راهنماتو- جین هکمن، بازیگر برجسته و برنده جایزه اسکار، به همراه همسرش در خانه‌شان در نیومکزیکو فوت شدند. پلیس این خبر را تایید کرده و تحقیقات درباره علت مرگ آنها آغاز شده است.
به گزارش راهنماتو، جین هکمن، یکی از بزرگ‌ترین ستارگان تاریخ هالیوود و برنده دو جایزه اسکار، همراه با همسرش بِتسی آرکاوا و سگ وفادارش، در خانه‌ای در سانتا فه، نیومکزیکو، به طور غم‌انگیزی جان خود را از دست دادند. این زوج که از سال ۱۹۹۱ در کنار هم زندگی می‌کردند، صبح چهارشنبه به طور ناگهانی فوت کردند.
هنوز جزئیات دقیقی از علت مرگ آنها در دسترس نیست و تحقیقات اولیه در حال انجام است. هکمن، که پس از سال‌ها درخشش در دنیای سینما از دنیای بازیگری کناره‌گیری کرده بود، زندگی آرامی را در نیومکزیکو آغاز کرده بود و اکنون هواداران و همکارانش از سراسر جهان برای یادبود او و آثار بی‌نظیرش به او ادای احترام می‌کنند.
در ادامه این مطلب از چهره‌ها نگاهی خواهیم داشت به مرگ او، کارنامه هنری و سرگذشتش.
علت مرگ جین هکمن
ستاره افسانه‌ای هالیوود، جین هکمن، به همراه همسرش بِتسی آرکاوا و سگشان، روز چهارشنبه در خانه خود در سانتا فه پیدا شدند. طبق گزارشات، هیچ نشانه‌ای از دخالت جنایی در مرگ آنها وجود ندارد و هنوز علت دقیق مرگ این زوج مشخص نشده است.البته تحقیقات مقدماتی در حال انجام است و مقامات در انتظار تایید حکم جستجو برای ادامه بررسی‌ها هستند. سرنوشت غم‌انگیز سگ این زوج می‌تواند در کشف جزئیات آخرین لحظات زندگی آنها کمک‌کننده باشد.
بیوگرافی جین هکمن
خانه جین هاکمن در فلوریدا
جین هکمن که در اواخر ژانویه ۹۵ ساله شده بود، در طی بیش از ۴ دهه حضور در دنیای سینما و تلویزیون، در بیش از ۸۰ فیلم بازی کرد و به یکی از چهره‌های ماندگار هالیوود تبدیل شد. هکمن برنده دو جایزه اسکار بود و دارایی تخمینی او ۸۰ میلیون دلار برآورد می‌شود. پس از بازنشستگی از دنیای بازیگری در سال ۲۰۰۴، او زندگی آرامی را در نیومکزیکو آغاز کرد.
هکمن که از دوران بازیگری خود به دلیل مشکلات قلبی و استرس‌های فراوان کناره‌گیری کرده بود، به خاطر مشکلات سلامت تصمیم به دوری از سینما گرفت. او از همسر اول خود، فِی مالتیز، سه فرزند دارد و پس از ازدواج با بِتسی آرکاوا، زندگی خود را به دور از هیاهوی هالیوود گذراند.
طلوع یک ستاره‌ی متفاوت
جین هکمن در ۳۰ ژانویه ۱۹۳۰ در ایالت کالیفرنیا متولد شد. کودکی‌اش را در شرایط سختی گذراند و برخلاف بسیاری از بازیگران که از جوانی در مسیر سینما قرار گرفتند، او ابتدا به نیروی دریایی پیوست و پس از مدتی، در رشته‌ی روزنامه‌نگاری تحصیل کرد. اما در نهایت، سرنوشت او را به سوی بازیگری سوق داد، مسیری که در آن، قرار بود یکی از شاخص‌ترین و متفاوت‌ترین چهره‌های سینمای مدرن شود.
