قوز قرنیه چیست و آیا باعث کوری می شود؟

قوز قرنیه یکی از بیماری‌های مرتبط با چشم است که به آن کراتوکونوس نیز گفته می‌شود. زمانی که قرنیه‌های چشم بیش از حد معمول، گرد و برآمده به سمت بیرون باشد به شکلی که، شبیه به مخروط باشد به آن قوز قرنیه گفته می‌شود. این اتفاق بیشتر در سنین جوانی یعنی بین ۲۰ تا ۳۰ سالگی اتفاق می‌افتد اما در برخی موارد ممکن است در کودکان نیز شاهد این وضعیت باشید.

علائم قوز قرنیه

قوز قرنیه، وضعیتی است که روی بینایی شما تاثیر زیادی می‌گذارد. برخی از علائم اصلی این مشکل شامل موارد زیر می‌شود:

بدتر شدن تدریجی بینایی در یک یا هر دو چشم (به طور کلی، قوز قرنیه هر دو چشم را درگیر می‌کند.)
داشتن دو بینی زمانی که از یک چشم خود می‌بینید
دیدن هاله نوردر اطراف نورهای روشن و چراغ‌ها
حساس شدن چشم‌ها به نور (فتوفوبیا)
تغییر در بینایی (به عنوان مثال این مشکل بینایی باعث می‌شود خط‌ های صاف را کمی خمیده و منحنی ببینید.)

علل قوز قرنیه

در حالت کلی متاسفانه هنوز به طور قطع مشخص نیست که چه چیزی می‌تواند باعث این بیماری شود، اما برخی از مطالعات نشان داده که این مشکل می‌تواند، بیماری ژنتیکی باشد و در صورتی که قبلا یکی از اعضای خانواده شما دچار آن شده این احتمال وجود دارد که شما نیز درگیر این بیماری شوید.

همچنین بسیاری از مطالعات نشان داده که این بیماری ارتباط مستقیمی با مالش زیاد چشم دارد. این یعنی افرادی که عادت دارند زیاد چشمان خود را مالش دهند بیشتر درگیر این بیماری می‌شوند. برخی از بیماری‌ها که در صورت مبتلا بودن احتمال مواجه شدن با قوز قرنیه نیز افزایش پیدا می‌کند شامل موارد زیر می‌شود:

درماتیت آتوپیک و درماتیت آلرژیک
تب یونجه
آسم
سندرم داون
سندرم اهلرز-دانوس
اختلال استخوان‌زایی

آیا قوز قرنیه باعث کوری می‌شود؟

قوز قرنیه بیماری است که می‌تواند عوارض‌های مختلف و شدیدی داشته باشد. یکی از خطرناک‌ترین عوارض‌های این بیماری که در موارد شدید رخ می‌دهد می‌تواند از دست دادن بینایی باشد. به غیر از آن قوز قرنیه می‌تواند موجب زخم قرنیه، هیدروپس قرنیه و حلقه کایزر–فلیشر شود. هیدروپس قرنیه وضعیتی است که قرنیه شما به طور ناگهانی متورم می‌شود. یکی دیگر از عوارض‌هایی که قوز قرنیه و زخم قرنیه می‌تواند داشته باشد، آستیگمات است که باعث تاری دید می‌شود.

نحوه تشخیص قوز قرنیه

بعد از اینکه علائم قوز قرنیه را مشاهده کردید و یا در بینایی خود احساس کردید مشکل دارید باید برای تشخیص دقیق قوز قرنیه به پزشک مرجعه کنید. چشم پزشک با معاینه دقیق چشم می‌تواند متوجه قوز قرنیه شود. پزشک قبل از معاینه چشم ابتدا در مورد سابقه پزشکی و خانوادگی و علائم شما سوال می‌کند. سپس برای تشخیص این بیماری از تست‌هایی مانند حدت بینایی، معاینه لامپ اسلیت، کراتومتری و توموگرافی قرنیه استفاده می‌کند.

درمان قوز قرنیه

روش‌های مختلفی برای درمان قوز قرنیه وجود دارد که بستگی به شدت بیماری دارد. پزشک با بررسی دقیق بیماری شما، بهترین روش درمان قوز قرنیه را می‌تواند پیشنهاد دهد. در ادامه به بررسی روش‌های درمان این مشکل می‌پردازیم.

استفاده از عینک و لنزهای تماسی

در شرایطی که این بیماری چشمی، شدید نباشد می‌توانید از عینک برای اصلاح دید و داشتن وضوح بینایی بیشتر استفاده کنید. با پیشرفت بیماری قوز قرنیه و مواجه شدن با مشکلات بینایی دیگر مانند آستیگمات ممکن است عینک کافی نباشد و به جای آن نیاز داشته باشید تا از لنزهای تماسی استفاده کنید. این لنزها انواع مختلفی دارد که می‌توانید مناسب‌ترین نوع آن را برای چشم خود انتخاب کنید و با استفاده از آن مشکل قوز قرنیه را رفع کنید.

اتصال عرضی قرنیه

در قرنیه رشته‌های کلاژن وجود دارد و در صورتی که این رشته‌ها تضعیف شود ممکن است باعث افزایش انحانای قرنیه و قوز قرنیه شود. در این شرایط پزشک با روش اتصال عرضی قرنیه می‌تواند این مشکل را رفع کند. در این روش از نور ماوراء بنفش (UV) استفاده می‌شود، که ممکن است باعث کند شدن یا جلوگیری از بدتر شدن قوز قرنیه شود.

این روش تحت بی‌حسی موضعی انجام می‌شود و پزشک از قطره‌های دارویی حاوی ریبوفلاوین (ویتامین B۲) استفاده می‌کند. بعد از آن پزشک چشم شما را تا ۳۰ دقیقه در معرض نور UV قرار می‌دهد. هدف از این روش تقویت پیوند بین رشته‌های کلاژن قرنیه و پروتئین‌های اطراف آن است.

عمل قوز قرنیه

یکی دیگر از روش‌های درمان قوز قرنیه، پیوند قرنیه است. زمانی که شدت بیماری خیلی زیاد باشد و با روش‌های گفته شده مشکل قوز قرنیه درمان نشود، باید قرنیه بیمار پیوند بخورد. معمولا افراد مبتلا به قوز قرنیه بعد از پیوند بینایی بهتری دارند، اما ممکن است بیش از یک سال طول بکشد تا بینایی آن‌ها تثبیت شود. برخی افراد بعد از عمل قوز قرنیه و پیوند قرنیه ممکن است نیاز داشته باشند تا از لنزهای تماسی استفاده کنند.