تشویق یک جنبه اساسی در آموزش و پرورش است، به ویژه زمانی که ما به دنبال انضباط مثبت بامهربانی هستیم.
کودک ناامید تمایل دارد به شکل منفی رفتار کند و رفتارهای نامناسبی را از خود نشان دهد. در مقابل، کودک تشویق‌شده معمولاً رفتارهای مثبت‌تری را از خود بروز می‌دهد زیرا احساس حمایت می‌کند.
تشویق کودکان
«تشویق برای کودک همانند آب برای گیاه است» (رودولف درایکورس).
بنابراین می‌توان گفت که این موضوع حیاتی است! تشویق مانند یک گنجینه عاطفی است که کودک از آن برای توسعه عزت نفس و اعتماد به نفس خود استفاده می‌کند.
تشویق در عمق وجود هر فرد پژواکی قوی دارد. کودک به این حمایت نیاز دارد تا به طور کامل به آنچه هست تبدیل شود.
اثرات تشویق
احساس هویت
پیدا کردن جایگاه خود
دستیابی به تعادل درونی
توسعه اعتماد به نفس و عزت نفس
تحریک اراده برای اقدام
شکوفایی بهترین توانایی‌ها
ایجاد شادی در درون
تسهیل فراتر رفتن از خود
زنده کردن شعله درونی
شکوفایی و بارور کردن استعدادها
تحریک تمایل به تلاش بیشتر
تاثیرات شگفت انگیز تشویق در کودکان
ایجاد انگیزه
تقویت وجود
ارائه دیدگاهی مثبت از خود
تحریک ویژگی‌های انسانی فرد
احساس حمایت شدن
تمایل به پیشرفت برای غلبه بر موانع
ایجاد شجاعت، انرژی و انگیزه
تغذیه انگیزه داخلی که استمرار تلاش را تسهیل کرده و تمایل به پیشرفت را ایجاد می‌کند
ایجاد انگیزه برای عمل مثبت
کمک به باور به خود
ساختن نیروی درونی که بدون کمک خارجی پایدار باشد
ترغیب به تلاش بیشتر
تبدیل شدن به فردی مستقل و خودکفا
همان‌طور که می‌بینیم، تشویق برای تحقق هویت خود در جایگاه یک فرد ضروری است!
تشویق موتوری است که به پیشرفت کمک می‌کند!
چگونه تشویق کنیم؟
راهنمای والدین برای تشویق کودکان
با مشاهده دقیق کودک و آنچه او انجام می‌دهد، آنچه را که می‌بینید توصیف کنی د بدون اینکه قضاوت کنید. به آنچه کودک به تنهایی انجام می‌دهد، توجه کنید.
مثلاً به جای اینکه بگویید «نقاشی‌ات زیباست!»، بهتر است آنچه را که می‌بینید توصیف کنید: رنگ‌ها، اشکال، بافت‌ها، خطوط و غیره.
همیشه با توجه به مشاهده دقیق کودک، رفتار مثبت او و اثرات مشاهده‌شده را توصیف کنید.
مثلاً به جای اینکه بگویید «تو مهربانی!»، رفتار مهربانانه و اثرات مثبت آن را توصیف کنید. مثلاً: «وقتی با خواهرت بازی می‌کنی و اسباب‌بازی‌ها را برایش می‌آوری، او لبخند می‌زند و جو خوشایندی ایجاد می‌شود! او از حضورت قدردانی می‌کند».
واقعاً بر روی علایق واقعی و شخصی کودک تمرکز کنید ، او را با کلمات و حرکات مثبت حمایت کنید تا بتواند استعدادهایش را به بهترین نحو توسعه دهد. آنچه او انجام می‌دهد را توصیف کنید.
توجه کودک را به کیفیت کار انجام شده جلب کنید . مثلاً: «تو این پازل را حل کردی در حالی که نه چندان پیش، این کار برایت خیلی سخت بود!». هر قدم رو به جلو، هر پیشرفت و هر تلاشی را مورد توجه قرار دهید.
از کودک برای رفتار مثبت که مورد پسند شما بوده است، تشکر کنید . مثلاً: به جای اینکه بگویید «تو مهربان بودی!»، بهتر است بگویید «تو به تنهایی بازی کردی و آرام ماندی. من خیلی قدردانی می‌کنم. من به این زمان آرامش نیاز داشتم! متشکرم!»
