یکی از اعضای تیم تولید که دختری مبتلا به اوتیسم داشت، متوجه برخی نشانه‌ها در رفتار رمزی شد و این موضوع را با آن‌ها در میان گذاشت. همین باعث شد که بلا رمزی به دنبال ارزیابی روانپزشکی برود و در نهایت تشخیص اوتیسم دریافت کند.
او این تجربه را «آزادکننده» توصیف کرده و گفته که دانستن این موضوع «باعث شد با خودم مهربان‌تر باشم» و درک بهتری از سختی‌هایی که در انجام کارهای روزمره دارم، پیدا کنم.
رمزی می‌گوید همیشه در حال مشاهده و یادگیری از دیگران بوده و تعاملات اجتماعی را به‌صورت دستی یاد گرفته است. این موضوع به او در بازیگری نیز کمک کرده است. او همچنین به حساسیت بیش از حد به زبان بدن و حالات چهره‌ی دیگران اشاره کرد و گفت که این موضوع گاهی دردناک است.
او می‌گوید که داشتن برنامه‌ی مشخص و ساختارمند در یک روز کاری به او کمک می‌کند: ساعت مشخصی برای کار دارد،
لباس‌های مشخصی برای پوشیدن دارد، دقیقاً می‌داند که کجا باید بایستد و چه کاری انجام دهد.
رمزی در گذشته درباره‌ی نورودایورجنت (Neurodivergent) بودن خود صحبت کرده بود، اما به گفته‌ی خودش، همیشه از نام بردن اوتیسم اجتناب می‌کرد. حالا که این موضوع را آشکار کرده، احساس آرامش و پذیرش بیشتری دارد.
