وقتی جنگنده افسانه‌ای اف ۱۴ شگفتی‌ساز می‌شود

 یکی از پیشرفت‌های جالب‌توجه F-14 تامکت در نمای بیرونی، در بخش جلو و وسط بدنه قرار دارد. طراحی بال جارویی هندسی متغیر هواپیما، با بیشتر جت هایی بود که قبل از آن – و تا حد زیادی، حتی بعد از آن- ساخته شده بودند، تفاوت داشت.

اگر کنجکاو هستید بدانید که یک بال متغیر جارویی چه کاری انجام می دهد، باید بدانید که طراحی آن از پرندگان الهام گرفته شده است و اساساً شبیه سازی این هوانوردان طبیعی است که یا بال‌های خود را باز کرده یا عقب می کشند،در مواقعی که نیاز به کاهش یا افزایش سرعت داشته باشند.

ظاهراً، F-14 اولین هواپیمایی نبود که از مفهوم بال شیب دار یا جارویی استفاده کرد، ناسا از این تکنولوژی در دهه ۱۹۵۰ در هواپیمای آزمایشی X-5 استفاده کرده بود. قبل از اینکه این مفهوم به شکلی واقعی برای استفاده آماده شود، به چند دهه اصلاح نیاز بود، جایی که بمب افکن F-111 Ardvark ساخت جنرال داینامیکس به اولین هواپیمای نظامی ایالات متحده تبدیل شد که به شکل موثر و کارآمدی از این تکنولوژی استفاده کرد.

به گفته یکی از مهندسینی که روی این پروژه کار می‌کرد، اگرچه SCADC می‌توانست بال‌های F-14 را کنترل کند، اما محاسباتی که در مراحل آزمایشی در این سیستم انجام شد بسیار خلاصه و ساده بودند. هنگامی که فیزیک هواپیما و سیستم بال ها درست شده و SCADC عملیاتی شد، بال‌های F-14 می‌توانستند از ۲۰ تا ۶۸ درجه، بسته به شرایط پرواز، تغییر شیب دهند که طول بال‌ها را از حدود ۱۱.۶ متر (حالت جمع شده) به ۱۹.۵ متر (حالت کشیده) برساند. جدا از اینکه یک روش جالب برای مدیریت عملکرد در حین پرواز است، بال های جارویی F-14 به راحتی آن را در بین جالب ترین جنگنده‌ها قرار می دهد.