این بمب ساخت شرکت بویینگ بوده و دارای کلاهکی به وزن حدود ۲,۵۰۰ کیلوگرم است. طول بمب سنگرشکن مذکور ۲۰.۵ فوت (کمی بیش از ۶ متر)، قطر کلاهک آن کمی بیش از ۸۰ سانتیمتر است و تا ۶۰ متر در زمین و تاسیسات زیرزمینی بتنی نفوذ می کند. گفته می شود که GBU-57 بزرگ ترین بمب غیرهسته ای در سرویس جهان است که بسیار سنگین تر از دو بمب سنگرشکن دیگر با نام های GBU-43/B با لقب «مادر تمام بمب ها» یا MOAB به وزن ۹.۵ تن و ساخت آمریکا و بمب روسی ATBIP با لقب «پدر تمام بمب ها» به وزن کمی کمتر از ۱۰ تن است. هر دو بمب های MOAB و FOAB از نوع ترموباریک بوده که به جای نفوذ در زمین، برای ایجاد انفجارهای بزرگ طراحی شده اند.
پروژه ساخت بمب GBU-57 MOP در اوایل دهه ۲۰۰۰ میلادی با همکاری شرکت‌های نورثروپ گرومن و لاکهید مارتین آغاز شد. با این حال، به دلیل مشکلات مالی و فنی، این تلاش اولیه متوقف گردید. پس از حمله ایالات متحده به عراق در سال ۲۰۰۳، تحلیل عملکرد بمب‌های سنگرشکن مورد استفاده نشان داد که این سلاح‌ها از قدرت نفوذ کافی برای مقابله با اهداف مستحکم برخوردار نیستند. این امر منجر به تجدید علاقه به توسعه یک بمب سنگرشکن بزرگتر شد و پروژه MOP توسط آژانس کاهش تهدیدات دفاعی (DTRA) برای رفع نیاز دیرینه نیروی هوایی آغاز گردید. مفهوم “Big BLU” که شامل بمب‌های عظیم الجثه نفوذگر و انفجاری مانند MOP و MOAB می‌شود نیز در همین راستا مطرح گردید. در نهایت، شرکت بوئینگ قراردادی را برای طراحی و تولید این بمب دریافت کرد.
مشخصات بمب سنگرشکن GBU-57
- نوع: سنگرشکن
- ساخت: آمریکا
- سازنده: بوئینگ
- طول: ۶/۲ متر
- قطر: ۸۰ سانتیمتر
- وزن کلی بمب: حدود ۱۲/۵ تن
- وزن سرجنگی: حدود ۲/۵ تن
- میزان نفوذ: ۶۱ متر
- هدایت: GPS/INS
انواع بمب GBU-57:
جنگ افزار GBU-57 در طول سال‌ها تحت ارتقاء و اصلاحات متعددی قرار گرفته است که منجر به تولید انواع مختلفی شده است. این ارتقاءها شامل بهبود در سیستم چاشنی، سیستم‌های هدایت پیشرفته و افزایش قابلیت‌های نفوذ بوده است که فعلا مبتنی بر هفت نسل است. انواع رایج این بمب به ترتیب از سرجنگی‌های BLU-127A/B و BLU-127B/B و BLU-127C/B استفاده می‌کنند.
GBU-57/B: این نسخه مجهز به کلاهک BLU-127/B است. در این ارتقا نیروی هوایی ایالات متحده مشکلی را که در ادغام نسخه اولیه بمب با بمب‌افکن پنهانکار B-2 Spirit وجود داشت، برطرف کرده است. همچنین آزمایشی برای فیوز هوشمند جدید این بمب انجام شده تا کارایی آن در شرایطی که عمق یا موقعیت دقیق هدف دفن‌شده نامشخص باشد، بهبود یابد.
GBU-57A/B: این نسخه از کلاهک جنگی BLU-127A/B استفاده می‌کند.
GBU-57B/B: این مدل مجهز به کلاهک جنگی BLU-127B/B است.
GBU-57C/B: ارتقاهایی که شرکت بوئینگ روی این نسخه اعمال کرده، در منابع مشخص نشده‌اند.
GBU-57D/B: جزئیات تغییرات اعمال‌شده توسط بوئینگ در این نسخه هم روشن نیست، اما گمان میرود فیوز و چاشنی آن ارتقا یافته است.
GBU-57E/B: این نسخه دست‌کم از سال ۲۰۱۶ در موجودی عملیاتی قرار دارد و مجهز به کلاهک جنگی BLU-127C/B است. این مدل توانایی نفوذ به سازه‌های بتنی را نسبت به نسخه‌های پیشین ارتقا داده است. به‌طور منطقی می‌توان فرض کرد که نسبت به نمونه‌های سال ۲۰۰۷ که تا عمق ۶۰ متری نفوذ می‌کردند توان نفوذ بیشتری دارد. کلاهک جنگی BLU-127C/B در بخش جلویی خود دارای یک بوستر است، هرچند عملکرد دقیق آن مشخص نیست. در حال حاضر، نیروی هوایی آمریکا نسخه جدیدتری از GBU-57E/B به شکل عملیاتی در اختیار ندارد.
GBU-57F/B: این مدل به‌عنوان جدیدترین نسخه معرفی شده، اما اطلاعات چندانی درباره قابلیت‌های دقیق آن در دست نیست.
هزینه تخمینی توسعه جنگ افزار GBU-57 MOP در حدود ۴۰۰ تا ۵۰۰ میلیون دلار برآورد شده است. هزینه تولید هر واحد نیز در حدود ۳.۵ میلیون دلار یا بیشتر برای نسخه‌های ارتقا یافته تخمین زده می‌شود. تعداد دقیق بمب‌های MOP تولید شده محرمانه است، اما تخمین‌ها نشان می‌دهد که ذخیره نسبتاً محدودی از آن وجود دارد (حدود ۲۰ واحد تا سال ۲۰۱۵ تحویل داده شده است، با پتانسیل افزایش تولید).
