در دهه ۱۹۸۰، نیروی هوایی ایالات متحده برنامه جنگنده تاکتیکی پیشرفته را برای توسعه نسل بعدی هواپیمای رادارگریز که برتر از F-15 و F-16 بود با هدف مقابله با جنگنده های شوروی مانند Su-27 و میگ 29 آغاز کرد.
دو تیم با هم رقابت کردند: نورثروپ گرومن با YF-23 و لاکهید مارتین با YF-22، که تبدیل به F22 رپتور شد.
جنگندهYF-23 برد بهتر، سقف بالاتر و ویژگی های مخفی کاری برتر را به نمایش گذاشت. با این حال، در طول نمایش های پروازی، YF-22 با انجام مانورهای تهاجمی تر و پرتاب موشک برتری یافت. نیروی هوایی تحت تاثیر عملکرد و سابقه لاکهید، F-22 را انتخاب کرد. از قضا، F-22 بعداً با تأخیرها و غارت بودجه مواجه شد، چالش هایی که YF-23 ممکن بود از آن اجتناب کند.
رقابت شدید F-22 Raptor: چرا YF-23 مسابقه را باخت ؟
جنگنده YF22 ، یکی از بهترین جت های جنگنده تمام دوران، زمانی رقابت سختی با جنگنده YF-23 داشت اما جنگنده YF22 در نهایت برنده شد و بعدها راه را برای ساخت F22 رپتور هموار ساخت.
بیایید نگاهی به YF-23 بیندازیم و ببینیم چرا برخی فکر می کردند که این جنگنده برتر است. شاید می توانست F-22 را شکست دهد و به موقع و با بودجه کمتر وارد شود.
نیروی هوایی ایالات متحده به دنبال هواپیمایی بود که رادارگریز باشد و عملکرد بهتری نسبت به F-15 و F-16 داشته باشد.نیروی هوایی نگران جنگنده های نسل چهارم شوروی مانند Su-27 و MiG-29 بود.
در واقع نیروی هوایی آمریکا یک قابلیت سوپرکروز می خواست که بدون استفاده از پس سوز امکان حداکثر سرعت را فراهم کند. این امر باعث مصرف سوخت کمتر و ایجاد سطوح بالاتری از رادارگریزی می شد.
نیروی هوایی برای برنامه ۷۲ میلیارد دلار پیشنهاد داد و دو پلتفرم با هم رقابت کردند.تیم لاکهید ایده آزمایش دو موتور مختلف را داشت، بنابراین آنها دو نمونه اولیه ساختند.جنگنده YF-23 عملکرد بهتری داشت
جنگنده YF-22 کمی سریعتر در حدود ۱۶۰۰ مایل در ساعت پرواز می کرد، در حالی که نمونه های اولیه YF-23 حداکثر برد ۲۷۹۶ مایل به علاوه ویژگی های مخفی کاری بهتری داشتند. YF-22 برد کمتری داشت؛ بنابراین در ابتدا YF-23 یک برنده به نظر می رسید. اما مانورهای در حین پرواز جایی بود که YF-22 درخشید. YF-22 موشک هایی را پرتاب کرد و آزمایش های ویژه ای را طی کرد اما جنگنده YF-23 مانورهای مشابهی را طی نکرد.
بنابراین، نیروی هوایی به دنبال نمایش بهتر در حین پرواز رفت و YF-22 را انتخاب کرد. به نظر می‌رسید که بسیاری از موفقیت‌های YF-22 در رقابت‌ها به دلیل «قابلیت نمایش موقق» بوده است.
از قضا، لاکهید مارتین و F-22 تا حدی به این دلیل انتخاب شدند که نیروی هوایی فکر می کرد که سابقه بهتری در مدیریت یک برنامه هواپیمای بزرگ دارند. اما کنگره، در واکنش به گزارش دفتر پاسخگویی دولت در سال ۲۰۰۱، دریافت که F-22 در برنامه با تأخیر و بودجه بیش از حد مواجه شده است.
