راهنماتو- در حرارت و گرمای سوزان خوزستان و شهرهایی مثل اهواز، جاده‌ای از داغی آتش می‌گذرد و به بهشتی پنهان در دزفول می‌رسد؛ شهری که 3 بهشت سبز و خنک در آغوش خود دارد؛ کول خرسان، آبشار شوی و دره توبیرون. سفری از جهنم ۶۰ درجه‌ای اهواز به دنیایی با طراوت ۲۰ تا ۳۰ درجه‌ای، گویی از واقعیت عبور کرده‌ایم و به صحنه‌ای خیالی پا گذاشته‌ایم.
به گزارش راهنماتو، گاهی باید دل به جاده سپرد؛ آن‌هم جاده‌ای که از آتش عبور می‌کند و به بهشت می‌رسد. در خوزستان، جایی که دماسنج تابستان‌ها عدد ۵۰ یا حتی ۶۰ درجه را نشان می‌دهد، جاده‌ای از اهواز به دزفول می‌رسد؛ شهری در شمال شرقی استان که همچون یک معجزه‌ی طبیعی، از دل خاک سوزان، بهشتی خنک و پرآب را در دل خود جا داده است. دزفول، با طبیعتی خارق‌العاده و شگفت‌انگیز، مأمن ده ها گوهر پنهان است که هر یک می‌توانند لوکیشن فیلمی خیال‌انگیز باشند.
مسیر اهواز به دزفول، از آن دست جاده‌هایی است که راننده‌اش را از حال و هوای روزمره جدا می‌کند؛ جاده‌ای که نه‌فقط فیزیکی، بلکه حسی و روحی نیز است. چون ممکن است در این جاده نیز از گرما رنج ببرید اما مطمئنید که مقصد جایی است بکر و تا حدودی خنک تر نسبت به جایی که بوده‌اید. وقتی از اهواز یا اندیمشک وارد جاده شهیون یا جاده دزفول-سردشت می‌شوید، گویی پا به قلمرویی دیگر می‌گذارید؛ قلمرویی که آب، درخت، مه، صخره و نسیم خنک، عناصر اصلی آن را تشکیل می‌دهند.
در کول خرسان، دره‌ای تنگ و رازآلود، از میان دیواره‌های سبز و مرطوب قدم می‌زنید و نفس‌تان از خنکای هوا تازه می‌شود. در آبشار شوی، پرده‌ای از آب بر صخره‌های بلند جاری می‌شود و شما را در میانه‌ی جنگلی سرسبز در دل زاگرس رها می‌کند. و در دره توبیرون، در دل صخره‌هایی تا ۱۰۰ متر ارتفاع، بر شن‌های خیس قدم می‌زنید و انگار که وارد دنیایی از افسانه‌ها شده‌اید.
این 3 بهشت پنهان نه‌تنها شما را از گرمای جان‌سوز نجات می‌دهند، بلکه با طبیعتی که کمتر در ایران دیده می‌شود، هوش از سرتان می‌برند. انگار نه‌تنها از شهر، که از واقعیت جدا شده‌اید؛ گویی در صحنه‌ای از یک فیلم فانتزی هستید، فیلمی که دوربینش از دل تنگه‌ها و رودهای زلال عبور می‌کند و به آسمانی پرستاره در دل کوهستان ختم می‌شود. دزفول، این پناهگاه سبز در دل خوزستان، مقصدی است که تنها یک جاده تا بهشت با شما فاصله دارد و در این مطلب از راهنمای سیر و سفر قرار است بیشتر به آن بپردازیم.
بیشتر بخوانید: زیباترین اشعار فارسی؛ شرح دلدادگی وحشی بافقی به یاری خوش‌چهره در این شعر خواندنی‌ست!
