بائه دونا بازیگر 44 سالۀ کره‌ای یکی از موفق‌ترین بازیگران صنعت سرگرمی کره است که به خاطر توانایی‌هایش در ایفای نقش‌های متنوع و عمیق، چه در نقش‌های داخلی و چه در فیلم‌های و سریال‌های بین‌المللی شناخته شده است.
دونا در فیلم‌ها و سریال‌های موفق کره‌ای مانند «پادشاهی» و «همدردی با آقای انتقام» و همچنین در فیلم‌ها و سریال‌های درجه‌یک هالیوودی مانند «حس هشتم» و «اطلس ابر» حضور داشته است. او به راحتی شخصیت‌هایی متنوع را در ژانرهای مختلف از علمی-تخیلی تا درام‌های تاریخی به تصویر می‌کشد و در همۀ موارد به بهترین نحو با نقش خود ارتباط برقرار می‌کند. توانایی او در به تصویر کشیدن احساسات و شخصیت‌های پیچیده، او را به یکی از تحسین‌شده‌ترین بازیگران کره‌ای تبدیل کرده است.
1. اطلس ابر (Cloud Atlas)
این فیلم که به کارگردانی واچوفسکی‌ها (کارگردانان فیلم ماتریکس) در سال ۲۰۱۲ ساخته شد، یک حماسه رازآلود مدرن و جاه‌طلبانه است. فیلم شامل شش دوره زمانی مختلف است که در آن بازیگران در نقش‌های متفاوتی ظاهر می‌شوند و داستان را با اشارات مختصر به شخصیت‌های قبلی‌شان به هم پیوند می‌دهند. ساخت این فیلم چندین بار به تعویق افتاد زیرا بودجه کافی برای ادامه تولید وجود نداشت، اما بازیگران و تیم تولید با اشتیاق به کار خود ادامه دادند. هر بازیگر باید نقش‌های متعددی را بازی می‌کرد که این برای یک پروژه فیلمسازی چالش‌برانگیز بود. این فیلم همچنین اولین همکاری بائه با واچوفسکی‌ها و اولین ورود او به دنیای هالیوود بود.
2. پادشاهی (Kingdom)
این از آن سریال‌هایی است که برای هر سلیقه‌ای چیزی برای ارائه دارد. این سریال انتظارات معمول از درام‌های تاریخی کره‌ای را با افزودن یک عنصر خاص به چالش می‌کشد: «زامبی‌ها»! زامبی‌ها در این سریال به پادشاهی چوسان حمله کرده‌اند. بائه در این سریال نقش سئو-بی را بازی می‌کند؛ یک زن پزشک که تنها بازمانده از شیوع اولیه زامبی‌ها است. او زندگی خود را وقف یافتن درمان و منشأ شیوع کرده و تلاش می‌کند این بیماری را متوقف کند.
3. حس هشتم (Sense8)
سریال علمی-تخیلی «Sense8» همکاری دیگر بائه با واچوفسکی‌ها است، هرچند این بار در عرصه تلویزیون. این یک سریال علمی-تخیلی است که در آن گروهی از افراد با پس‌زمینه‌های اجتماعی مختلف ناگهان متوجه می‌شوند که به‌طور عاطفی و ذهنی به یکدیگر متصل هستند. آنها تلاش می‌کنند زندگی خود را با این ارتباط ادامه دهند، اما به زودی متوجه می‌شوند که نمی‌توانند، زیرا به خاطر این پیوند تحت تعقیب قرار می‌گیرند. هر شخصیت در قسمت متفاوتی از جهان زندگی می‌کند و این موضوع شرایط منحصربه‌فردی را ایجاد می‌کند که در آن، آنها باید مهارت‌های بین‌فرهنگی را برای برقراری ارتباط یاد بگیرند.
4. همدردی با آقای انتقام (Sympathy for Mr. Vengeance)
فیلم «همدردی با آقای انتقام» به کارگردانی پارک چان-ووک، برای افراد کم‌طاقت مناسب نیست. این فیلم پر از خشونت انتقامی خاصی است که می‌تواند برای بینندگانی که انتظارش را ندارند ناراحت‌کننده باشد. ریو (با بازی شین ها-کیون) یک کارگر ناشنوا و لال کارخانه است که برای پرداخت هزینه جراحی خواهرش به پول نیاز دارد، اما وقتی از کارخانه اخراج می‌شود، به شدت برای تهیه پول دچار مشکل می‌شود. در این میان، نامزد آنارشیستش (با بازی بائه دونا) به او پیشنهاد می‌کند که دختر مدیر اجرایی کارخانه که او را اخراج کرده برباید و این امر منجر به سلسله حوادث فاجعه‌باری می‌شود که سرشار از خون‌ریزی هستند.
5. دریای خاموش (The Silent Sea)
سریال «دریای خاموش» بائه دونا را در کنار ستاره فیلم «قطار بوسان» یعنی گونگ یو، در دنیایی قرار می‌دهد که در آن آب در حال تمام شدن است. آژانس فضایی کره جنوبی تیمی را به ماه می‌فرستد تا کشف کنند که چه اتفاقی برای یک مأموریت تحقیقاتی قبلی افتاده و نمونه‌ای از آنچه باقی مانده را بازیابی کنند. این مأموریت با سقوط فضاپیما در ماه که منجر به کشته شدن برخی اعضای تیم می‌شود، آغاز می‌شود. اما وقتی که آنها وارد پایگاه می‌شوند و متوجه می‌شوند چه اتفاقی افتاده، اوضاع عجیب‌تر می‌شود. «دریای خاموش» با بازی‌های عالی و فیلم‌نامه‌ای که شما را در حالت تعلیق نگه می‌دارد، بسیار سرگرم‌کننده است و قطعا ارزش دیدن دارد.
6. میزبان (The Host)
فیلم «میزبان» دارای یک جور طنز تاریک کلاسیک است. در این فیلم سونگ کانگ-هو نقش پدری را بازی می‌کند که دخترش توسط یک هیولا که از رودخانه هان بیرون آمده ربوده شده است. خانواده او (بائه دونا، پارک هه-ایل و بیون هی-بونگ) برای نجات عضو خانواده‌شان متحد می‌شوند، اما در عین حال دولت نیز به دنبال آنها است زیرا با این هیولا در تماس بوده‌اند. بائه نقش یک تیرانداز برجسته تیم ملی را بازی می‌کند که مهارت‌هایش را برای هدف‌گیری و کشتن هیولا به کار می‌برد. «میزبان» نقدهای مثبت بسیاری دریافت کرده و به عنوان یکی از بهترین فیلم‌های نیمه دوم دهه ۲۰۰۰ شناخته می‌شود. کوئنتین تارانتینو حتی آن را به عنوان یکی از فیلم‌های مورد علاقه خود نام برده است.
