اکنون محققان دانمارکی گامی درست در جهت درمان این بیماری برداشتهاند. دانشمندان مجموعه پروتئینی را شناسایی کردهاند که به ویروس هپاتیت C توانایی اتصال به سلولها و آلوده کردن آنها را میدهد.
به نقل از اساف، جانیک پرنتیو(Jannick Prentø)، نویسنده ارشد این مطالعه، استادیار دانشگاه کپنهاگ، در یک بیانیه رسانهای میگوید: ما برای اولین بار مجموعه پروتئینی را در سطح ویروس هپاتیت C شناسایی کردیم که آن را قادر میسازد به سلولهای ما متصل شود.
هیچ درمانی با موفقیت هپاتیت C را در جهان ریشه کن نکرده است. این بیماری سالانه منجر به مرگ ۳۰۰ هزار نفر میشود. همچنین یکی از علل اصلی سرطان کبد است.
محققان نحوه ترکیب دو پروتئین پوششی را تشریح کردند. آرایش مولکولی این پروتئینها به آنها اجازه میدهد تا سلولها را آلوده کرده و از مورد تشخیص قرار گرفتن توسط آنتی بادیهای خنثی کننده فرار کنند. اگرچه ساختار پروتئین متفاوت است، اما مانند پروتئین سنبله ویروس کرونا در نفوذ و ربودن کنترل سلولهای انسانی عمل میکند.
الیاس اوگستاد(Elias Augestad)، فوق دکترای دانشگاه کپنهاگ و نویسنده ارشد این مطالعه، میافزاید: این دانش از ساختار این مجموعه پروتئینی ما را قادر میسازد تا واکسنیهایی طراحی کنیم که میتوانند از آلوده کردن سلولها به ویروس جلوگیری کنند.
درک مجموعهی پروتئینی و چگونگی آلوده کردن سلولها توسط ویروس هپاتیت C آخرین مرحله حیاتی در طراحی یک واکسن است. واکسن پیشنهادی به طور ایده آل سیستم ایمنی را برای شناسایی مجموعهی پروتئینهای هپاتیت C آموزش میدهد و باعث آزاد شدن آنتی بادیهای خنثی کننده میشود. سپس این آنتی بادیها به مجموعهی پروتئینی متصل میشوند و باعث میشوند که نتوانند به سلولها متصل شوند.
بیان و پاکسازی مجموعهی پروتئینی بسیار دشوار است، به همین دلیل است که پیش از این انجام نشده است. ساختار این پروتئینها روی سطح ویروس هپاتیت C آنها را به شدت آسیب پذیر میکند. محققان نمیدانستند که با چه چیزی سر و کار دارند، و بنابراین، هر زمان که کسی سعی میکردند این ساختارهای پروتئینی را در آزمایشگاه بازتولید کند، قبل از اینکه فرصتی برای مطالعه آنها پیدا کنند، از هم میپاشیدند.
به گفته نویسندگان، تکثیر و مطالعه مجموعههای پروتئینی در ویروسهای هپاتیت C برای توسعه واکسن ضروری است. با توجه به اینکه دانشمندان اکنون دانش بهتری از ساختاری دارند که ویروس هپاتیت C را بسیار عفونی میکند، امید برای یک دستیابی به یک پیشرفت پزشکی جدید بیش از هر زمان دیگری زنده شده است.