بهترین جنگنده‌های ایران در برابر جنگنده‌های اسرائیل

راهنماتو- پس از انجام عملیات وعده صادق 2 و موشک باران سرزمین های اشغالی توسط سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، رژیم اسرائیل بارها سخن از انتقام به میان آورده است.

به گزارش راهنماتو، فارغ از توانایی های محدود اسرائیل در زمینه پاسخ نظامی به موشک باران ایران، فرض کنیم اسرائیل حمله ای را به کشورمان ترتیب دهد، در این صورت ایران در زمینه دفاع هوایی چه گزینه هایی را در اختیار دارد؟

مسئله اول: اسرائیل فقط متکی به نیروی هوایی است!

در ابتدا بهتر است گزینه های موجود اسرائیل برای حمله احتمالی به ایران را بررسی کنیم. واقعیت آن است که نیروهای مسلح رژیم اشغالگر قدس اتکای کاملی به نیروی هوایی دارد. در واقع نیروی هوایی ستون فقرات اصلی ارتش این رژیم است و برای هر اقدام نظامی خارجی، تنها و تنها متکی به نیروی هوایی است. به طور طبیعی نیروی زمینی و دریایی اسرائیل در سناریو حمله احتمالی به ایران هیچ نقشی نخواهند داشت زیرا اسرائیل نه نیروی دریایی قابل اعتنایی دارد و نه نیروی زمینی آن دسترسی و توانایی رسیدن به خاک ایران را دارد. از سوی دیگر اسرائیل به هیچ وجه توان موشکی ندارد و موشک های این کشور فقط در زمینه هواپایه و استفاده در هواپیماها و پهپادها توسعه پیدا کرده اند. موشک های زمین به زمین در سطوح دوربرد به هیچ وجه در برنامه توسعه نظامی اسرائیل جایی نداشته و این رژیم کماکان تحقیق و توسعه نظامی خود را در عرصه نیروی هوایی متمرکز کرده است.

پس در یک سناریوی حمله نظامی احتمالی به ایران، اسرائیل گزینه ای جز استفاده از نیروی هوایی نخواهد داشت و این حمله احتمالی قطعا با استفاده از جنگنده های موجود این کشور خواهد بود.

مسئله دوم: جنگنده های اسرائیل برای حمله احتمالی به ایران

اسرائیل در حال حاضر و بر اساس گزارش های رسمی موجود حدود 370 جنگنده آماده به خدمت در اختیار دارد که به طور مشخص شامل جنگنده های F15 ایگل، F16 و جنگنده F35 است. سهم قابل توجهی از این جنگنده ها مربوط به جنگنده رهگیر و چند منظوره F16 است و پس از آن جنگنده F15 ایگل با حدود 77 فروند و در آخر هم جنگنده F35 با حدود 30 فروند قرار دارند.

اما اسرائیل از کدام یک از این جنگنده ها برای حمله احتمالی به ایران استفاده خواهد کرد؟ برای پاسخ به این پرسش باید دید که این رژیم چه اهدافی را برای عملیات نظامی خود دنبال می کند؛ آیا این اسرائیل به دنبال یک حمله محدود در چند نقطه است یا قصد دارد واقعا به رجز خوانی های خود جامه عمل بپوشاند و عملیات مخرب تری را دنبال کند. بسته به اینکه اسرائیل کدام یک از این اهداف را دنبال کند انتخاب هر یک از این جنگنده ها تفاوت خواهد کرد.

دو جنگنده F16 و F35 به علت نوع طراحی خود مناسب عملیات های بمباران با هدف تخریب گسترده نیستند زیرا توان حمل مهمات زیادی را ندارند. اما اگر هدف یک نقطه مشخص و محدود باشد این دو جنگنده گزینه مناسب تری از F15 خواهند بود. اسرائیل به هنگام حمله به تاسیسات اتمی عراق در زمان رژیم بعث از جنگنده های F16 بهره گرفته بود که با تغییراتی خاص و اضافه کردن مخزن سوخت جدید در بالای بال ها، برد آنها را افزایش داده بود. جنگنده پنهانکار F35 نیز برای عملیات های مشابه گزینه بهتری است اما میزان حمل سلاح آن بالا نیست.

