شایع‌ترین ماده آلرژی‌زا در انبه روغن «اورشیول» است که در گیاهانی مانند گزنه و پیچک سمی هم وجود دارد. اورشیول با بیشترین غلظت در پوست انبه و در بخشی از میوه که درست زیر پوست قرار دارد، یافت می‌شود.
حساسیت به انبه ممکن است با این علائم پس از خوردن آن بروز کند:
- تورم
- کهیر
-قرمزی پوست
-خس‌خس سینه
-اسهال
-ورم صورت
-درد شدید معده
افراد دچار حساسیت به انبه در موارد بسیار نادری ممکن است دچار واکنش آنافیلاکسی یا شوک شدید آلرژی شوند که مرگبار است و فرد باید فورا تحت مراقبت پزشکی قرار گیرد.
متخصص آلرژی ممکن است برای تشخیص حساسیت به انبه می‌توان از آزمایش خراش پوستی و آزمایش چالش خوراکی آن استفاده کند
بهترین درمان حساسیت به انبه پرهیز از آن است. خوشبختانه اغلب موارد آلرژی به انبه خفیف هستند و می‌توان با داروهای آنتی‌هیستامین معمول آنها را درمان کرد. همچنین اگر بیمار علائم تنفسی آسم را داشته باشد، می‌توان داروهای برطرف‌کننده این علائم استفاده کرد. پزشک شما ممکن است در صورتی که دچار آسم ناشی از آلرژی باشید، برایتان داروهای استنشاقی کورتونی یا کورتیکوستروئیدی تجویز کند.
اگر واکنش‌های حساسیتی شدیدتری در شما ایجاد شده باشد، پزشکتان ممکن است از تزریق اپی‌نفرین استفاده کند.. اگر حساسیت شدید به انبه دارید باید فراورده‌های تزریق خودکار اپی‌نفرین مانند اپی‌پن را همراه داشته باشید و به اطرافیانتان هم اطلاع دهید که در صورت بروز علائم شدید تزریق را به شما انجام دهند.
انبه به همان خانواده‌ای از گیاهان تعلق دارد که پسته و بادام هندی هم به آن متعلق هستند، بنابراین شماری از افرادی که به این مغزهای خوراکی آلرژی دارند، به انبه هم حساسیت نشان می‌دهند، پدیده‌ای که به آن واکنش متقاطع می‌گویند.
همچنین انبه ممکن است واکنش متقاطع با میوه‌های دیگر دارای پروتئین‌های مشابه مانند هلو، گلابی و آلو داشته باشد.بنابراین بهتر است با یک متخصص آلرژی درباره سایر پرهیزهایی که لازم است رعایت کنید، مشورت کنید.
