درخت انجیر معابد، یکی از بلندترین درختان مناطق گرمسیری است که در استان‌های جنوبی و جزایر ایران نیز رشد می‌کند. این درخت از آبادان و بوشهر در غرب تا چابهار و تیس در شرق کشور پراکنده است. اصل این درخت متعلق به بومی مناطق گرمسیری جنوب و جنوب شرقی آسیاست.
این درخت به طور خاص در هند، نپال، سریلانکا، و تایلند رشد می‌کند و صدها سال پیش، احتمالا در پی گسترش مسیرهای تجاری سر از ایران درآورده است. عظمت و زیبایی این درخت جاذبه گردشگری مناطق حفاظت شده، روستاها و شهرهای جنوب ایران شده است.
ویژگی‌های زیستی درخت انجیر معابد
چرخه زندگی درخت: دانه‌هایی که توسط پرندگان روی درختان دیگر گذاشته شده، جوانه می‌زند و با رشد ریشه روی درخت میزبان، کم کم آن را خفه می‌کند.
ریشه‌های هوایی: شاخه‌های انجیر معابد از بالای درخت به سمت زمین بازمی‌گردند و ریشه هوایی تولید می‌کند. ریشه‌ها دوباره تنه ایجاد می‌کند و به رشد خود ادامه می‌دهد.
اکسیژن شبانه‌روزی: این درخت به طور مداوم و حتی در شب نیز اکسیژن تولید می‌کند، که آن را برای بهبود کیفیت هوا در مناطق شهری ایده‌آل می‌کند.
اندازه و شکل خاص: این درخت می‌تواند به معنای واقعی کلمه بزرگ شود و به ۳۰ متر هم برسد به همین دلیل سایه‌ای انبوه و خنک دارد.
پاییز کوتاه: انجیر معابد در هر سال یک خزان سریع و کوتاه یک ماهه دارد
نام‌های دیگر: رولا، لور، درخت مقدس عاشقان، درخت بودا، درخت آرزوها، درخت خفه کننده، کرگ
۱۵ تا ۲۰ متر: بلندترین درختان انجیر معابد ایران
خواص دارویی: عصاره پوست این درخت به عنوان دهان‌شویه برای کاهش دندان‌درد و درمان برخی مشکلات گوارشی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
۱۵ در ۱۵ متر : محل مورد نیاز برای کاشت
۲ سال اول: نیاز به آبیاری