اما احتمالی که بیش از همه مطرح است استفاده از جنگنده F15 ایگل است که به علت امکان حمل مهمات تا 10 تن می تواند تنها گزینه اسرائیل برای حمله احتمالی به ایران تلقی شود. اگر آنطور که سران رژیم اشغالگر قدس در لاف زنی های خود بر ضد ایران صادق باشند و بخواهند عملیاتی تخریب آمیز را دنبال کنند نیاز به جنگنده ای دارند که توان حمل مهمات سنگین و سنگرشکن را دارد که در این زمینه تنها F15 ایگل را می توان در نیروی هوایی اسرائیل یافت که قادر به انجام چنین مهمی است.

پس اگر اسرائیل در حمله احتمالی خود به ایران به دنبال علمیات نظامی با تخریب بالاست قطعا از جنگنده های F15 خود استفاده خواهد کرد که جنگنده ای نسل چهارمی محسوب می شود. به این معنا که مهمات در زیر هواپیما و خارج از بدنه قرار خواهد گرفت و مهمتر از آن اینکه جنگنده ای رادارگریز نیست.

مسئله سوم: اسرائیل برای حمله احتمالی به ایران امکان استفاده از چند جنگنده را دارد؟

فرض بگیریم گزینه اسرائیل برای حمله احتمالی به ایران جنگنده F15 ایگل است که درواقع هم منطقی ترین گزینه آنها هم خواهد بود، حال اسرائیل با چه تعداد از این جنگنده ها حمله خواهد کرد؟ برای پاسخ به این پرسش دو موضوع را باید درنظر گرفت؛ اول اینکه اسرائیل چه اهدافی در این حمله را مد نظر قرار داده و دوم توانایی خود اسرائیل در استفاده از این جنگنده است.

موضوع اول به این برمی گردد که رژیم اسرائیل چه تعداد هدف و چه نوع اهدافی را مدنظر قرار داده است. برای مثال سایت های موشکی زیر زمینی قطعا به تعداد جنگنده بیشتری نیاز دارد تا حجم بالایی از بمب ها تخیله و تاثیرگذاری خود را نشان دهد. این موضوع برای سایت های هسته ای هم قطعا دشوارتر و به معنای نیازمند بودن به جنگنده های بیشتر است. حال اگر این گزینه های دشوار بیشتر باشد به این معنی که اسرائیل بخواهد به چند سایت موشکی یا چند سایت هسته ای حمله کند، طبیعتا تعداد جنگنده های مورد نیاز بیشتر هم خواهد شد.

تاسیسات زیر زمینی که ممکن است بیش از صد متر در زیر زمین و با پوشش کوهستانی قرار گرفته باشند، به نظر حداقل به 6 فروند جنگنده F15 کاملا مسلح نیاز دارند. البته این هم فقط یک احتمال است و شاید 6 فروند جنگنده مسلح F15 هم با توجه به نوع بمب های سنگرشکنی که اسرائیل در اختیار دارد نتوانند به تاسیسات زیر زمینی آسیبی برسانند. اما فرض بر این که برای هر تاسیسات زیر زمینی نیاز به 6 فروند جنگنده F15 باشد آن وقت اسرائیل بر روی چند هدف می تواند عملیات انجام دهد؟

پیش از این اشاره کردیم که اسرائیل حدود 80 فروند جنگنده F15 ایگل در اختیار دارد. در یک سناریوی احتمالی اگر فرض کنیم که اسرائیل 4 هدف در ایران را برای عملیات خود مدنظر قرار داده، آن وقت برای چنین عملیاتی نیازمند 24 فروند جنگنده F15 خواهد بود. یک حساب سرانگشتی نشان می دهد که این رقم معادل یک چهارم کل جنگنده های F15 موجود در این رژیم است.

با توجه به اینکه F15 مهمترین جنگنده میدان نبرد اسرائیل محسوب می شود به نظر نمی رسد اسرائیل قادر باشد بیش از این تعداد را در عملیات نظامی احتمالی برضد ایران مورد استفاده قرار دهد. هرچند حتی این تعداد هم به نظر می رسد یک قمار بزرگ برای رژیم صهیونیستی باشد زیرا این جنگنده ها رادارگریز نیستند و با توجه به وجود سامانه های دفاع هوایی متعدد در ایران ممکن است تعداد قابل توجهی از آنها مورد هدف قرار گیرد.

