اینجا، در قلب باغی سرسبز که خود بخشی از میراث جهانی یونسکوست، معماری با طبیعت در هم آمیخته و تالاری را خلق کرده که نه فقط یک بنا، بلکه یک اثر هنری زنده و باشکوه است. سقف ایوان، با مقرنس‌کاری‌های آینه‌ای پیچیده و خیره‌کننده، همچون کهکشانی از نور، هنر دست استادکاران عصر صفوی را به رخ می‌کشد.
هر قطعه آینه با شکست نور، انعکاسی از باغ و آسمان آبی بیرون را به درون می‌آورد و فضایی رؤیایی و بی‌بدیل خلق می‌کند. ستون‌های بلند و یکپارچه از چوب چنار، استوار و مغرور، این سقف گرانبها را بر دوش می‌کشند و نگاه را به سمت حوض بزرگ و عمارت روبه‌رو هدایت می‌کنند؛ قابی بی‌نقص از تلفیق معماری، آب و سرسبزی.
این شاهکار بی‌همتا، یادگاری از دوران اوج شکوه دولت صفوی است. هسته اولیه کاخ چهل‌ستون در دوران سلطنت شاه عباس اول (شاه عباس کبیر) پایه‌گذاری شد. در آن زمان، عمارت کلاه‌فرنگی همراه باغی وسیع در این مکان ساخته شد تا جایی برای پذیرایی از مهمانان و مقامات عالی‌رتبه باشد. اما شکوه امروزی کاخ، مدیون دوران سلطنت شاه عباس دوم است. حدود سال ۱۰۵۷هجری قمری، او دستور به توسعه و تکمیل این مجموعه داد.
تالار آینه، تالار هجده‌ستون، ۲اتاق بزرگ شمالی و جنوبی تالار آینه، ایوان‌های طرفین سالن پادشاهی و حوض بزرگ مقابل تالار با تمام تزئینات نقاشی، آینه‌کاری و کاشی‌کاری دیوارها و سقف‌ها در این دوره به آن افزوده شد. نام «چهل‌ستون» نیز وجه‌تسمیه جالبی دارد؛ انعکاس ۲۰ستون ایوان اصلی در آب زلال حوض مقابل، تصویری از ۴۰ستون را در ذهن تداعی می‌کند که نمادی از کثرت و عظمت این بنای سلطنتی است.
