بر اساس مطالعه‌ای که در مجله «گزارشات علمی» منتشر شده، این استخوان متعلق به یک استفانورینوس است، سرده منقرض‌شده‌ای از کرگدن‌های بومی اوراسیا و شمال آفریقا.
قبل از اینکه مردم ماهیت واقعی فسیل‌ها را درک کنند، آن‌ها را از دریچه اعتقادات فرهنگی، مذهبی و اسطوره‌ای خود تفسیر میکردند. در یونان باستان، بقایای فسیل‌شده‌ی حیوانات بزرگ را استخوان‌های غول‌های افسانه‌ای، اژدهایان یا دیگر موجودات افسانه‌ای تصور میکردند.
نمونه توصیف‌شده در این مطالعه در اصل در میسنی (Mycenae) کشف شد، یک شهر باستانی در شمال شرقی جزایر پلوپونز یونان.
این استخوان در انباشتی از اشیاء پیدا شد که در یک ذخیره‌گاه زیرزمینی در قرن سیزدهم ق. م. آنجا گذاشته شده بودند. این فسیل در اصل در کاوش‌های دهه ۱۹۷۰ پیدا شد، اما به تازگی در موزه میسنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.
نویسندگان مقاله تفسیرهای احتمالی درباره دلیل جمع‌آوری فسیل را بررسی کرده و گفته‌اند: «احتمال دارد این فسیل نمایانگر یک شیء جادویی باشد که شانس، گوهر مذهبی یا اسطوره‌ای را برای کاربر یا موقعیت به ارمغان می‌آورده است. این خاصیت ماوراءطبیعی می‌توانسته با یک موجود اسطوره‌ای غول‌پیکر مرتبط باشد، بسیار شبیه تداعی‌های بعدی فسیل‌ها با قهرمانان و هیولاها در دوران تاریخی یونان.»
محققان تأیید کردند که جستجوی فسیل در سرزمین اصلی یونان به اواخر عصر برنز بازمی‌گردد.
«مطالعه ما دربارۀ فسیل میسنی، اطلاعات جدیدی برای توصیف رسوب اولیه فسیل‌ها و روشن کردن جدول زمانی استفاده اولیه از فسیل در سرزمین اصلی یونان ارائه کرده و آن را با اطمینان به عصر برنز پسین نسبت می‌دهد».