در یک جمع‌بندی باید گفت رژیم اسرائیل در یک سناریوی احتمالی حمله به ایران بیشتر از 24 فروند جنگنده F15 ایگل را نمی تواند مورد استفاده قرار دهد.

بهترین جنگنده های ایران برای مقاله با حمله هوایی اسرائیل

خوب ما اکنون حدس میزنیم سناریوی حمله احتمالی اسرائیل به ایران با جنگنده F15صورت می گیرد اما بدون در نظر گرفتن سیستم ضدهوایی ایران، نیروی هوایی کشورمان با چه جنگنده هایی به دفاع هوایی خواهد پرداخت؟ به عبارت ساده تر برای دفاع هوایی در برابر حمله اسرائیل، ایران چه جنگنده هایی در اختیار دارد؟

نیروی هوایی ایران علی رغم دارا بودن تنوع قابل توجهی از جنگنده ها نسبت به نیروی هوایی اسرائیل، عملا فقط از چند مدل جنگنده برای مقابله با هواپیماهای دشمن می تواند استفاده کند.

نیروی هوایی ایران برای دفاع هوایی در برابر حمله احتمالی رژیم صهیونیستی 4 جنگنده قابل اتکا دارد که شامل F14 تامکت، سوخو 24 فنسر، میگ 29 فالکروم و F4 فانتوم.

مشخصات اف-14 تامکت: غول آسای آسمان‌ها

اف-14 تامکت یکی از قدرتمندترین جنگنده‌های نسل چهارم بود که به دلیل طراحی منحصربه‌فرد و توانایی‌های فوق‌العاده‌اش مشهور شد. این جنگنده دو سرنشینه با بال‌های متحرک، توسط شرکت گرامن برای نیروی دریایی ایالات متحده طراحی و ساخته شد. ایران نیز پس از آمریکا، تنها کشوری است که این جنگنده را در اختیار داشته است.

ویژگی‌های برجسته اف-14 تامکت:

بال‌های متحرک: یکی از بارزترین ویژگی‌های اف-14، بال‌های متحرکی است که به این جنگنده امکان می‌دهد در سرعت‌های مختلف و ماموریت‌های گوناگون، بهترین عملکرد را داشته باشد.

رادار قدرتمند: رادار آن/اِی‌دبلیو‌جی-۹ یکی از پیشرفته‌ترین رادارهای هوایی زمان خود بود که توانایی ردیابی و قفل کردن چندین هدف را همزمان داشت. این رادار هم اکنون هم قابلیت های خود را با ترکیبی از برخی قابلیت های جدید که حاصل بروزرسانی های جهاد خودکفایی نیروهای مسلح بر روی این جنگنده است، حفظ کرده.

موشک فینیکس: اف-14 به موشک‌های فینیکس مجهز بود که برد بسیار طولانی و توانایی انهدام اهداف هوایی در فاصله دور را داشتند. با پایان جنگ تحمیلی و کاهش قابل توجه موشک های فونیکس پروژه ای برای مهندسی معکوس آن با نام فکور به راه افتاد که گفته می شود تست های خود را نیز با موفقیت سپری کرده است.

دو سرنشینه: حضور دو خلبان در کابین، به اف-14 امکان انجام ماموریت‌های پیچیده و طولانی‌مدت را می‌داد.

توانایی حمل سلاح‌های متنوع: علاوه بر موشک‌های فینیکس، اف-14 قادر به حمل انواع مختلفی از بمب‌ها و موشک‌های هوا به زمین بود. ایران پس از جنگ تحمیلی پروزه بومی سازی اغلب این نوع سلاح ها را دنبال کرد که اغلب آنها با موفقیت به سرانجام رسید.

مشخصات فنی کلی:

طول: 19.1 متر

ارتفاع: 5.1 متر

برد: 2960 کیلومتر

سرعت ماکسیمم: 2.4 ماخ

سلاح‌ها: موشک‌های فینیکس، اسایدویندر، اسپارو، بمب‌های هدایت‌شونده و غیرهدایت‌شونده.

