همچون هر صنعت دیگری، سازندگان هواپیما نیز گاهی اوقات تصمیم گرفته‌اند اصول عادی طراحی و مهندسی را کنار بگذارند. گاها شاهد طراحی‌های برجسته‌ای بودیم که از فاز پیش‌تولیدی فراتر نرفته‌اند اما برخی حتی اولین تست‌های پرواز را نیز انجام داده‌اند هرچند در نهایت راهی خط تولید نشده‌اند.
مهندسان با تمرین و ممارست فهمیده‌اند که همه طرح‌های نهایی شده جواب نمی‌دهند. بسیاری از هواپیماهای عجیب پس از جنگ جهانی دوم و در دهه ۴۰ و ۵۰ میلادی طراحی شده‌اند یعنی زمانی که برتری هوایی به اولویت اصلی بسیاری از کشورها بدل شد. در آن زمان موتورهای جت نسبتاً جدید بودند و شرکت‌های سازنده چیز زیادی درباره طراحی آیرودینامیک و کارا نمی‌دانستند. برخی هواپیماها به‌صورت ترکیبی از موتورهای جت و ملخی استفاده کرده بودند درحالی‌که برخی به دو نوع موتور توربو جت مجهز بودند. در ادامه شما را با عجیب ترین جنگنده های تاریخ آشنا خواهیم کرد.
عجیب‌ترین جنگنده‌های تاریخ
نورد ۱۵۰۰ گریفون
فرانسه زمان زیادی را صرف بازسازی خود پس از جنگ جهانی دوم کرد. شرکت هوانوردی نورد روی توسعه موشک‌ها و هواپیماها تمرکز داشت. نورد ۱۵۰۰ گریفون برای سرعت طراحی شد و به دنبال استفاده از توربو جت و رم جت بود. حتی اگر چیزی درباره جنگنده‌ها ندانید هم با دیدن گریفون به این واقعیت پی خواهید برد که این هواپیما در حقیقت یک کابین است که روی موتوری بزرگ قرار می‌گیرد.
اولین پرواز هواپیمای یاد شده در سال ۱۹۵۵ انجام شد و توانست به سرعت ماخ ۱.۳ دست یابد. نورد چند سال بعد نسخه ارتقا یافته‌ای با نام گریفون II را با سرعت ۲.۱۹ تولید کرد. خلبان این هواپیما کسی نبود جز آندره تورکت، فردی که اولین بار برای هواپیمای مافوق صوت کنکورد پرواز کرده بود. متأسفانه ۱۵۰۰ گریفون از مشکل داغ کردن رنج می‌برد.
نورث روپ XP-۷۹
یکی دیگر از عجیب ترین جنگنده های تاریخ را مشاهده می‌کنید که نورث روپ ساخته بود. این نام امروز اعتبار زیادی دارد اما در سال ۱۹۴۵ هنوز مسیر اولیه را طی می‌کرد. هواپیمای XP-۷۹ طراحی غیرعادی‌ای داشت و کسی تا به آن زمان با چنین پرنده‌ای آشنا نشده بود. هدف این بود که جنگنده نورث روپ بتواند بدون آسیب دیدن خود باعث تصادف بمب‌افکن‌های دشمن شود.
به همین خاطر نام مستعار رم پرنده برای XP-۷۹ انتخاب شده بود. نورث روپ معتقد بود با توسعه موتورهای جت می‌توان در برابر نیروهای جی مقاومت بیشتری داشت. XP-۷۹ جزو اولین هواپیماهایی بود که موتور جت استفاده می‌کرد. جنگنده موردبحث می‌توانست به حداکثر سرعت ۸۴۵ کیلومتر در ساعت برسد؛ اما XP-۷۹ هرگز از فاز تست پرواز اولیه فراتر نرفت.
کانویر XFY-۱ پوگو
صنایع نظامی از مدت‌ها قبل روی ایده تولید هواپیماهای عمودپرواز کار کرده‌اند و کانویر XFY پوگو چنین چیزی را اثبات می‌کند. جت موردبحث در همان دورانی طراحی شد که راکول روی پروتوتایپ XFV کار می‌کرد. اگر رقابتی بین هواپیماهای عمودپرواز وجود داشته باشد، محصول کانویر بالاتر قرار می‌گیرد زیرا به‌طور موفق توانست پرواز و تیک آف عمودی داشته باشد. XFY پوگو همچنین می‌توانست پرواز افقی داشته و به حالت عمودی بازگردد.
