تا زمان حکومت قاجار، تنها مسیر بین کرج و چالوس برای مسافران شمال، یک جاده خاکی بود. احداث جاده چالوس از سال ۱۳۱۴ آغاز شد و حدود ۳سال طول کشید. کارگرانی که ساخت جاده چالوس را شروع کردند، تجهیزات پیشرفته‌ای نداشتند و کنده‌کاری‌های جاده را با ابزارهای بسیار ساده‌ای مانند دیلم و کلنگ انجام می‌دادند تا بتوانند در دل رشته‌کوه‌های البرز مسیری برای رفتن به شمال ایجاد کنند. هفت‌سنگ یا صخره بزرگ به‌عنوان یکی از جاذبه‌های گردشگری جاده چالوس از آثار به‌جامانده از همان دورانی است که کارگران مشغول کنده‌کاری بودند.
قصه هفت برادر
صخره‌های هفت برادران جاده چالوس به دره‌ای عمیق و هولناک مشرف است. یکی از دشوارترین بخش‌های ساخت جاده چالوس مربوط به ساخت تونل کندوان بود. تونلی ۲ کیلومتری که برای ساخت آن لازم بود کوه‌های سنگی به دست کارگران و با ابزار ساده شکافته شود. صخره‌های هفت برادران جاده چالوس نیز یادگاری از همین کارگران زحمتکش است. این تخته سنگ‌های ایستاده با شکل کله قندی خود و ارتفاع کوتاه و بلند خود در امتداد یکدیگر یکی از تماشایی‌ترین نقاط جاده چالوس را شکل داده‌اند. بر فراز یکی از این تخته سنگ‌ها دیلم استفاده شده توسط یکی از کارگران در هنگام ساخت جاده چالوس نیز به نشانه یادگار قرار داده شده است.
مهراب رجبی، نویسنده و البرز پژوه در این باره صخره‌های هفت برادران و اینکه آیا واقعا آنان هنگام کار در دره سقوط کردند، می‌گوید: «هفت برادران عارضه‌ای کاملا طبیعی بوده که در مسیر جاده واقع شده است. البته نقش سازنده و هنرمندانه کارگران و همچنین دقت و مهارت مهندسان و معماران کشور در تراشیدن و شکل دادن صخره و بند و آراستن و شکل دادن مسیر و خلق این زیبایی و شکوه نقش موثر داشته است. از نقش اعدادی همچون چهار، هفت و چهل و ... نیز نباید در جاینام‌شناسی (بررسی نام‌های جغرافیایی) ایران و جهان غافل بود. اما اینکه گفته می‌شود تعدادی کارگر هنگام ساخت جاده به دره سقوط می‌کنند که بین‌شان ۷ برادر بوده، بیشتر شبیه قصه است تا واقعیت.»