بیشتر بخوانید: بهترین انیمه‌های ۲۱ ساله دنیا؛ رتبه‌بندی براساس میزان محبوبیت بعد از این همه سال
بیشتر بخوانید: سفری بهشتی در دل طبیعت مکزیکی سمنان؛ تجربه سفری متفاوت به طبیعت با طعم سیِرا مادره اورینتال
1. کول خرسان؛ تنگه‌ای بکر در زاگرس
کول خرسان، تنگه‌ای بکر و مرموز در دل زاگرس است که با طبیعتی سحرانگیز، تجربه‌ای ناب از ماجراجویی را پیش رویتان می‌گذارد. در این دره، دیواره‌هایی بلند و تنگ با پوششی از سرخس‌های پر سیاوشان، جریان‌های زلال چشمه‌ها و آبی خنک که از دل کوه می‌جوشد، شما را در آغوش می‌گیرند. اینجا سرزمینی است که رود، دره، آبشار، صخره و صدای پرندگان، فضای وهم‌انگیز و شگفت‌انگیزی را رقم می‌زنند.
در روزهایی که اهواز و دزفول زیر تیغ سوزان گرما می‌سوزند، کول خرسان با دمایی تا ۳۰ درجه خنک‌تر از شهر، پناهگاهی بی‌نظیر از گرمای طاقت‌فرسا است؛ به‌گونه‌ای که حتی در تابستان دمای آن گاهی به کمتر از ۲۰ درجه سانتی‌گراد می‌رسد. این تضاد دمایی شگفت‌انگیز یکی از بزرگ‌ترین امتیازات سفر به این دره است.
آیا اقامت در کول خرسان ممکن است؟
امکان اقامت در کول خرسان به شکل متداول وجود ندارد. این منطقه کاملاً بکر و طبیعی است و هیچ‌گونه امکانات رفاهی یا اقامتی در آن فراهم نشده است. علاقه‌مندان باید تجهیزات کامل کمپینگ مانند چادر، کیسه‌خواب و غذای کافی همراه داشته باشند و با اصول کمپ در طبیعت آشنایی داشته باشند. برخی گردشگران ترجیح می‌دهند شب را در شهر دزفول بگذرانند و با برنامه‌ریزی یک‌روزه به پیمایش کول خرسان بپردازند.
چگونه به کول خرسان برویم؟
برای دسترسی به کول خرسان، باید ابتدا خود را به شهرستان دزفول در استان خوزستان برسانید. از آنجا، مسیر جاده‌ای به سمت منطقه شهیون و روستای بیشه بزان ادامه دارد. سپس باید از روستای پاقلعه عبور کنید و آماده یک پیاده‌روی نسبتاً سنگین و طولانی باشید که حدود ۲۰ تا ۲۵ کیلومتر است. مسیر از میان طبیعت وحشی، دیدنی‌هایی چون سد دز، قلعه شاداب و اشکفت زرده عبور می‌کند تا به ورودی کول خرسان برسید. همراهی با راهنمای حرفه‌ای در این سفر الزامی است تا از خطرات احتمالی در امان بمانید.
2. آبشار شوی؛ یکی از چشم‌نوازترین آبشارهای خاورمیانه
آبشار شوی، بهشتی تماشایی در دل زاگرس، یکی از بکرترین و زیباترین جاذبه‌های طبیعی استان خوزستان و از چشم‌نوازترین آبشارهای خاورمیانه است. این آبشار شگفت‌انگیز با ارتفاعی نزدیک به ۱۰۰ متر و عرضی ۷۰ متری، در میان صخره‌ها و پوشش گیاهی چشم‌نواز درختان بلوط، افرا، انجیر و بید جای گرفته است. آب زلال و خروشان شوی از دل کوه «چورویک» به پایین می‌ریزد و مناظری نفس‌گیر پدید می‌آورد که هر بیننده‌ای را مجذوب می‌سازد.
در روزهایی که گرمای خوزستان در شهرهایی چون اهواز و دزفول نفس‌ها را می‌گیرد، این نقطه از طبیعت با هوای مطبوع‌تر و نسیم خنکی که از دل کوهستان می‌وزد، پناهگاهی دلپذیر برای فرار از تابستان سوزان است. البته باید توجه داشت که در روزهای اوج تابستان، گرمای مسیر پیاده‌روی به‌ویژه هنگام ظهر، طاقت‌فرسا می‌شود؛ اما باز هم نسبت به گرمای شدید شهرها، نسیم این منطقه فرصتی برای آرامش و آسایش خواهد بود به خصوص وقتی خود را در طبیعتی خواستنی بیابید که نمونه اقلیمش در کمتر نقطه‌ای از جهان قابل کشف است.
