صحنه پایانی این سریال پرطرفدار نتفلیکس شاهد ارتباطی بین شخصیت منفی سریال، فرانت من (با بازی لی بیونگ هون) و شخصیتی جدید بودیم. این شخصیت جدید (کیت بلانشت) یک استخدام کننده لس آنجلسی برای نسخه آمریکایی Squid Game می‌باشد. گزارش‌هایی نیز منتشر شده نسبت به این که دیوید فینچر قصد دارد نسخه انگلیسی زبان Squid Game را بسازد، اما منابعی گفته‌اند پایان مبهم سریال شروعی برای داستان‌های بعدی نیست. نتفلیکس نیز در این زمینه هیچ اظهار نظری نکرده است.
در گفت و گویی با هوانگ دونگ هیوک درباره فصل سوم و پایان بزرگش، او گفت این پایان را صرفاً برای ایجاد راهی در جهت ساخت اسپین‌آفی آمریکایی ننوشته است. فرقی نمی‌کند این اسپین‌آف حقیقت پیدا کند یا نه (او می‌گوید اگر فینچر نسخه آمریکایی را بسازد، حتماً آن را تماشا خواهد کرد)، زیرا هوانگ پیام خاصی را با صحنه پایانی سریال به مخاطبان انتقال داده است. در ادامه، او توضیح می‌دهد چرا کیت بلانشت را برای این نقش انتخاب کرده بود و چگونه پایان سریال را تغییر داد تا سونگ گی هون زنده نماند.
سوال: شنیده‌ام که ابتدا قصد نداشتید اجازه دهید گی هون در پایان سریال بمیرد. چه چیزی نظر شما را عوض کرد و پایان اولیه چه تفاوتی داشت؟
در شروع کار، در نظر داشتم گی هون پس از پایان بازی‌ها، زنده بماند و پیش دخترش در آمریکا برود. همچنین قرار بود شاهد حضور استخدام کننده‌ای آمریکایی باشیم. اما هر چه نوشتن ادامه یافت و بیشتر به پیام داستان فکر کردم، دیدم بهتر است گی هون با مرگش پیام قدرتمندی را انتقال دهد و این گونه داستان خاتمه یابد. جهان به سوی بدتر شدن پیش می‌رود. بنابراین من از خودم پرسیدم در جهت ساختن دنیایی بهتر برای نسل آینده، چه فداکاری‌هایی لازم است؟ من می‌خواستم مرگ گی هون نوعی فداکاری برای ساخت دنیای بهتر باشد.
سؤال: گفتید نمی‌خواهید داستان را در زمان حال ادامه دهید و اگر اسپین‌آفی بسازید، به شکاف زمانی بین فصل اول و دوم خواهید پرداخت. درباره پیش‌زمینه فرانت من یا استخدام کننده (شخصیت گونگ یو یا کاپیتان پارک با بازی دال سو) چه برنامه‌ای دارید؟ و آیا با آوردن استخدام کننده لس آنجلسی، عمداً راه را برای ساخت نسخه آمریکایی باز کردید؟
پایان سریال را در جهت ایجاد فرصتی نسبت به ساخت ادامه ننوشتم. بازی‌ها در کره با حضور شخصیت‌های گی هون و فرانت من، پایان یافته‌اند. به این دلیل که می‌خواستم سیستم رقابت بدون مرز و سرمایه‌داری را نقد کنم، می‌خواستم پایان به گونه‌ای باشد که نشان دهد اگر یک سیستم سرنگون شود، باز هم سیستم دیگری تشکیل می‌شود. به همین دلیل آن صحنه با استخدام کننده‌ای آمریکایی را نوشتم. این صحنه برای افزایش اثرگذاری پیام سریال نوشته شده بود.
سؤال: چطور کیت بلانشت برای آن نقش انتخاب شد؟ آیا از اول او را در ذهن داشتید؟
اول به جنسیت شخصیت فکر می‌کردم. می‌خواستم این شخصیت زن باشد تا خیلی شبیه نسخه کره‌ای نباشد و تأثیرگذارتر شود. دیالوگش تنها یک جمله بود، اما حضور این شخصیت باید قوی و تأثیرگذار می‌بود. کیت بلانشت را انتخاب کردم چون می‌تواند به راحتی مخاطب را تحت تاثیر قرار دهد. همیشه او را دوست داشته‌ام.
سؤال: درباره ساخت اسپین‌آف Squid Game توسط دیوید فینچر چه می‌دانید؟ آیا مایلید نسخه آمریکایی را ببینید؟
تاکنون نتفلیکس به صورت رسمی در این رابطه چیزی نگفته است، اما این موضوع در اخبار شنیده‌ام. خودم از طرفداران بزرگ دیوید فینچر هستم (کارگردان فیلم Se7en) و فیلم‌هایش را دوست دارم. اگر او یک نسخه آمریکایی بسازد، قطعا آن را خواهم دید.
سؤال: وقتی فرانت من، استخدام کننده جدید را دید، ناگفته‌های زیادی وجود داشت. این موضوع، حرف او مبنی بر ادامه این چرخه را ثابت کرد. امیدوارید بینندگان بعد از آن صحنه پایانی به چه چیزی فکر کنند؟
قصد نداشتم همه را به افسردگی وادارم! (می‌خندد) ایده صحنه آخر با توجه به این بود که فرانت من درباره وجود بازی‌ها در نقاط دیگر جهان و استخدام کننده‌هایی متفاوت چیزهایی شنیده بود، اما اطلاعات دقیقی نداشت. وقتی به صورت تصادفی او را دید، شکه شد. از طریق داستان گی هون و فداکاری‌اش، می‌خواستم امید و فداکاری را منتقل کنم و نشان دهم که سیستم‌ها بسیار قدرتمند هستند و برای از بین بردن آن‌ها نیاز به تلاش مداوم و اراده‌ای قوی داریم.
سؤال: چقدر طول کشید تا جمله نهایی گی هون را پیدا کنید؟
قطعا سخت است در چند کلمه تعریف کنیم انسان کیست. گی هون در فصل اول گفت: «ما اسب نیستیم، انسانیم.» پس بعداً از خودم پرسیدم: خب، ما چه هستیم؟ به این نتیجه رسیدم که نمی‌توان انسان را تعریف کرد. گاهی انسان پر از عاطفه و عشق و گاهی بی‌رحم و خودخواه است.
نمی‌خواستم پایان سریال جمله‌ای تعریف کننده باشد و در نظر داشتم مخاطب را به فکر وادارم در مورد این که ما چه هستیم؟ اعمال گی هون نشان دهنده باورهایش است. بنابراین می‌خواستم صحنه طوری تمام شود که به انسان‌هایی که باید باشیم اشاره داشته باشد, نه آنچه هستیم.
باید آماده باشیم برخی از چیزهایی را که خیلی مورد توجه‌مان هستند (مانند رشد، رقابت و حرص)، رها کنیم. وقت آن است که فداکاری کنیم تا دنیایی بهتر برای نسل آینده بسازیم. اگر این کار را نکنیم، دنیا به سمت بدتر شدن پیش می‌رود و دیگر بازگشتی وجود ندارد. گی هون با این فداکاری نشان می‌دهد انسان‌ها باید چگونه باشند.
