روزیاتو نوشت: همه فرهنگ ها و ساختارهای خانواده یکسان نیستند و گاهی اوقات اقتصادها می توانند بر توانایی جدا شدن جوانان از خانواده، تأثیر بگذارند.
در بسیاری از کشورها، ترک خانه و شروع به ساختن زندگی شخصی یکی از ستون‌های اصلی بزرگسالی محسوب می‌شود. این تغییر مهم در زندگی در جوامع نشان دهنده این است که یک فرد، قادر به برنامه ریزی و حفظ زندگی شخصی خود است.
با این حال، همه فرهنگ ها و ساختارهای خانواده یکسان نیستند و گاهی اوقات اقتصادها می توانند بر توانایی جدا شدن جوانان از خانواده، تأثیر بگذارند.
در ادامه میانگین سنی ای که مردم در کشورهای اروپایی خانه والدین خود را ترک می‌کنند را بر اساس داده‌های یورواستات تا سال ۲۰۲۳ مرور می کنیم.
در چه سنی اروپایی‌ها خانه‌ی والدین خود را ترک می کنند؟
در کشورهای حوزه بالکان و در کل اروپای جنوبی در مقایسه با سایر کشورهای اروپایی، مردم دوست دارند خانه والدین خود را کمی دیرتر ترک کنند.
میانگین سنی برای مهاجرت در هفت کشور، ۳۰ یا بالاتر از آن است.
عوامل فرهنگی (پیوندهای قوی خانوادگی) و فشارهای اقتصادی (اجاره‌های بالا در مقایسه با دستمزدهای کم) با هم ترکیب شده و بر افزایش سن ترک خانه در منطقه تأثیر می‌گذارند.
همبستگی جالب دیگر این است که چگونه همان کشورها تمایل دارند نرخ مالکیت خانه بالاتری داشته باشند (رومانی، اسلواکی و کرواسی همگی بالای ۹۰٪) که نشان می دهد گزینه اجاره انتخاب محبوب ساکنان این کشورها نیست.
زندگی خانوادگی چند نسلی در کنار هم نیز در سراسر این منطقه رایج است که ناشی از جامعه‌ای با گرایش بیشتر به کشاورزی، کلیسای قوی، و دولت و نهادهای رفاهی ضعیف‌تر است.
از سوی دیگر، در کشورهای شمال اروپا، فنلاند، سوئد و دانمارک، میانگین سنی ترک خانه والدین در محدوده ۲۱ تا ۲۲ سال است. به طور مشابه، نرخ مالکیت خانه آنها در مقایسه بسیار پایین تر است.
