ابوالفضل عرب در این ویدیو درباره شرایط سخت زندان و تنهایی اش صحبت هایی کرد.
او گفت: زندان ژاپن اصلاً با تمام زندان دنیا فرق می‌کنه مثلاً قانونشون واسه 500 سال پیشه یه اتاقایی انفرادی خیلی کوچیک داره بالای در بلندگوعه بغلشم دوربینه پنج دقیقه به هفت یه موزیک میزنه آهنگ ژاپنی میزنه شما باید آنکارد کنی و چهار زانو بشینی رو به دیوار میشه صبحانه هم که میاد داخل شما حق صحبت کردن با اون شخص رو ندارید حتی حق نداری بهش نگاه کنی صبحانه و یه سکوی اونجا میذاره بالا بعد رو به دیوار میشینی حق نداری دراز کنی مثلا میخوای بخوابی یا مثلا میخوای راه بری اصلا نیستش تا ده و نیم صبح 10 و نیم صبح پنج دقیقه هواخوری داری بعد دوباره میای داخل سالنت بعد تا 1 هفت هم که در اختیار خودت بودی شام میخوردی بعد هشت و نیم دیگه باید میخوابیدی دیگه اجبار بود زمانی که لخت می‌شدی پنج دقیقه تایم میگرفتن 5 دقیقه شما خودتو بشوری لباس بپوشید بشه 6 دقیقه از حمومت کم میکنن مثلا هفته ای دو با رو میکنن یه بار اینجوری جریمت میکنن با روح و روانت بازی میکنن دو سال تو انفرادی بودم خاطره تعریف کنم نشسته بودم تو اتاق خیلی حالم گرفته بود بعد دیدم یدونه از این مورچه های بزرگ هستش مورچه رو گرفتم و ببخشید تو لیوان اون شده بود دلگرمی من تو یه جاهایی به یه چیزهای خیلی کوچک دل میبنده باورت میشه باهاش صحبت میکردم برام شده بود قوت قلب ازش انرژی میگرفتم یه روز خواب بودم بعد نگو تو خواب این لیوانه برمیگرده بعد صبح بلند شدم لیوان دنبال مورچه میگشتم.
