هیات داوران «جایزه معمار» در سال 1403 هیچ آپارتمانی را شایسته دریافت رتبه‌های اول و دوم در بخش «مسکونی آپارتمانی» تشخیص ندادند و تنها به انتخاب پروژۀ «آپارتمان فرعی هفت» به عنوان رتبۀ سوم بسنده کردند؛ بنابراین این آپارتمان اگرچه رتبۀ اول را کسب نکرده اما در واقع به عنوان بهترین پروژۀ آپارتمانی امسال ایران انتخاب شده است.
طرح معماری آپارتمان فرعی هفت به گونه‌ای است که براساس شرایط زمین و ارتباط با همسایگان شکل گرفته است. این ساختمان مسکونی دارای سه واحد است: طبقه اول یک آپارتمان فلت و طبقات دوم و سوم شامل دو واحد دوبلکس که یکی در جهت شمال و دیگری در جهت جنوب قرار دارد. طبقات همکف و زیرزمین نیز شامل فضاهای خدماتی و رفاهی مانند لابی، سالن ورزش، استخر، پارکینگ و انبار هستند.
موقعیت این بنا در مهرشهر کرج که محیطی سرسبز و آرام دارد، باعث شده تا طرح به‌گونه‌ای باشد که ارتباط مناسبی بین ساختمان و طبیعت اطراف برقرار شود. در نتیجه، بنای «فرعی هفت» دارای حیاط‌ها و تراس‌هایی است که فرم و جانمایی آن‌ها متاثر از شرایط محیطی و همسایگی است.
به دلیل فرم خاص زمین (که حالتی کاملا مستطیلی و کم‌عرض دارد) و نیاز به تامین نور طبیعی و تهویه مناسب، طرح به شکلی خلاقانه از مقررات جانمایی نورگیر استفاده کرده است. در واقع مهم‌ترین ویژگی این آپارتمان همین جانمایی حیاط آپارتمان است که آن را همزمان به یک نورگیر، یک فضای استراحت و یک ویژگی غیرمنتظره در میانۀ بنا تبدیل کرده است. این حیاط بنا را به دو بخش بزرگتر و کوچکتر تقسیم کرده و رابطۀ بین آن‌ها را با یک پل برقرار کرده است.
این حیاط دو طبقه، فضای داخلی را به دو بخش تقسیم کرده است: در طبقه اول، فضای عمومی و خصوصی جدا شده و در طبقه دوم، یک جور حیاط مرکزی برای واحد دوبلکس شمالی ایجاد شده است. ورودی این حیاط از طریق راه‌پله‌ها و فضای تقسیم صورت می‌گیرد، به شکلی که احساس ورود به آپارتمان را به فرد می‌دهد، اما در واقع وارد حیاط اختصاصی می‌شود. این امر نوعی تغییر در سلسله مراتب معمول فضاهای آپارتمانی ایجاد کرده است.
نماهای شمالی و جنوبی حیاطِ مرکزی به گونه‌ای طراحی شده‌اند که بتوان یک نمای شفاف و باز برای جبهه جنوبی ایجاد کرد.