سوخو-24 فنسر: بمب‌افکن تهاجمی با بال متغیر

سوخو-24، یا همان فنسر، یک جنگنده بمب‌افکن تهاجمی است که به دلیل بال متغیر خود شناخته می‌شود. این هواپیما برای انجام ماموریت‌های حمله به اهداف زمینی در ارتفاع پایین طراحی شده است.

ویژگی‌های برجسته سوخو-24:

بال متغیر: یکی از بارزترین ویژگی‌های سوخو-24، بال‌های متغیری است که به آن امکان می‌دهد در سرعت‌های مختلف و ماموریت‌های گوناگون، بهترین عملکرد را داشته باشد.

توانایی حمل سلاح‌های متنوع: سوخو-24 قادر است انواع مختلفی از بمب‌ها، موشک‌ها و راکت‌ها را حمل کند.

سیستم‌های ناوبری و آتش: این هواپیما به سیستم‌های ناوبری و آتش پیشرفته مجهز است که به آن امکان می‌دهد اهداف را با دقت بالا مورد اصابت قرار دهد.

قابلیت پرواز در ارتفاع پایین: سوخو-24 برای پرواز در ارتفاع پایین و نفوذ به مناطق دشمن طراحی شده است.

دو سرنشینه: حضور دو خلبان در کابین، به سوخو-24 امکان انجام ماموریت‌های پیچیده و طولانی‌مدت را می‌دهد.

مشخصات فنی کلی:

طول: 22.62 متر

پهنای بال (در حالت گسترده): 17.65 متر

ارتفاع: 6.35 متر

سرعت ماکسیمم: 1.35 ماخ

برد: 1100 کیلومتر

سلاح‌ها: انواع بمب‌ها، موشک‌ها، راکت‌ها، توپ 30 میلی‌متری

مشخصات جنگنده میگ-29: فالکروم چابک آسمان‌ها

میگ-29، یا همان فالکروم، یکی از مشهورترین جنگنده‌های نسل چهارم است که به دلیل چابکی و مانورپذیری بالا شهرت جهانی دارد. این جنگنده توسط شرکت میگ در اتحاد جماهیر شوروی سابق طراحی و تولید شده است و همچنان در بسیاری از کشورهای جهان مورد استفاده قرار می‌گیرد.

ویژگی‌های برجسته میگ-29:

چابکی و مانورپذیری بالا: میگ-29 به دلیل طراحی آیرودینامیکی و موتورهای قدرتمند، توانایی انجام مانورهای پیچیده و سریع را دارد.

سلاح‌های متنوع: این جنگنده قادر است انواع مختلفی از موشک‌های هوا به هوا، هوا به زمین و بمب‌ها را حمل کند.

رادار قدرتمند: رادار میگ-29 توانایی ردیابی و قفل کردن اهداف هوایی را در بردهای مختلف فراهم می‌کند.

سیستم‌های دفاع الکترونیکی: این جنگنده به سیستم‌های دفاع الکترونیکی مجهز است که به آن امکان می‌دهد از موشک‌های دشمن فرار کند.

دو سرنشینه (در برخی مدل‌ها): برخی مدل‌های میگ-29 دارای دو صندلی هستند که برای آموزش و انجام ماموریت‌های خاص استفاده می‌شود.

مشخصات فنی کلی:

طول: 17.37 متر

پهنای بال: 11.4 متر

ارتفاع: 4.73 متر

سرعت ماکسیمم: 2.4 ماخ

برد: 1400 کیلومتر (با مخزن داخلی)

سلاح‌ها: موشک‌های R-73، R-27، بمب‌های هدایت‌شونده و غیرهدایت‌شونده، توپ 30 میلی‌متری

اف-۴ فانتوم: غول آسای آسمان‌ها

اف-۴ فانتوم یکی از مشهورترین و پرکاربردترین جنگنده‌های نسل سوم بود که برای مدت طولانی در خدمت بسیاری از نیروی‌های هوایی جهان قرار داشت. این جنگنده دو سرنشینه و دو موتوره، به دلیل توانایی‌های چندمنظوره و برد عملیاتی بالا، شهرت فراوانی پیدا کرد.

