گنجینه‌ای که به‌عنوان گنج ویلنا نیز شناخته‌شده است، از طلا، نقره، آهن و کهربا ساخته‌شده است. این گنج تقریباً ۱۰ کیلوگرم وزن دارد که ۹ مورد از آن‌ها طلای ۲۳.۵ عیار است. به همین دلیل، این گنج مهم‌ترین یافته طلای باستانی در شبه‌جزیره ایبری و دومین کشف مهم در اروپا، درست پس از گورهای سلطنتی یونان به شمار می‌رود.
کارشناسان درست نمی‌دانستند که این گنج به دوره پس از آرگاریک (۱۵۰۰-۱۳۰۰ قبل از میلاد) بازمی‌گردد یا به آخرین مراحل اواخر عصر مفرغ (قرن ۸ قبل از میلاد)؛ اما اکنون پژوهش و آنالیز فلز این گنج حاکی از اطلاعات عجیبی است.
دانشمندان اکنون به این نتیجه رسیدند که گنجینه ویلنا در اواخر عصر برنز (۱۴۰۰ تا ۱۲۰۰ قبل از میلاد) با استفاده از آهن از یک شهاب‌سنگ تولیدشده‌اند. این پژوهش نشان داد که آهن مورداستفاده در دو مورد از این مصنوعات از شهاب‌سنگی که حدود یک‌میلیون سال پیش به زمین سقوط کرده بود، آمده است.
کلیدی که برخی از محققین را وادار می‌کند تا گاه‌شماری این مجموعه را در اواخر عصر برنز و اوایل عصر آهن قرار دهند، وجود دو قطعه آهن در این گنجینه است؛ یکی از این قطعه‌ها نیم‌کره کوچک توخالی پوشیده شده با ورقه‌ای از طلا است، که تصور می‌شود پوکه‌ای از فلز است و دیگری دسته شمشیر و یک دستبند باز است.
به گفته کارشناسان، این اشیا، اولین اشیای یافت شده در شبه‌جزیره ایبری هستند که با موادی از ماورای سیاره زمین ساخته‌شده‌اند. آهن شهاب‌سنگ در انواع خاصی از آئرولیت‌ها یافت می‌شود که ازآنجایی‌که از فضا می‌آیند، از آلیاژ آهن نیکل، با ترکیب نیکل متغیر بیش از ۵ درصد وزنی تشکیل‌شده‌اند.
آن‌ها همچنین حاوی عناصر شیمیایی جزئی و کمیاب دیگری هستند که کبالت یکی از مهم‌ترین آن‌ها است. بااین‌حال، سطح نیکل در آهن زمینی به بسیار کم است و اغلب در تجزیه‌وتحلیل قابل‌تشخیص نیست.