نسخه XFY-۱ از موتور ملخی توربوی پرقدرت آلسیون YT-۴۰ استفاده می‌کرد. این موتور می‌توانست ۵۸۵۰ اسب بخار را به دو پره چرخنده تحویل دهد. اولین پرواز XFY-۱ در آوریل ۱۹۵۴ انجام شد. خلبان این هواپیما توانست بیش از ۶۰ ساعت را پرواز کند. متأسفانه مشکلاتی همچون گیربکس خراب و… باعث شدند نیروی دریایی آمریکا علاقه‌اش به این محصول را از دست دهد.
کورتیس رایت XP-۵۵
چند سال قبل از آنکه آمریکا و ژاپن وارد جنگ با یکدیگر شوند نیروی هوایی ارتش آمریکا در حال تست چندین جنگنده جدید بود. شرکت کورتیس رایت طرحی ارائه کرد که بسیار عجیب بود. کاکپیت هواپیمای کورتیس رایت به دم هواپیما نزدیک بود و بال‌ها نیز به عقب خم شده بودند و پشت موتور قرار داشتند. عجیب‌تر اینکه ملخ هواپیما نیز در دم آن قرار داشت. هواپیماهای جنگی آن زمان همچون P-۵۱ موستانگ از ملخ در جلو استفاده می‌کردند.
پس از تست‌های تونل باد و برخی تغییرات، مهندسان تیغه عمودی را به هر بال اضافه کردند و اولین پروتوتایپ XP-۵۵ در جولای ۱۹۴۳ تکمیل شد. البته در اولین تست‌ها خلبان کنترل هواپیما را از دست داد و مجبور شد اجکت کند. در تست‌های بعدی سومین پروتوتایپ XP-۵۵ از بین رفت و این پروژه نیز بایگانی شد.
راکول XFV-۱۲
نام راکول نیز در لیست عجیب ترین جنگنده های تاریخ به چشم می‌خورد. نیروی دریایی آمریکا خواهان هواپیمای عمودپرواز خود بود و رقابتی بین شرکت‌های هوافضا برای ارائه طرح‌های خود برگزار کرد. یکی از خاص‌ترین طرح‌ها به راکول تعلق داشت. XFV-۱۲ در نگاه اول از تناسبات عجیبی سود می‌برد و ورودی‌های جلو و تیغه‌های روی بال آن بسیار متمایز بودند. البته راکول از عناصر طراحی جت‌های موفقی همچون F-۴ فانتوم و A-۴ اسکای هاوک هم استفاده کرده بود. ورودی‌های هوا، کاکپیت و دماغه XFV-۱۲ بیشترین تمایز را داشتند.
همچنین در بطن هواپیمای یاد شده همان موتور توربو جت پرت اند ویتنی F۴۰۱-PW-۴۰۰ جنگنده F-۱۵ ایگل قرار داشت. علیرغم تلاش‌های فراوان، تست‌ها نشان داد که این نوع طراحی نمی‌تواند نیروی لازم برای بلند کردن هواپیمای راکول از زمین را فراهم سازد. پس از صرف ۱ میلیارد دلار برای پیشبرد این پروژه، نیروی دریایی آمریکا در سال ۱۹۸۱ پروژه را لغو کرد.
ووت XF۵U-۱
آخرین هواپیما در لیست عجیب ترین جنگنده های تاریخ ووت XF۵U-۱ نام دارد. اگر فردی در دهه ۴۰ میلادی ادعا می‌کرد پرنده‌های ناشناس و فضایی را دیده شاید منظورش XFU۵ بوده است. شاخه ووت از شرکت هواپیمایی یونایتد شروع به طراحی این هواپیمای دیسک شکل با موتور ملخی در سال ۱۹۳۹ کرد. چارلز زیمرمن طراح ارشد این هواپیما معتقد بود شکل خاص XF۵U باعث بهبود عبور جریان هوا از اطراف آن می‌شود. زمانی که ووت برای اولین بار در نوامبر ۱۹۴۲ تست پرواز XFU۵ را انجام داد با علاقه نیروی دریایی مواجه شد.
چندین خلبان ارتش آمریکا این پرنده را تست کردند تا به خوبی با نقاط قوت و ضعفش آشنا شوند. نیروبخش XFU۵ دو موتور پرت اند ویتنی R-۲۰۰۰-۲D بود که حداکثر سرعت ۵۸۴ کیلومتر در ساعت را فراهم می‌کردند؛ اما در سال‌های بعد نیروی دریایی سرمایه زیادی را صرف توسعه چندین جنگنده با موتورهای توربوجت کرده بود و به همین خاطر تصمیم گرفته شد پروژه ووت در سال ۱۹۴۷ لغو شود.