تلاش‌ها را با پرسش‌ها ارزشمند کنید . مثلاً: «چگونه توانستی این کار را انجام دهی؟»، «برایم بگو چه کار کردی، چگونه این کار را انجام دادی؟». تلاش‌ها و موفقیت‌ها را برجسته کنید.
جادوی تشویق با کلمات
احساسات مشاهده‌شده را با کلمات بیان کنید . مثلاً: «به نظر می‌رسد از موفقیتت خوشحال هستی!»
حضور خود را با حفظ سکوت تضمین کنید. مثلاً: کنار کودک بنشینید، به او لبخند بزنید و از لحظه با او لذت ببرید.
نتایج حاصل از پشتکار و تمرین را یادآوری کنید.
در بازی‌های کودک شرکت کنید ، بدون اینکه پیش قدم شوید و یا وابستگی ایجاد کنید.
از تحقیر کودک با نظرات منفی پرهیز کنید.
اجتناب از حمایت بیش از حد از کودک. به او اعتماد کنید و خودکفایی‌اش را تشویق کنید.
اجتناب از مقایسه کودکان با یکدیگر. هر یک را در یکتایی‌اش در نظر بگیرید.
تشویق با ستایش یا تعریف متفاوت است
ستایش یک نظر است که قضاوت مثبتی درباره یک شخص یا یک شیء منتقل می‌کند. «این زیباست!»، «تو خوب هستی!»، «تو مهربانی!».
این قضاوت به شخصی که ستایش یا تعریف را دریافت می‌کند، مربوط می‌شود. این نوع نظر می‌تواند کودک را به سمت بیرون از خود هدایت کند و بر تأیید خارجی تأکید کند.
کودکی که به واسطه تعریف‌ها و ستایش‌ها انگیزه می‌گیرد، ممکن است تلاش کند تا دیگران را خوشحال کند تا تأیید آنها را کسب کند.
کودک ممکن است به آنچه اطرافیانش درباره او یا کارهایی که انجام می‌دهد، فکر می‌کنند، وابسته شود.
این کلمات قضاوت‌کننده نه تنها خودکفایی کودک را ترویج نمی‌کنند، بلکه انگیزه درونی او را نیز کاهش می‌دهند، در حالی که تشویق‌ها این کار را انجام می‌دهند.
ما گفتیم که تشویق شجاعت را القا می‌کند و علاقه‌مندی به آنچه کودک انجام می‌دهد را ابراز می‌کند. تشویق توصیفی است و قضاوتی ندارد.
این نوع تشویق نگرانی نسبت به قضاوت دیگران را ایجاد نمی‌کند. وقتی کودک تشویق می‌شود، فشاری برای «در سطح بودن» احساس نمی‌کند.
او بیشتر یاد می‌گیرد که خود را بپذیرد و با انجام تلاش‌های لازم که مورد توجه قرار می‌گیرد، پافشاری کند.
تشویق اغلب بحث و گفت‌وگو را به همراه دارد، در حالی که تعریف یا ستایش ممکن است بدون توجه زیاد بیان شوند.
تشویق به سرعت و سطحی انجام نمی‌شود. علاوه بر این، به کودک کمک می‌کند تا حس ارزیابی خود را توسعه دهد.
این امر به کودک کمک می‌کند تا به حرکات خود فکر کند، نتایج تلاش‌هایش را ارزیابی کند و خود ببیند که آیا به اهدافش دست یافته است یا خیر. به طور خلاصه، تشویق کودک را بدون قضاوت حمایت می‌کند!
در پایان
هر انسان دارای پتانسیلی است که با محدودیت‌ها و امکاناتش همراه است.
تشویق کمک می‌کند تا فرد به آنچه هست تبدیل شود و این پتانسیل را توسعه دهد.
به عنوان مثال، اگر کودک استعدادهای هنری یا توانایی‌هایی در ورزش دارد، تشویق والدینش برای حفظ او در مسیرش و جلوگیری از دلسرد کردن او در مورد اینکه منافع مالی در این مسیر کمتر واضح است، بسیار مهم است.
تشویق به علایق واقعی کودک احترام می‌گذارد.
