فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.
شب وصل است و طی شد نامه هجر
سلام فیه حتی مطلع الفجر
دلا در عاشقی ثابت قدم باش
که در این ره نباشد کار بی اجر
من از رندی نخواهم کرد توبه
و لو آذیتنی بالهجر و الحجر
برآی‌ای صبح روشن دل خدا را
که بس تاریک می‌بینم شب هجر
دلم رفت و ندیدم روی دلدار
فغان از این تطاول آه از این زجر
وفا خواهی جفاکش باش حافظ
فان الربح و الخسران فی التجر
شرح لغت: نامه هجر: دفتر و طومار هجران و جدایی /زجر: به فتح اول و سکون دوم بازداشتن و راندن.
تفسیر عرفانی:
زمان هجران به پایان رسید و موقع وصال شد؛ و سلام بر آن باد تا هنگام طلوع فجر. مقصود او از این شعر این است که فراق و دوری از عشق، سرانجام به پایان می‌رسد و فقط کسانی می‌توانند به وصال او دست یابند که در راه عشق ثابت قدم باشند.
تعبیر غزل:
تمام دوستان تو در کناری نشسته و اوقات خوشی را می‌گذرانند. همواره «وَ اِن یَکاد» بخوان و آن را بالای در خانه ات بیاویز. اگر یار بر تو ناز می‌کند، خریدار نازش باش و او را نوازش کن! از همنشینی با افراد بدجنس بپرهیز!
