مهدی واحدی، معاون دانشجویی دانشگاه علامه طباطبایی با بیان اینکه عمده آسیب‌ها در فضای دانشگاهی و دانشجویان خوابگاهی متاثر از فضای ناامیدی و کم‌امیدی به آینده است، گفت: «این مساله سرمنشأ برخی از آسیب‌های دیگر مانند افسردگی، اضطراب و اختلال در ارتباطات اجتماعی بوده و حتی به رفتار‌های خود دانشجو نیز آسیب‌رسان خواهد بود. آسیبی که زیاد با آن مواجه هستیم همین موضوع افسردگی و گوشه‌گیری است.»
اسماعیل شریفیان، معاون دانشجویی دانشگاه شهید باهنر کرمان درباره مهم‌ترین آسیب اجتماعی دانشجویان خوابگاهی گفت: «انواع اختلالات مانند افسردگی وجود دارد که خوشبختانه تعدادشان کم است، اما همان مقدار کم نیز به‌دلیل اهمیت اعداد در حوزه روانشناسی، خود دارای اهمیت بالایی است. در حوزه سیگار و اعتیاد هم سعی کرده‌ایم با ارائه آموزش‌ها و برگزاری کارگاه‌های مختلف، این مساله و تبعاتش را به دانشجو آموزش دهیم.»
او به حضور نسل Z در دانشگاه‌ها اشاره و خاطرنشان کرد: «کاری که در دانشگاه شهید باهنر کرمان انجام شده است، بحث درگیر کردن و مشارکت دانشجویان خود دانشگاه‌ها در فعالیت‌های مختلف است. ما قرار نیست به جای دانشجو فکر کنیم؛ از طرف دیگر باید این را هم بپذیریم که بین ما و دانشجویان شکاف نسلی بسیار زیاد شده و نوع نگاه‌ها و نیاز‌ها متفاوت است. به‌جای اینکه بدانیم دانشجویان چه مشکلات و نیاز‌هایی دارند خود آن‌ها را با مسائل دانشجویی درگیر کرده‌ایم؛ به‌عنوان نمونه خود آن‌ها برگزاری برخی از اردو‌ها را پیشنهاد و برنامه‌ریزی می‌کنند و ما تنها از آن‌ها حمایت می‌کنیم.»
اکبر غفوری، معاون دانشجویی دانشگاه یزد گفت: «نسلی که ما امروزه در دانشگاه‌ها داریم که اصطلاحا می‌گوییم نسل Z ویژگی خاص خود را دارد و از لحاظ توقعات با ما فرق می‌کند.» او افزود: «درحال‌حاضر دانشگاه یزد ۱۴ هزار دانشجو و ۶ هزار دانشجوی خوابگاهی دارد و اکثر دانشجویان خوابگاهی از اصفهان و شیراز و... هستند. این دانشجویان وقتی وارد خوابگاه می‌شوند، احساس می‌کنند آقابالاسری ندارند و همین زمینه آسیب می‌شود.»