ویژگی‌های برجسته اف-۴ فانتوم:

توانایی‌های چندمنظوره: اف-۴ هم به عنوان یک جنگنده برتر و هم به عنوان یک بمب‌افکن مورد استفاده قرار می‌گرفت.

برد عملیاتی بالا: نسبت به بسیاری از جنگنده‌های هم‌دوره خود، برد عملیاتی بسیار بالایی داشت.

توانایی حمل سلاح‌های متنوع: اف-۴ می‌توانست طیف وسیعی از سلاح‌ها از جمله موشک‌های هوا به هوا، هوا به زمین و بمب‌ها را حمل کند.

رادار قدرتمند: رادار این جنگنده توانایی ردیابی و قفل کردن اهداف هوایی را در بردهای مختلف فراهم می‌کرد.

مشخصات فنی کلی:

طول: ۱۹.۱ متر

ارتفاع: ۵.۱ متر

برد: ۲۹۶۰ کیلومتر

سرعت ماکسیمم: ۲.۲ ماخ

سلاح‌ها: موشک‌های اسپارو، سایدویندر، فینیکس، بمب‌های هدایت‌شونده و غیرهدایت‌شونده، توپ ۲۰ میلی‌متری

بالاخره چه کسی برنده است؟ جنگنده های ایران یا اسرائیل؟

این جنگنده های ایرانی اگرچه مدل های قدیمی تری نسبت به جنگنده F15 ایگل هستند اما با توجه به شرایط متفاوت دفاعی ایران در صورت حمله احتمالی اسرائیل، به چند دلیل به سادگی می توانند برگ برند این تقابل باشند؛

برتری عددی: اشاره شد که اسرائیل در یک سناریوی احتمالی حمله در بهترین حالت می تواند از 24 جنگنده F15 بهره بگیرد. ایران بیش از 30 فروند سوخو 24 ، حدود 40 فروند اف 14 تامکت، 40 فروند میگ 21 و بیش از 50 فروند اف 4 فانتوم آماده به خدمت دارد. طبیعتا در یک سناریو تعرض هوایی به مرزهای کشور، ایران می تواند از برتری تعدد جنگنده های خود در برابر تهاجم احتمالی نهایت استفاده را نماید.

برتری عملیاتی: ایران بیش از 10 پایگاه شکاری در نیمه غربی و مرکز کشور دارد که از هر کدام از آنها می تواند عملیات دفاع هوایی را ترتیب دهد. از تبریز تا بندرعباس، تمام خطوط مرزی ایران در نیمه غربی پوشش داده شده و در کمترین زمان امکان به پرواز درآوردن جنگنده ها در هر سمتی که تهاجم رخ می دهد وجود دارد.

پوشش ضدهوایی: جنگنده های ایران در سناریوی دفاع هوایی یک مزیت دیگر هم دارند و آن دفاع سیستم ضدهوایی ایران در بردهای مختلف است. جنگنده های اسرائیلی قبل از رسیدن جنگنده های ایرانی باید از سد این سیستم عبور کرده و با آن مقابله کنند.

برتری مدافع بر مهاجم: جنگنده های اسرائیلی در سناریوی حمله احتمالی به ایران اهداف مشخصی را دنبال می کنند. درواقع آنها می بایست اهدافی را بمباران و به سرعت بازگردند. بنابراین در چنین شرایطی و با حجم مهمات سنگینی که این جنگنده ها احتمالا با خود حمل می کنند چابکی لازم برای مقابله با جنگنده های مدافع را نخواهند داشت. این جنگنده ها از طرفی باید با سیستم ضد هوایی نیز مقابله کنند سپس درحالی که باید اهداف مشخصی را بمباران کنند باید از چنگ جنگنده های مدافع نیز بگریزند. طبیعتا در این شرایط مدافع چالاکی و تمرکز بیشتری بر هدف خود دارد تا مهاجمی که باید هم بر هدف خود و هم حملات ضدهوایی و جنگنده های مدافع مسلط شود.