راهنماتو-مقدار قند و شکری که نوزادان و کودکان نوپا مصرف می‌کنند، می‌تواند احتمالا ابتلا به دیابت نوع دوم و فشار خون بالا در بزرگسالی در آن‌ها را پیش‌بینی کند.
به گزارش راهنماتو، محققان دانشگاه کالیفرنیای جنوبی و مگ‌کیل در کانادا از داده‌های بانک داده انگلستان برای بررسی اثرات بلندمدت مصرف شکر در سال‌های آغازین زندگی استفاده کردند.
آن‌ها داده‌های 60183 نفر که بین سال‌های 1951 تا 1956 متولد شده بودند را جمع‌آوری کردند تا ارتباط بین سلامتی و سهمیه‌بندی شکر در دوران جنگ که در سال 1953 در انگلستان به اتمام رسید را بررسی کنند. این اطلاعات بینش محققان درباره اثرات مصرف شکر قبل و بعد از این محدودیت‌ها را ارتقاء داد.
از ژانویه سال 1940 تا 1953 هر شهروند بزرگسال بریتانیایی معمولی فقط می‌توانست 41گرم شکر در روز مصرف کند و کودکان زیر 2سال هم اصلاً اجازه مصرف شکر نداشتند. به محض آن‌که محدودیت‌ها آزاد شد، مصرف شکر دوباره افزایش شدیدی پیدا کرد.
تادجا گراسنر، از دانشگاه کالیفرنیای جنوبی می‌گوید: «مطالعه اثرات بلندمدت مصرف شکر اضافی روی سلامتی از این حیث چالش‌برانگیز است که پیدا کردن موقعیت‌هایی که افراد در سال‌های آغازین زندگی به صورت تصادفی در معرض محیط‌هایی با ارزش تغذیه‌ای متفاوت قرار گرفته باشند و سپس دنبال کردن آن‌ها به مدت 50 تا 60سال سخت است.»
«پایان سهمیه‌بندی شکر در انگلستان فرصت بسیار خوب و طبیعی‌ای در اختیار محققان قرار داد تا این رابطه را بررسی کنند.»
بر اساس این داده‌ها، کودکانی که در دوران سهمیه‌بندی مصرف شکر در 1000روز اول زندگی‌شان – که از قبل از تولدشان محاسبه شده بود - در معرض قند و شکر قرار گرفته بودند، به طور میانگین 35درصد بیش‌تر احتمال داشت که در بزرگسالی دچار دیابت نوع دوم بشوند و در این افراد خطر ابتلا به فشار خون نیز تا 20درصد افزایش پیدا کرده بود.
حتی در مواردی که نوزادان هنوز در رحم مادر بودند که سهمیه‌بندی برداشته شد، همچنان خطر ابتلا به دو بیماری در بزرگسالی در آن‌ها تا یک-سوم کاهش یافته بود. از آن بیش‌تر، افرادی که در سال‌های آغازین کودکی کم‌تر در معرض مصرف قند و شکر قرار گرفته بودند، در دوران بزرگسالی خیلی دیرتر از دیگران به این دو بیماری مبتلا شده بودند.
کلر بون، از دانشگاه مگ‌کیل، می‌گوید: «جالب‌تر آن است که سطح مصرف قند و شکر که در دوران سهمیه‌بندی مجاز بود، مبتنی بر دستورالعمل‌های امروزی است. مطالعه ما نشان می‌دهد که اگر والدین این توصیه‌ها را دنبال کرده می‌کردندف فواید چشمگیری برای سلامتی فرزندان‌شان به همراه داشت.»
با اینکه نتایج بسیار چشمگیر هستند اما برای اثبات رابطه مستقیم علی و معلولی کافی نیستند. اگرچه محققان بسیاری از عوامل اثرگذار احتمالی را مد نظر قرار دادند، بریتانیایی‌ها از دهه 1950 تغییرات فرهنگی متفاوتی را تجربه کرده‌اند که فراتر از صرفاً مصرف قند و شکر بود.
با این حال، شواهد قوی نشان می‌دهد که مصرف قند و شکر در سال‌های اولیه زندگی، به خصوص قبل از تولد، اثرات بسیار چشمگیری روی سلامتی فرد در سال‌های بعدی دارد.
پاول گرتلر، اقتصاد‌دان از دانشگاه کارولینا، می‌گوید: «مصرف شکر و قند در سال‌های اولیه زندگی مخدر جدید است و باید مانند مخدر با آن رفتار شود و شرکت‌های مسئول تولید غذای کودک باید برای تولید گزینه‌های سالم‌تر این موارد را مد نظر داشته باشند.»
