شواهد نشان می‌دهد که سیاره مریخ می‌تواند میلیاردها سال پیش میزبان حیات بوده باشد.
تحقیقات جدید از این ایده حمایت می‌کند که یک میدان مغناطیسی محافظ که یک جو حیات‌بخش را حفظ می‌کرده، طولانی‌تر از آنچه قبلاً تخمین زده شده بود، وجود داشته است.
سیاره مریخ اکنون سرد، خشک و بدون میدان مغناطیسی محافظ است. دانشمندان این سیاره را به عنوان صحنه‌ای مطالعه می‌کنند که به آنها کمک می‌کند تا دریابند که آیا مریخ زمانی قادر به پشتیبانی از حیات بوده است یا خیر و اگر چنین بوده است، چه زمانی ممکن است چنین بوده باشد.
محققان آزمایشگاه دیرینه مغناطیسی هاروارد در بخش زمین و علوم سیاره‌ای بر روی کشف زمان وقوع رویدادهای خاص در سیاره سرخ تمرکز کرده‌اند.
مقاله جدید آنها که در مجله Nature Communications منتشر شده نشان می‌دهد که میدان مغناطیسی مریخ که می‌توانسته از حیات پشتیبانی کند، ممکن است تا حدود ۳.۹ میلیارد سال پیش وجود داشته باشد.
این دیرتر از ۴.۱ میلیارد سال تخمین زده شده قبلی است که نشان می‌دهد مریخ می‌توانسته صدها میلیون سال بیشتر از آنچه دانشمندان تاکنون تصور می‌کردند، از حیات میزبانی کرده باشد.
محاسبه عمر میدان مغناطیسی
سارا استیل(Sarah Steele) دانشجوی دانشکده هنر و علوم گریفین(Griffin) مطالعه‌ای را با استفاده از شبیه‌سازی و مدل‌سازی رایانه‌ای برای تخمین سن میدان مغناطیسی مریخ رهبری کرد.
این تیم به همراه نویسنده ارشد راجر فو(Roger Fu) و جان ال. لوب(John L. Loeb) استادیار علوم طبیعی، نظریه‌ای را بررسی کرده است که اولین بار در سال گذشته استدلال می‌کرد که میدان مغناطیسی مریخ که می‌توانسته پرتوهای مضر کیهانی را منحرف کند، طولانی‌تر از برآوردهای رایج است.
آنها استدلال کردند که میدان مغناطیسی مریخ بیشتر از تخمین‌های قبلی دوام آورده است.
محققان با انجام آزمایش‌هایی ایده‌هایی را بررسی کردند که چگونگی سرد شدن و مغناطیسی شدن دهانه‌های بزرگ مریخ را تقلید می‌کنند.
این حوضه‌های برخوردی که به خوبی مورد مطالعه قرار گرفته‌اند، دارای خاصیت مغناطیسی ضعیفی هستند که محققان را بر آن داشته تا تصور کنند که پس از خاموش شدن میدان مغناطیسی مریخ شکل گرفته‌اند.
این جدول زمانی با استفاده از اصول اولیه دیرینه‌مغناطیسی یا مطالعه میدان مغناطیسی ماقبل تاریخ یک سیاره بنا شد.
دانشمندان می‌دانند که کانی‌های فرومغناطیسی در سنگ، زمانی که سنگ داغ است، خود را با میدان‌های مغناطیسی اطراف هم‌تراز می‌کنند، اما این میدان‌های کوچک پس از سرد شدن سنگ قفل و محبوس می‌شوند. این امر به طور موثر مواد معدنی را به میدان‌های مغناطیسی فسیل شده تبدیل می‌کند که می‌تواند میلیاردها سال بعد مورد مطالعه قرار گیرد.
۳.۹ میلیارد سال قبل
دانشمندان با نگاهی به حوضه‌های برخوردی مریخ که دارای میدان‌های مغناطیسی ضعیف هستند، حدس زدند که آنها در ابتدا در میان سنگ‌های داغ و در دوره‌ای که هیچ میدان مغناطیسی قوی دیگری وجود نداشته، پس از ناپدید شدن میدان مغناطیسی سیاره مریخ شکل گرفته‌اند.
با این حال محققان می‌گویند که این نابودی زودهنگام برای توضیح آن دهانه‌های عمدتاً مغناطیسی‌شده ضروری نیست. در عوض، آنها استدلال می‌کنند که دهانه‌ها در حالی شکل گرفته‌اند که میدان مغناطیسی مریخ در حال تجربه یک وارونگی قطبیت بوده که طی آن قطب‌های شمال و جنوب میدان مغناطیسی جابجا می‌شوند و از طریق شبیه‌سازی رایانه‌ای می‌توان توضیح داد که چرا این حوضه‌های برخوردی بزرگ امروزه سیگنال‌های مغناطیسی ضعیفی دارند.
چرخش قطب‌های مغناطیسی نیز در زمین هر چند صد هزار سال اتفاق می‌افتد.
استیل می‌گوید: ما اساساً نشان می‌دهیم که شاید هیچ‌وقت دلیل خوبی برای فرض اینکه میدان مغناطیسی مریخ زودتر از موعد خاموش شده، وجود نداشته است.
نتایج محققان بر اساس کارهای قبلی است که برای اولین بار جدول زمانی قابل سکونت مریخ را تغییر داده است.
آنها از یک شهاب‌سنگ معروف مریخی به نام الن هیلز ۸۴۰۰۱(Allan Hills 84001) و یک میکروسکوپ الماس کوانتومی قدرتمند در آزمایشگاه فو استفاده کردند تا با مطالعه جمعیت‌های مغناطیسی مختلف در برش‌های نازک سنگ، میدان مغناطیسی طولانی‌تری را تا ۳.۹ میلیارد سال پیش استنتاج کنند.
استیل می‌گوید، بررسی شکاف‌های یک نظریه قدیمی کمی اعصاب خردکن است، اما این شکاف‌ها توسط جامعه‌ای از محققان سیاره‌شناس که پذیرای تفاسیر و احتمالات جدید هستند، بررسی شده‌اند.
وی افزود: ما در تلاش هستیم به سؤالات اصلی و مهم در مورد اینکه چگونه همه چیز به شکل فعلی خود درآمده است، حتی اینکه چرا کل منظومه شمسی به این شکل است، پاسخ دهیم.
وی ادامه داد: میدان‌های مغناطیسی سیاره‌ای بهترین کاوشگران ما برای پاسخ به بسیاری از این سؤالات است و یکی از معدود راه‌هایی است که ما باید در مورد فضای داخلی عمیق و تاریخچه‌های اولیه سیارات بیاموزیم.
