بالاخره پس از انتظارهای فراوان، اولین قسمت سریال «سووشون» به کارگردانی نرگس آبیار در پلتفرم نماوا منتشر شد (البته بعد از گذشت چند ساعت توقیف و پلتفرم نماوا فیلتر شد)؛ سریالی برگرفته از رمان مشهور سیمین دانشور که حتی پیش از شروع انتشار با حواشی مختلفی روبه‌رو بود. درباره قسمت اول سریال «سووشون» آنچه بیش از همه خودنمایی می‌کند میزان پایبندی کارگردان به جزئیات و ظرایف موجود در رمان است. نرگس آبیار سعی کرده به شیوه‌های مختلف، به تمام وجوه سریال پایبند بماند و این شیوه با استقبال خوبی هم روبه‌رو شده است. بازی بهنوش طباطبایی در نقش «زری»؛ کاراکتر اصلی این سریال هم جزو نکات مثبت آن به حساب می‌آید.
پایبندی به رمان | مهمترین ویژگی سریال «سووشون» که از همین قسمت اول کاملا به چشم آمده است، پایبندی آن به رمان سیمین دانشور است. به‌نحوی که اگر کسی تا به حال سریال را ندیده باشد می‌تواند با تماشای آن احساس کند که کاملا در جریان تک‌تک وقایع آن قرار گرفته است. در نقطه شروع رمان شاهد حضور زری و یوسف در یک مراسم عروسی هستیم؛ مراسمی که همه اعیان و اشراف و نظامی‌ها و سفرا و … به آن دعوت هستند.
آنچه در نقطه شروع سریال می‌بینیم که مراسم عروسی باشکوه است. آبیار این مراسم را با تمام جزئیاتی که زری در داستان تعریف می‌کند بازسازی کرده و چیزی از قلم نیفتاده است. این پایبندی به وقایع رمان با نگاهی کاملا ریزبینانه، در اکثر بخش‌ها به نفع سریال تمام شده اما در نقاطی هم به کند شدن ریتم و خستگی مخاطبان را در پی داشته. مثلا بخشی که یوسف و زری با مک‌ماهون، خبرنگار ایرلندی صحبت می‌کنند، به‌طور کامل در سریال آمده و دوازده دقیقه از زمان را به خودش اختصاص داده. درحالی که می‌شد بنا به اقتضای تصویر، می‌شد خلاصه‌تر به آن پرداخت.
مورد ویژه زری | زری رمان «سووشون» یکی از مهمترین کاراکترهای زن در رمان‌های ایرانی است؛ شهرت زری به قدری است که حتی بارها نامش را در جدول کلمات متقاطع یا مسابقه‌های تلویزیونی و رادیویی دیده و شنیده‌ایم. طبیعتا انتخاب بازیگر برای ایفای این نقش چالش‌های زیادی را به همراه داشته است. درباره بازی بهنوش طباطبایی و اینکه چقدر ممکن است چهره، استایل و بازی‌اش متناسب به این نقش باشد تا پیش از تماشای قسمت اول نمی‌توانستیم اظهارنظر کنیم. حالا اما می‌توانیم بگوییم انتخاب او برای این نقش یکی از اتفاق‌های مثبت سریال است.
او شمایل یک زن زیبا، به‌روز، خوش‌استایل و همچنین پخته را به نمایش گذاشته و به‌خوبی موفق شده است احساسات زری را در هر موقعیتی دقیق و باورپذیر منتقل کند. طباطبایی برای نزدیک شدن به این نقش مدت‌ها در شیراز زندگی کرده و به لهجه و لحن صحبت کردن زنان شیرازی مسلط شده است. او در نقش زری، شیرازی صحبت می‌کند و گهگاه هم برای ارتباط با مک ماهون انگلیسی حرف می‌زند. حالا دیگر می‌توانیم مطمئن باشیم این نقش با بازی طباطبایی در ادامه هم می‌تواند پرقدرت پیش برود.
انتخاب بازیگران | درباره بازی میلاد کیمیرام در نقش یوسف هنوز اظهارنظر زود است. از روی چهره و استایل می‌توانیم او را به کاراکتر یوسف نزدیک بدانیم اما باید دید در ادامه وقتی درگیر چالش‌های زیادی می‌شود جنس بازی‌اش به چه سمتی خواهد رفت. انتخاب سام درخشانی در نقش ابوالقاسم‌خان قابل‌قبول است. ابوالقاسم کاراکتری است که از یک سو مهربان و با ریشه است و از سوی دیگر می‌خواهد از شرایط به نفع خودش بهره‌برداری کند.
