چربی خون به دو دسته کلی کلسترول و تری گلیسیرید تقسیم می‌شود. چربی خون بالا می‌تواند منجر به ایجاد و پیشرفت بسیاری از بیماری‌های زمینه‌ای مانند بیماری قلبی و عروقی و سکته مغزی شود. علائم اصلی این بیماری تنگی نفس، سرگیجه، بی‌حسی و گزگز در دست‌ها و پاهاست.
زمانی که به شما گفته می‌شود چربی خونتان بالا است، یعنی مقدار کلسترول لیپوپروتئین با چگالی کم و تری‌گلیسرید در خون شما بالا است. چربی خون بالا با نام هیپرلیپیدمی نیز شناخته می‌شود. سطوح بالای این چربی‌ها می‌تواند احتمال خطرات سلامتی جدی همچون حمله قلبی را بالا ببرد.
هیپرکلسترولمی که شکلی از هیپرلیپیدمی است و به بالا بودن سطح کلسترول در خون گفته می‌شود، اغلب با علائم همراه نیست و فرد می‌تواند برای مدت طولانی خود را کاملا سالم بداند. با این حال، گاهی اوقات ممکن است علائم خارجی خاصی ظاهر شوند. این علائم شامل زانتلاسما (برجستگی های صاف و زرد در ناحیه پلک)، گزانتوما (ضخیم شدن تاندون ها به دلیل رسوبات کلسترول) و قوس قرنیه لیپویید (یک لبه رنگ روشن در اطراف قرنیه)، باشد. چنین نشانه‌هایی می‌تواند بر اثر اختلالات شدید متابولیسم لیپید رخ دهد.
در بیشتر موارد، علائم از قبل با آترواسکلروز، تصلب شرایین یا گرفتگی رگ شدید ظاهر می شود که بر اثر نداشتن رژیم غذایی مناسب و بی‌تحرکی و ورزش نکردن، به مرور زمان باعث رسوب چربی، کلسترول و کلسیم یا پلاک در رگ‌های قلبی می‌شود و شامل درد در اندام تحتانی هنگام راه رفتن، تنگی نفس و درد در قفسه سینه یا زیر شانه چپ در حین فعالیت بدنی، سرگیجه و سردرد است.
اما در مواردی تصلب شرایین می تواند بدون علامت باشد و اولین نشانه آن انفارکتوس میوکارد یا همان سکته قلبی ناگهانی باشد.
برای اینکه از میزان کلسترول خون غافل نشوید، توصیه می‌شود به طور منظم آزمایشاتی را انجام دهید. همچنین توصیه می‌شود حداقل یک بار در زندگی میزان لیپوپروتئین (a) خون را تعیین کنید که مقادیر بالای آن (بیش از ۵۰ میلی گرم در دسی لیتر) نشان دهنده افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی است.
