حمله قلبی چقدر طول می کشد؟
گرچه حمله قلبی می‌تواند به سرعت به عوارض خطرناکی بینجامد، اما مدت زمان انفارکتوس‌های واقعی عضله قلب می‌تواند بسیار متفاوت باشد.
برخی حمله‌های قلبی به طور ناگهانی بروز می‌کنند، در حالی که برخی دیگر ممکن است با علائم خفیفی شروع شوند که در طول زمان شدت آنها افزایش می‌یابد. علائم می‌توانند از چند دقیقه تا چند ساعت طول بکشند.
حمله‌های قلبی بسته به شدت و مدت زمانی که طول می کشد تا مراقبت های پزشکی مناسب را دریافت کنید، حتی می‌توانند برای روزها ادامه یابد.
به محض اینکه جریان خون به عضله قلب مختل شود، عضله قلبی شروع به مردن می‌کند .آسیب بازگشت‌ناپذیر به بافت قلب معمولا در بیمارانی که حمله‌های قلبی آنها در عرض ۶ تا ۱۲ ساعت درمان نشود، رخ خواهد داد.
اگر انسداد رگ‌ها را با داروها یا اعمالی مانند آنژیوپلاستی یا استنت‌گذاری که از راه پوست انجام می‌شوند، برطرف شود، می‌توان روند حمله قلبی را معکوس کرد و آسیب به عضله قلب را تا حد زیادی کاهش داد.
علائم حمله قلبی چه هستند و کی شروع می‌شوند
حمله قلبی یک اورژانس پزشکی است که نیاز به مراقبت فوری دارد. در حالی که اغلب حمله قلبی یک رویداد ناگهانی در نظر گرفته می‌شود - و در واقع اینگونه هم می‌تواند باشد –ممکن است مدت‌ها پیش از آنکه ناراحتی حاد را تجربه کنید، علائمی در شما بروز کرده باشد.
بنابراین علائم حمله قلبی می‌توانند به‌طور ناگهانی شروع شوند یا به تدریج در طول زمان ایجاد شوند و گاهی اوقات بروز کامل آنها ساعت‌ها، روزها یا حتی هفته‌ها طول می‌کشد.
تظاهر «کلاسیک» حمله قلبی،احساس ناراحتی ناگهانی در سمت چپ قفسه سینه است که اغلب به صورت احساس فشار و سنگینی است. بسیاری از افراد می‌گویند گویی سنگ سنگینی روی قفسه سینه‌شان گذاشته شده است.
این احساس فشار و سنگینی اغلب با این علائم همراه است:
- تنگ نفس
- عرق سرد کردن
- احساس ضعف
- خواب‌آلودگی
- از دست دادن هوشیاری
اما همه افراد دچار این علائم معمول حمله قلبی نمی‌شوند.
زنان بیشتر احتمال دارد که تظاهرات غیر معمول حمله قلبی را داشته باشند و ممکن است بیشتر از احساس ناخوشی همراه با تنگی نفس یا سرگیجه شکایت کنند. نکته مهم این است که حتی این علائم کمتر معمول حمله قلبی را به خصوص در افرادی که در معرض خطر بیماری عروق کرونری قلب هستند، نادیده نگیرید.
اگر فکر می‌کنید دچار حمله قلبی شده‌اید، مهمترین کاری که باید انجام دهید این است بلافاصله با سرویس اورژانس تماس بگیرید تا شما را به بخش اورژانس بیمارستان منتقل کنند.