روی جذابیت این کاراکتر هم تاکید شده و حالا می‌شود سام درخشانی را در این قالب پذیرفت. یکی از جذاب‌ترین بازی‌ها را در این قسمت از مریم سعادت شاهد هستیم. سعادت در نقش عزت‌الدوله، خواهر ناتنی یوسف ظاهر شده. زنی که برای منافعش دست به هرکاری می‌زند و در طول مسیر داستان، بارها بر سر راه زری سنگ می‌اندازد. سعادت به‌قدری به این نقش نزدیک شده که حتی بدون آمدن نامش هم می‌توان او را شناخت و ویژگی‌هایش را تشخیص داد.
فضاسازی | در قسمت ابتدایی سریال «سووشون»، طراحی صحنه و لباس بسیار به چشم همه آمده است. عروسی باشکوه ابتدایی با جزئیات سفره قد و لباس‌ها و آرایش‌ها و مراسم پذیرایی، همه و همه باعث شد مخاطبان همان ابتدا احساس کنند با اثری فاخر مواجهند و باید انتظارشان از تمام وجوه سریال بالاتر باشد. سریال در سال ۱۳۲۲ ساخته شده و سعی کرده‌اند همه موارد کاملا با مدها و حال‌وهوای آن دوران همخوانی داشته باشد.
استفاده از انیمیشن | نرگس آبیار در فیلم سینمایی «نفس» برای نزدیک شدن مخاطبان به فضای ذهنی شخصیت کودک، از انیمیشن استفاده کرده بود. ما به واسطه نقاشی‌های متحرک، به درون خیال دختر وارد می‌شدیم و همراه او مسائل جدی و واقعی را به صورت فانتزی درک می‌کردیم. این تمهید یکی از ویژگی‌های مهم «نفس» بود.
حالا نرگس آبیار در جاهایی از سریال «سووشون» هم از این تمهید استفاده کرده است. تیتراژ ابتدایی با فضای نقاشی متحرک شروع می‌شود و صدای زری را هنگام تعریف کردن یک قصه روی این تصاویر می‌بینیم. قصه که به پایان می‌رسد وارد داستان سریال می‌شویم و راوی اعلام می‌کند که در سال ۱۳۲۲ هستیم و دوربین از روی نقشه به شیراز می‌رود و از فضای فانتزی فاصله می‌گیرد. اواسط قسمت اول زمانی که مک‌ماهون قصه‌ای که برای دخترهای یوسف و زری نوشته را بلند بلند می‌خواند، باز هم به دل یک انیمیشن می‌رویم و قصه را در همراهی با این تصاویر متحرک می‌شنویم.
تمهید برای منشوری‌ها | نرگس آبیار سعی کرده در تمام بخش‌ها به جزئیات داستان «سووشون» نزدیک شود. برای همین هم به‌جای خودسانسوری سعی کرده است تمهیداتی در نظر بگیرد تا بتواند وقایع را به‌طور کامل منتقل کند. مثلا در مراسم عروسی، صحنه‌های رقص زنان متاهل با مردان نظامی را حذف نکرده، بخش‌هایی را ناواضح نمایش داده و در بعضی‌جاها به‌سرعت از روی نماها گذاشته است.
بعضی قسمت‌ها هم فقط پاهایشان را نشان داده است. پایان قسمت اول جایی است که یوسف به تخت‌خواب می‌رود و طبیعتا بقیه این بخش را نمی‌توانسته‌اند در یک سریال به نمایش بگذارند اما آبیار برای اینکه مونولوگ زری درباره یوسف از قلم نیفتد، تیتراژ پایانی را شروع می‌کند و به جای نمایش تصویر، مونولوگ مورد نظر را روی تیتراژ می‌آورد؛ تمهیدی جذاب برای صحنه‌ای که به هیچ‌عنوان امکان پخش نداشته است.
«سووشون» به کارگردانی نرگس آبیار براساس رمان مشهور سیمین دانشور ساخته و در پلتفرم نماوا منتشر شده است. با توجه به اعلام توقیف سریال از سوی قوه قضاییه چند ساعت بعد از شروع انتشار، هنوز نمی‌دانیم وضعیت قسمت‌های بعدی آن به چه صورت خواهد بود.