آیا اقامت در آبشار شوی ممکن است؟
در اطراف آبشار شوی امکانات رفاهی خاصی مانند اقامتگاه یا هتل وجود ندارد. با این حال، می‌توان در روستای شوی با هماهنگی با اهالی شب‌مانی داشت یا چادر برپا کرد. توجه داشته باشید که برای اقامت در طبیعت باید وسایل کامل کوهنوردی و کمپینگ، به‌ویژه برای شب‌های خنک کوهستان، همراه داشته باشید. همچنین مراقب حیوانات وحشی و شرایط سخت محیطی باشید و نکات ایمنی را رعایت کنید.
چگونه به آبشار شوی برویم؟
برای رسیدن به آبشار شوی دو مسیر اصلی وجود دارد. مسیر نخست ریلی است که با قطار تهران-اهواز یا قطار محلی دورود-اندیمشک می‌توان به ایستگاه تله زنگ رسید. از این ایستگاه حدود ۵ ساعت پیاده‌روی کوهستانی در پیش است. مسیر دوم جاده‌ای است که از دزفول به منطقه شهیون و سپس به سمت پیرچل و روستای پامنار می‌رسد. این مسیر با خودرو تا حدود نزدیکی آبشار ادامه دارد و از آنجا با دو ساعت پیاده‌روی به آبشار خواهید رسید. هر دو مسیر نیازمند آمادگی بدنی و برنامه‌ریزی دقیق هستند.
3. دره توبیرون؛ طبیعتی با حضور صخره‌های رفیع و انجیر وحشی
دره توبیرون، یکی از شگفت‌انگیزترین جلوه‌های طبیعی استان خوزستان است که در نزدیکی شهر دزفول، در بخش سردشت و منطقه‌ای به نام تنگ سرا قرار گرفته است. این دره با دیواره‌های صخره‌ای بلند که در برخی نقاط تا ۱۰۰ متر ارتفاع دارند، تابلویی بی‌بدیل از زیبایی طبیعت را به نمایش می‌گذارد.
در میان این صخره‌ها، آب زلال و روان جاری است، درختان انگور و انجیر وحشی سر برآورده‌اند و چشمه‌ها و آبشارهای کوچک، چشم‌اندازی جادویی پدید آورده‌اند. شگفت‌انگیزتر آن‌که در روزهایی که هوای اهواز و دزفول از شدت گرما نفس‌گیر می‌شود، در توبیرون نسیمی خنک می‌وزد و دما به حدود ۲۵ درجه می‌رسد؛ گویی طبیعت، گوشه‌ای خنک برای آسودن در دل تابستان آفریده است.
آیا اقامت در دره توبیرون ممکن است؟
امکان اقامت در دره توبیرون نیز فراهم است. اگر اهل طبیعت‌گردی و شب‌مانی در دل کوه و جنگل باشید، این دره یکی از بهترین گزینه‌ها برای کمپینگ و برپایی چادر است. شب‌های ساکت و آرام، صدای آب جاری و هوای مطبوع، تجربه‌ای فراموش‌نشدنی برای علاقه‌مندان به سفرهای ماجراجویانه فراهم می‌کند؛ البته با رعایت اصول حفظ محیط زیست.
چگونه به دره توبیرون برویم؟
برای رسیدن به دره توبیرون می‌توانید از جاده دزفول–سردشت و سپس از مسیر نزدیک به منطقه تنگ سرا استفاده کنید که شما را مستقیم به بخش‌های زیبای دره می‌رساند. مسیر دیگری نیز از ابتدای جاده دزفول–شهیون وجود دارد، اما برای رسیدن به نقاط اصلی دره از این مسیر، باید حدود چهار ساعت پیاده‌روی کنید که خود بخشی از لذت سفر طبیعت‌گردی خواهد بود.