درخشش در موج نوی سینمای آمریکا
هکمن، در دورانی پا به عرصه‌ی سینما گذاشت که آمریکا در حال تجربه‌ی یک انقلاب سینمایی بود؛ موج نوی هالیوود، که با کارگردانانی چون فرانسیس فورد کاپولا، ویلیام فریدکین و آرتور پن شناخته می‌شد، نسلی از بازیگران را به شهرت رساند که دیگر شبیه ستاره‌های کلاسیک نبودند؛ مردانی که چهره‌هایشان پر از زخم‌های زندگی بود، صدایشان خراشیده از واقعیت، و نگاهشان عمیق‌تر از کلیشه‌های قهرمانی.
هکمن، یکی از این چهره‌ها بود؛ چهره‌ای که در همان اولین فیلم‌هایش، نشان داد که قرار نیست یک بازیگر معمولی باشد. "بانی و کلاید" (۱۹۶۷) اولین فیلمی بود که او را به شهرت رساند، جایی که در کنار وارن بیتی و فی داناوی، درخشید. اما این تنها آغاز راه بود.
فیلم ارتباط فرانسوی؛ نقش‌آفرینی که استانداردها را تغییر داد
در سال ۱۹۷۱، هکمن با فیلم ارتباط فرانسوی در نقشی ظاهر شد که تا همیشه با نام او گره خورد: کارآگاه جیمی "پاپای" دویل. او در این نقش، تصویری از یک پلیس سرسخت، تندخو، و تا حدودی فاسد را ارائه داد که به‌شدت واقعی و باورپذیر بود. برخلاف قهرمانان کلیشه‌ای هالیوود، پاپای دویل شخصیتی خاکستری بود؛ مردی که با خشونت و تعصب، در خیابان‌های نیویورک به‌دنبال اجرای عدالت بود، اما خود نیز قربانی همان سیستمی شده بود که در آن کار می‌کرد.
بازی هکمن چنان تاثیرگذار بود که برای این نقش، جایزه‌ی اسکار بهترین بازیگر مرد را از آن خود کرد. اما چیزی که این اجرا را ماندگار کرد، نه جایزه، بلکه شیوه‌ای بود که هکمن برای بازیگری‌اش انتخاب کرده بود: واقع‌گرایی محض. او هیچ‌گاه بازی را به اغراق نمی‌کشید، بلکه هر لحظه، هر دیالوگ، و هر حرکتش، از درون شخصیتش می‌جوشید.
فیلم مکالمه؛ پرتره‌ای از تنهایی و وسواس
در سال ۱۹۷۴، فرانسیس فورد کاپولا، کارگردان افسانه‌ای پدرخوانده، فیلمی ساخت که هنوز هم یکی از درخشان‌ترین آثار سینمای معاصر محسوب می‌شود: "مکالمه". در این فیلم، جین هکمن در نقش هری کال، یک متخصص شنود، بازی کرد. هری کال مردی منزوی و وسواسی است که زندگی‌اش در سایه‌ی شنود و جاسوسی دیگران تعریف می‌شود. اما زمانی که یکی از مکالماتی که ضبط کرده، او را به حقیقتی هولناک می‌رساند، مرز بین حرفه و زندگی شخصی‌اش فرو می‌ریزد.
هکمن در این فیلم، یکی از پیچیده‌ترین و درونی‌ترین نقش‌های تاریخ سینما را ایفا کرد. او با کمترین دیالوگ و بیشترین حس، مردی را به تصویر کشید که زیر فشار شک و گناه، فرو می‌ریزد. صحنه‌ی پایانی فیلم، که در آن، هری کال در آپارتمان خود نشسته و با ساکسیفونش آهنگی غم‌انگیز می‌نوازد، یکی از تاثیرگذارترین لحظات تاریخ سینماست؛ پرتره‌ای از تنهایی مطلق.
