تریلوبیت‌ها بندپایان منقرض‌شده‌ای هستند که بر جانوران اقیانوس‌های دوران پالئوزوئیک تسلط داشتند. در زمان حیات آن‌ها روی زمین که بسیار بیشتر از دایناسورها بوده، آن‌ها از دو قسمت عمده‌ی انقراض دسته‌جمعی جان سالم به در بردند و بر اکوسیستم‌های کف اقیانوس تسلط یافتند.
آن‌ها در اقیانوس‌های باستانی در کامبرین اولیه، حدود ۵۴۰ میلیون سال پیش، یعنی بسیار قبل‌تر از ظهور حیات در خشکی، ظاهر شدند و در انقراض دسته‌جمعی در پایان پرمین، حدود ۲۵۲ میلیون سال پیش، ناپدید شدند. آن‌ها بسیار متنوع بودند و حدود ۲۰۰۰۰ گونه داشتند، بنابراین عجیب نیست که اسکلت بیرونی فسیل‌شده‌ی آن‌ها در سراسر جهان یافت می‌شود.
بدن تریلوبیت‌ها مانند سایر بندپایان، از بخش‌های زیادی تشکیل شده طوری که فقط ناحیه‌ی سر آن‌ها از چندین بخش درهم‌آمیخته تشکیل شده است. این بخش‌ها مانند سایر قسمت‌های بدن تریلوبیت (سینه و دم)، با زائده‌هایی همراه بوده که از حس کردن تا تغذیه و حرکت متغیر بودند.
دکتر مِلانی هاپکینز، متصدی و رئیس بخش دیرین‌شناسی موزه تاریخ طبیعی آمریکا می‌گوید: «شمار این بخش‌ها و نحوه ارتباطشان با سایر ویژگی‌های مهم مانند چشم‌ها و پاها، برای فهمیدن چگونگی ارتباط بندپایان با یکدیگر و درنتیجه چگونگی تکامل آن‌ها مهم است.»
بخش‌های سر تریلوبیت را می‌توان به دو روش مختلف شمارش کرد: با نگاه کردن به شیارهای سمت بالایی اسکلت بیرونی سخت فسیل تریلوبیت یا با شمارش جفت شاخک‌ها و پاهای حفظ‌شده در قسمت زیرین فسیل. با این حال، زائده‌های نرم تریلوبیت‌ها به ندرت حفظ می‌شوند و محققان وقتی به بخش‌های سر تریلوبیت نگاه می‌کنند، مرتباً بین این دو روش‌عدم تناسب پیدا می‌کنند.
در مطالعه‌ی جدید، دکتر هاپکینز و دکتر جین‌بو هو از دانشگاه نانجینگ، نمونه‌های جدید Triarthrus eatoni را بررسی کردند. این فسیل‌ها که به دلیل درخشش طلایی جایگزین پیریت که آن‌ها را حفظ می‌کند، شناخته‌شده هستند، یک پای اضافه که قبلاً توضیح داده نشده بود زیر سرشان دارند.
دکتر هو می‌گوید: «این شیوه نگهداری شگرف به ما امکان می‌دهد زائده‌های سه‌بعدی را در صدها نمونه از سمت شکم حیوانات مشاهده کنیم، درست مانند نگاه کردن به زائده‌های خرچنگ‌های نعل اسبی در ساحل با گرفتن آن‌ها و وارونه کردنشان.»
نویسندگان با مقایسه با گونه‌های دیگر تریلوبیت، Olenoides serratus حفظ‌شده‌ی استثنایی از برگس شیل در بریتیش کلمبیا، مدلی برای نحوه اتصال زائده‌ها به سر در رابطه با شیارهای اسکلت بیرونی پیشنهاد کردند.
نویسندگان توضیح دادند: «این مدل عدم‌تناسب ظاهری را برطرف می‌کند و نشان می‌دهد سر تریلوبیت شش بخش داشته: یک بخش قدامی مرتبط با منشاء رشد چشم‌ها و پنج بخش اضافه که به ترتیب با یک جفت شاخک و چهار جفت پای راه رفتن مرتبط هستند.»
