راهنماتو- راه رفتن یک الگوی حرکتی پیچیده و ناخودآگاه است که عضلات لگن، زانو و پا را درگیر می کند. راه رفتن یک فرد در اندازه گیری کیفیت زندگی و وضعیت سلامت او از نقطه نظر پزشکی بسیار مهم است. به همین دلیل برای کمک به درمان افراد مبتلا به اختلالات حرکتی، محققان در تلاشند تا نیروهای دخیل در راه رفتن را درک کنند.
بررسی این الگوهای حرکتی و عوامل دخیل در آن نیز نیاز مبرم به بررسی آنها در سنین پایین دارد با این حال، اطلاعات مربوط به پارامترهای راه رفتن مرتبط با سن در کودکان بسیار کمیاب است. تاداشی ایتو و هیدیشی سوگیورا از گروه علوم بهداشتی دانشگاه ناگویا، و همچنین کوجی نوریتاکه و نوبوهیکو اوچی از مرکز پزشکی و توانبخشی ناتوانی‌های رشدی میکاوا آئویتوری استان آیچی، الگوی هنجاری راه رفتن کودکان ژاپنی را مورد مطالعه قرار دادند. آنها تفاوت های مربوط به سن را در حرکات اندام تحتانی در حین راه رفتن با استفاده از یک سیستم تحلیل راه رفتن سه بعدی بررسی کردند.
یافته های این دانشمندان که در مجله Scientific Reports منتشر شد، نشان داد که راه رفتن ثبت شده دانش آموزان مدارس ابتدایی ژاپنی بر اساس سن، با هم نوعان خود در دیگر کشورها متفاوت است. این تحقیق همچنین می افزاید؛ اگرچه کودکان معمولی ژاپنی 6 تا 12 ساله دارای الگوهای راه رفتن و پارامترهای راه رفتن مشابه کودکان سایر کشورهای توسعه یافته هستند، اما رشد آنها متفاوت است.
دکتر ایتو و همکارانش چهار تفاوت مهم را در بین گروه های سنی پیدا کردند. اول، افزایش آهنگ یا تعداد مراحل انجام شده در یک دقیقه که در بین کودکان گروه 11 تا 12 ساله در مقایسه با گروه 6 تا 8 ساله وجود داشت. دوم، کاهش طول گام در بین کودکان 11 تا 12 ساله در مقایسه با 9 تا 10 سال وجود داشت. سوم، کودکان 11-12 ساله در طول چرخه راه رفتن دامنه حرکتی زانو کمتری داشتند. چهارم، با بالا رفتن سن کودکان، خم شدن کف پا بالاتری مشاهده شد.
دکتر ایتو گفت: «ما معتقدیم که تفاوت در سبک زندگی، ساختار و عوامل فرهنگی همگی بر راه رفتن کودکان ژاپنی تأثیر می گذارد. اگرچه این موضوع به احتمال زیاد بر سلامت کودکان ژاپنی تأثیری ندارد اما نشان دهنده ویژگی های متفاوت از کودکان در کشورهای دیگر است. این نتایج ابزار مهمی برای ارزیابی راه رفتن طبیعی و پاتولوژیک است و می تواند اثربخشی درمان ارتوپدی و توانبخشی برای اختلالات راه رفتن را تعیین کند.
