فناوری‌های پوشیدنی مربوط به سلامت حالا بیش از همیشه محبوب شده‌اند. از ساعت‌های هوشمند گرفته تا حلقه‌های ردیاب سلامت، ما امکان نظارت مداوم بر الگوهای خواب، ضربان قلب و حتی سطح اکسیژن خون خود را داریم. تحقیقات نشان می‌دهد این دستگاه‌ها معمولاً سبب افزایش فعالیت بدنی و سبک زندگی سالم‌تر می‌شوند، اما وقتی جریان دائمی داده‌ها زیاده از حد می‌شود، این فناوری جنبه منفی خود را نشان می‌دهد.
مطالعه تازه‌ای که در مجله «انجمن قلب آمریکا» منتشر شده، نشان داده که پوشیدن ردیاب‌های تناسب اندام برای نظارت بر شرایط قلبی مانند فیبریلاسیون دهلیزی (ضربان قلب نامنظم) می‌تواند افراد را نسبت به سلامتی‌شان مضطرب‌تر کند.
کِیت میسکِویکس متخصص اضطراب، اختلال وسواس فکری‌عملی (OCD) و اختلالات خوردن می‌گوید: «ماهیت توانایی ردیابی داده‌های خاص می‌تواند برای رسیدن به اهداف انگیزه‌بخش باشد، اما می‌تواند موجب ثبات ناسالم یا وسواس هم بشود.»
بنابراین، ما در دنیایی که درگیر اعداد است چگونه می‌توانیم تعادل برقرار کنیم؟ چگونه فناوری پوشیدنی می‌تواند ذهن ما را شکل دهد و چگونه می‌توان استرس ناشی از به همراه داشتن آنها را مدیریت کرد؟
چگونه ردیاب‌های تناسب اندام اضطراب را بیشتر می‌کنند؟
جوآنا هاردیس، متخصص اضطراب می‌گوید: «هرقدر بیشتر به چیزی توجه کنیم، بیشتر به مغز آموزش می‌دهیم در مورد آن چیز نگران باشد. این موضوع می‌تواند شکستن چرخه منفی چک کردن بی‌اختیار ردیاب تناسب اندام و نگرانی را دشوار کند.»
رابرت گُلدِل، عصب‌شناس می‌گوید که ردیاب‌های تناسب اندام این پتانسیل را دارند که «بیش از حد» داده تولید کنند، به ویژه زمانی که کاربران برای تفسیر یا مدیریت آنها در تکاپو باشند. یک مطالعه در سال ۲۰۱۹ از دانشگاه کپنهاگ نشان داد که بسیاری از افراد به داده‌های ردیاب تناسب اندام طوری اطمینان دارند که گویی توصیه‌های پزشکی است و همین رویکرد معمولاً موجب ایجاد ترس و اضطراب غیرضروری در آنها می‌شود.
میسکِویکس می‌گوید: «نمی‌شود این نوع داده‌ها را نادیده گرفت، به ویژه وقتی اینقدر راحت در دسترس هستند و به معنای واقعی کلمه آنها را می‌پوشید تا به شما اطلاعات بدهند و یادآور بصری کل طول روز شما باشند.»
استراتژی‌های مبارزه با اضطراب ناشی از فناوری‌های پوشیدنی
با وجود فشارهای ذهنی ناشی از فناوری‌های پوشیدنی، محبوبیت آنها همچنان در حال افزایش است. به گزارش مرکز تحقیقاتی پیو، تقریباً از هر ۵ بزرگسال آمریکایی، ۱ نفر به طور منظم از ساعت هوشمند یا ردیاب تناسب اندام استفاده می‌کند.
خوشبختانه، راه‌هایی برای مدیریت اضطرابی که این دستگاه‌ها ایجاد می‌کنند وجود دارد. هاردیس توصیه می‌کند با تجدیدنظر درباره نحوه‌ی استفاده از آنها دست به کار شوید. او توضیح می‌دهد که هدف‌گذاری برای ۵ کیلومتر یک چیز است، اما ردیابی وسواس‌گونه‌ی هر نوسان ضربان قلب چیز دیگری است. اگر ردیاب پوشیدنی «اضطراب» را در شما تقویت کرده، وقت آن است که این رابطه را دوباره ارزیابی کنید.
میسکِویکس توصیه می‌کند تنظیمات اعلان را تغییر دهید تا جلوی حواس‌پرتی ناشی از آنها را بگیرید و دوره‌های بدون استفاده از فناوری برای خودتان در نظر بگیرید. همه‌ی ما می‌دانیم انتخاب آگاهانه‌ی کنار گذاشتن تلفن همراه و داشتن وقفه‌هایی برای دور ماندن از فناوری به ما این فرصت را می‌دهد که از نظر ذهنی هوشیارتر و سالم‌تر بمانیم. اگر به این آگاهی رسیده‌اید، پس باید به این هم فکر کنید که ابزارهای پوشیدنی ممکن است این وقفه‌ها را از بین ببرند، چون دسترسی ما به فناوری را بیش از گذشته آسان کرده‌اند و مقابل چشمان ما هستند.
هاردیس می‌گوید اگر متوجه شدید بی‌اختیار در حال چک کردن ردیاب پوشیدنی‌تان هستید، نکته کلیدی اینست که «آگاهانه» این عادت را ترک کنید، هرچند کار سختی است، اما اگر مغزتان را دوباره آموزش ندهید که دست از چک کردن داده‌ها بردارد، وسواس و اضطراب شما قوی‌تر و پایدارتر می‌شود.
میسکِویکس می‌گوید، فناوری پوشیدنی مزایای زیادی دارد، اما یافتن تعادل بین فناوری و تمرکز حواس می‌تواند به ما کمک کند از قدرت پوشیدنی‌ها بدون قربانی کردن سلامت روان خود بهره ببریم: «داده‌ها عالی، ضروری و مفید هستند، اما ما نمی‌خواهیم به قدری داده‌محور شویم که انسان بودن‌مان را فراموش کنیم.»
