دانشمندان ایتالیایی ادعا می‌کنند، موفق به کشف سازه‌های ۳۸۰۰۰ساله در اعماق زمین و زیر اهرام مصر شده‌اند. ادعایی که البته با شک و شبهه برخی دیگر از دانشمندان مواجه شده و هنوز به قطعیت دست نیافته است.
پس از ادعای دو دانشمند ایتالیایی مبنی بر وجود شهر زیرزمینی در زیر اهرام مصر، فضای مجازی مملو از داستان‌های شهر مخفی در زیر اهرام جیزه شد. یک تیم تحقیقاتی به سرپرستی دکتر کورادو مالانگا، شیمیدان آلی بازنشسته و دکتر فیلیپو بیوندی، متخصص سابق آکادمیک و سنجش از دور، ادعا می‌کنند که سازه‌های عظیم ۳۸۰۰۰ساله را کشف و بازسازی کرده‌اند که در اعماق زیر هرم خفره در جیزه مدفون شده‌اند.
در همین رابطه، کنفرانس مطبوعاتی نیز در ایتالیا برگزار شد و این دانشمندان اعلام کردند که از طریق توسعه یک روش اختصاصی جدید برای تفسیر سیگنال‌های رادار دیافراگم مصنوعی (SAR) توانسته‌اند سازه‌هایی را در دو کیلومتری زیر هرم خفره شناسایی کنند.
به گفته Malanga و Biondi، آنها هشت شفت را کشف کردند که توسط مسیر‌های مارپیچی احاطه شده بودند که به دو ساختار مکعبی شکل ۹۰ متری متصل می‌شوند. در بالای شفت ها، آنها ادعا می‌کنند که پنج سازه را یافته‌اند که از طریق گذرگاه‌ها به یکدیگر متصل شده‌اند. محققان ایتالیایی، این فرضیه را مطرح کرده‌اند که این سازه‌ها بخشی از یک شهر باستانی افسانه‌ای یا حتی یک سازه مولد برق ماقبل تاریخ (یعنی یک نیروگاه) هستند.
دکتر فلینت دیبل، باستان‌شناس و دانشمند معتبر که پروژه‌های نقشه برداری دیجیتال سه بعدی را برای یک حفاری بزرگ در ابیدوس در مصر انجام می‌دهد، می‌گوید: مشکل فرضیه شهر گمشده این است که از فناوری اثبات نشده‌ای استفاده می‌کند که جهش‌های تخیلی در بازسازی خود انجام می‌دهد و آنچه را که ما در مورد باستان‌شناسی منطقه می‌دانیم، توضیح نمی‌دهد.
در این خصوص دیگر دانشگاهیان معتبر از این کشف انتقاد کرده‌اند. پروفسور لارنس بی. کانیرز، کارشناس رادار نفوذ به زمین در دانشگاه دنور، به دیلی میل گفت که ادعا‌های مربوط به یک شهر وسیع «یک اغراق بزرگ» است. دکتر زاهی حواس، باستان‌شناس مصری، وزارت آثار باستانی سابق، این ادعا‌ها را «بی اساس» خواند و خاطرنشان کرد که شورای آثار باستانی مصر مجوزی برای انجام این نوع مطالعه در هرم خفرع صادر نکرده است.
به طور کلی، آب بخش مهمی از درک روند زندگی اهرام است. این اهرام بلافاصله پس از پایان دوره مرطوب آفریقا ساخته شده‌اند، زمانی که بر اثر بارندگی بیشتر صحرا شبیه یک ساوانای سرسبز بود.
مطالعه اخیر توسط شیشا و همکاران در سال ۲۰۲۲ نشان داد که در طول دوره ساخت، شاخه کوفو نیل تا فلات جیزه امتداد داشت و حمل و نقل سنگ‌های مورد نیاز برای ساخت اهرام را تسهیل می‌کرد.
