حفره آبی بزرگ، یک گودال دریایی بزرگ در دریای کارائیب است که حدود ۷۰ کیلومتر از ساحل بلیز فاصله دارد؛ با قطر ۳۱۸ متر و عمق ۱۲۴ متر، یکی از بزرگترین فروچاله‌های دریایی است.
حفره‌های آبی مانند این، یادگاری از یخبندان کواترنر هستند، زمانی که سطح دریا بیش از ۱۰۰ متر پایین‌تر از امروز بود.
حفره آبی بزرگ بخشی از سیستم ذخیره‌گاه مرجانی سدی بلیز است، که یک سایت میراث جهانی یونسکو است که توسط چارلز داروین به عنوان برجسته‌ترین صخره در هند غربی توصیف شده است.
خانه انبوهی از گونه‌های مرجانی منحصربه‌فرد است؛ این منطقه برای گردشگران، غواصان و کاوش‌گران به یک جاذبه تبدیل شده است.
با فرود آمدن به درون چاله، می‌توان بقایای استالاکتیت‌ها، ویژگی‌های زمین شناسی را از زمانی که این غار در معرض هوای آزاد بود، مشاهده کرد. با این حال، گفته می‌شود که از نظر حیات وحش چیز زیادی برای دیدن درون چاله آبی بزرگ وجود ندارد.
عکسی از سیستم ذخیره‌گاه مرجانی سد بلیز، که حفره آبی بزرگ را نشان می‌دهد، این عکس از ایستگاه فضایی بین‌المللی در ۵ مارس ۲۰۲۰ دیده می‌شود.
انتهای این چاله بزرگ آبی، خالی از اکسیژن است. سطح اکسیژن محلول در زیر لایه سولفید هیدروژن که در عمق ۹۰ متری در عمق چاله قرار دارد، به صفر می‌رسد و در واقع یک مانع نامرئی در چاله ایجاد می‌کند. در نتیجه این شرایط غیرقابل سکونت، کف دریا مملو از "قبرستان" موجودات دریایی مرده است که احتمالاً خفه شده‌اند.
یکی از تبلیغاتی‌ترین اکتشافات حفره آبی بزرگ در سال ۲۰۱۸ توسط میلیاردر بریتانیایی، ریچارد برانسون، کاشف و اقیانوس شناس، فابین کوستو و کاوشگر نشنال جئوگرافیک، اریکا برگمن، انجام شد.
برانسون در وبلاگ خود درباره این سفر می‌نویسد:«در ارتفاع ۹۱ متری پایین، می‌توانستید تغییر را در صخره‌ای ببینید که قبلاً خشکی بود و به دریا تبدیل شده بود.»
برانسون نوشت:« این یکی از واضح‌ترین یادآور خطر تغییرات آب و هوایی بود که تا به حال دیده‌ام.»
او همچنین خاطرنشان کرد که این تیم شواهدی از بلای دیگری در دنیای مدرن دیدند:«آلودگی پلاستیکی.»
وی افزود:« متأسفانه بطری‌های پلاستیکی را در انتهای چاله دیدیم که یک بلای واقعی اقیانوس است.»
مشخص نیست چند نفر در حفره آبی بزرگ جان خود را از دست داده‌اند، اما برگمن قبلاً گفته بود که سه نفر در حین کاوش در آن ناپدید شده‌اند. او معتقد است که آنها دو تن از این اجساد را در سفر 2018 با برانسون دیدند. به طرز غم‌انگیزی، اسکلت‌ها تا به امروز در آنجا باقی مانده‌اند.
برگمن در مصاحبه ای با Business Insider در سال 2020 گفت:«آنجا خیلی تاریک و آرام است، فقط اجازه دهید بمانند.»
