شهر ونیز در قرن پنجم میلادی روی بیش از ۱۰۰ جزیره کوچک در تالابی در دریای آدریاتیک ساخته شد. چون زمین سفتی وجود نداشت، مردم راه‌حل هوشمندانه‌ای پیدا کردند. آنها تیرهای بلندی از چوب (معمولاً بلوط یا آلدر) را در اعماق گل و لای کف تالاب فرو کردند. این چوب‌ها به دلیل نبود اکسیژن در آب پوسیده نمی‌شدند. روی این تیرهای چوبی لایه‌ای از سنگ (معمولاً سنگ آهک ایستریایی که مقاوم در برابر آب است) قرار دادند. امروزه تمام شهر ونیز روی میلیون‌ها میخ چوبی ایستاده است که نمونه‌ای شگفت‌انگیز از مهندسی قرون وسطی به شمار می‌آید.
منبع :
اطلاعات
