جنگ الکترونیک، آنطور که توسط لاکهید مارتین تعریف شده است، “نشان دهنده توانایی استفاده از طیف سیگنال های الکترومغناطیسی – مانند رادیو، مادون قرمز، یا رادار – برای حس کردن، محافظت و برقراری ارتباط است. در عین حال، جنگ الکترونیک می تواند در توانایی دشمنان در استفاده از این سیگنال ها اختلال ایجاد کند، مانع آن شود و آن ها را تخریب نماید. این توانایی باعث برتری نیروها در میدان نبرد شده و شانس یک ماموریت موفق را افزایش می دهد. ارتش ایالات متحده از انواع هواپیماها برای شرکت در جنگ الکترونیک استفاده می کند. پیشرفته ترین پلتفرم حمله الکترونیکی هوایی (AEA) نیروی دریایی ایالات متحده جنگنده EA-18G Growler است که نسخه ای خاص از F/A-18F Super Hornet است.
بزرگترین تفاوت این دو عدم وجود توپ ۲۰ میلی متری داخلی سوپر هورنت در نسخه جگ الکترونیک است. در عوض، بوئینگ Growler را با تجهیزات جنگ الکترونیکی تجهیز کرده و اگر به بیش از آن نیاز داشته باشد، تجهیزات جنگ الکترونیک اضافی را می‌توان به هر یک از ۹ نقطه سخت زیر آن متصل کرد. با این حال، حتی هلیکوپتر AH-64E Apache Guardian معروف ارتش ایالات متحده مجهز به ابزارهای جنگ الکترونیک است که شامل یک سیستم هدف‌گیری قدرتمند و یک گیرنده هشدار راداری (RWR) توانمند معروف به تداخل سنج فرکانس راداری مدرن شده (MRFI) است.
جنگ الکترونیک چگونه کار می کند؟
جنگ الکترونیک در اشکال و اشکال مختلفی از جمله پشتیبانی، حفاظت و حمله وجود دارد. پشتیبانی الکترونیکی (ES) ظرفیت عملیاتی سیستم‌های راداری را نه تنها برای شناسایی دشمنان در برد بیشتر، بلکه برای کمک به تمایز بین نیروهای دوست و دشمن بهبود می‌بخشد و به متحدان این امکان را می‌دهد تا به خوبی و درستی برای عملیات‌های آتی آماده شوند. جنگ خلیج‌فارس مهم‌ترین عملیات هوایی از زمان جنگ جهانی دوم را شاهد بود، و به دلیل پشتیبانی الکترونیک بود که بخش زیادی از این کارزار نظامی برای آمریکا و متحدانش موفقیت‌آمیز بود. سیستم هوایی هشدار و کنترل زودهنگام هوابرد (AWACS) اطلاعات ضروری را برای هر دو نیرو در زمین و هوا در طول عملیات طوفان صحرا فراهم کرد.
هنگامی که یک نیرو قصد انجام عملیات تهاجمی دارد، تاکتیک‌های حمله الکترونیکی (EA) در دسترس آنها قرار دارد. این رویکرد شامل استفاده از ابزارهای الکترومغناطیسی است که زیرساخت های الکترونیکی دشمن را مختل می کنند. یک EA-18G Growler، اگرچه شبیه یک F/A-18 Super Hornet است، اما مجهز به تجهیزات تخصصی جنگ الکترونیک است که می‌تواند از طریق اشباع کردن فرکانس‌های رادیویی با نویز یا اطلاعات نادرست، رادار دشمن را مختل کند. یک فروند هوایپمای Growler چقدر باید نزدیک باشد تا تجهیزات دشمن را مختل کند؟ مشخص نیست زیرا بوئینگ، نیروی دریایی و وزارت دفاع این جزئیات را به خاطر امنیت ملی مخفی نگه می دارند.
هواپیماهایی که به طور خاص برای جنگ الکترونیک طراحی شده اند
هم BAE Systems و هم نورثروپ گرومن مسئول توسعه تجهیزات جنگ الکترونیک برای تعدادی از پلتفرم های ارتش ایالات متحده هستند، از جمله جنگنده های F-15, F-16, F-22, F-35 متعلق به نیروی هوایی، هلیکوپترهای UH-60 Blackhawk و AH-64 Apache متعلق به نیروی زمینی و همچنین هواپیمای EA-18G Growler متعلق به نیروی دریایی. این کمپانی نورثروپ است که با مجموعه AN/ALQ-257 Viper Electronic Warfare Suite (IVEWS) خود، حفاظت الکترونیکی را برای جنگنده F-16 فراهم می کند. EA-18G Growler جدیدترین هواپیمای جنگ الکترونیک نیروی دریایی ایالات متحده پس از نسخه قبلی به نام EA-6B Prowler است.
برای درک اهمیت جنگ اکلترونیک برای ارتش های جهان، نیروی دریایی می‌گوید: «EA-6B Prowlerهای نیروی دریایی مکان تهدید را مشخص کرده، سپس رادارهای دشمن را دچار اختلاف و منهدم می کنند. هواپیماهای سرکوب دفاعی نیروی دریایی از همه نیروهای ایالات متحده و ائتلاف پشتیبانی می کنند- در واقع، در دسترس بودن EA-6B ها معیاری برای انجام یا عدم انجام بسیاری از ماموریت های ضربتی است. اگر سرکوب دفاعی نیروی دریایی در دسترس نبود، عملیات ها انجام نمی شود». EA-6B Prowler یک جزء حیاتی برای موفقیت در طول عملیات طوفان صحرا بود، و جنگ الکترونیک، به طور کلی، همچنان یک تاکتیک حیاتی است که در کارزارهای نظامی در سراسر جهان به کار می‌رود.
از سوی دیگر، نیروی هوایی ایالات متحده هواپیمای C-130 Hercules را برای داتن هواپیمای تهاجمی الکترونیکی خود به نام EC-130 Compass Call تغییر داده است. EC-130H Compass Call دارای ۱۳ خدمه است که در آن ۹ نفر از تجهیزات جنگ الکترونیک توسعه یافته توسط BAE Systems و تعبیه شده در محفظه ماموریت هواپیما استفاده می کنند. این نوع C-130 نه تنها قادر به مسدود کردن ارتباطات است، بلکه می‌تواند نقش رادار هشدار اولیه/اکتساب اطلاعات را نیز ایفا کند.