جین هکمن در فیلم نابخشوده
یکی از برجسته‌ترین نقش‌های جین هکمن در دوران حرفه‌ای‌اش، بازی در فیلم "نابخشوده" (Unforgiven) به کارگردانی کلینت ایستوود در سال ۱۹۹۲ بود. هکمن در این فیلم نقش بیل داگتت، یک شریف خسته و دلسوز را ایفا کرد که پس از یک زندگی پر از خشونت و قتل، در تلاش است تا زندگی آرامی داشته باشد. اما او در نهایت مجبور به مواجهه با گذشته‌اش می‌شود.
هکمن در این نقش، با درک عمیق از شخصیت، توانست به خوبی احساسات پیچیده و متناقض داگتت را به نمایش بگذارد؛ از یک طرف فردی بی‌رحم و از سوی دیگر مردی با احساسات عمیق و شک‌های اخلاقی. بازی هکمن در این فیلم باعث شد که او نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شود و نقش او به عنوان یکی از بهترین اجراهای سینما در تاریخ شناخته شود. "نابخشوده" نه تنها یکی از شاهکارهای ایستوود، بلکه یکی از مهم‌ترین آثار جین هکمن در کارنامه حرفه‌ای‌اش بود.
جین هکمن در فیلم بانی و کلاید
فیلم "بانی و کلاید" (Bonnie and Clyde) به کارگردانی آرتور پن در سال ۱۹۶۷، یکی از مهم‌ترین آثار تاریخ سینما بود که جین هکمن در آن نقش باک بارو، برادر بونی پارکرو و شریک زندگی او را ایفا کرد. هکمن در این فیلم به‌خوبی توانست نقش مردی ترسو و در عین حال باهوش را ایفا کند که به همراه بونی و کلاید در دنیای جنایت و دزدی‌های بانکی زندگی می‌کند.
در این فیلم، او به‌طور برجسته‌ای تضاد میان شخصیت‌های بانی و کلاید و دیگران را به نمایش می‌گذارد و از آن زمان به یکی از بازیگران مطرح در هالیوود تبدیل شد. هکمن در کنار وارن بیتی، فای دوناوی و مایکل جکسون، حضور برجسته‌ای داشت و بازی او باعث شد تا فیلم "بانی و کلاید" تبدیل به یک نماد در تاریخ سینما شود.
این فیلم نه تنها پایه‌گذار سینمای جدید در هالیوود بود، بلکه موفقیت بزرگی برای هکمن محسوب می‌شد که به‌دنبال آن توانست در نقش‌های متفاوتی همچون "دستیار پلیس" در "اتصال فرانسوی" (The French Connection) و "حریف اصلی" در "کشتن راکول" (Scarecrow) ظاهر شود.
از فیلم سوپرمن تا خانواده‌ی تننبام؛ چهره‌ای که هیچ‌گاه تکراری نشد
هکمن، برخلاف بسیاری از هم‌نسلانش، خود را به یک ژانر یا یک سبک محدود نکرد. او در فیلم‌های اکشن، درام، کمدی، و حتی علمی‌تخیلی حضور یافت. در نقش "لکس لوتر"، دشمن اصلی سوپرمن، چهره‌ای متفاوت از خود نشان داد؛ او این شخصیت را نه‌فقط یک شرور کمیک‌بوکی، بلکه مردی نابغه و در عین حال طناز ساخت.
اما یکی از بهترین اجراهای دوران پایانی کارنامه‌ی او، در فیلم "خانواده‌ی تننبام" (۲۰۰۱) به کارگردانی وس اندرسون رقم خورد. در این فیلم، هکمن در نقش رویال تننبام، پدری خودخواه و دروغگو ظاهر شد که تلاش می‌کند خانواده‌ی ازهم‌گسیخته‌اش را دوباره کنار هم بیاورد.
این نقش، ترکیبی از تمام آنچه هکمن در طول سال‌ها خلق کرده بود، بود؛ مردی که در عین شوخ‌طبعی، عمیقاً زخم‌خورده و پیچیده است.
چرا جین هکمن فراموش‌نشدنی است؟
آنچه جین هکمن را جاودانه کرد، نه فقط استعداد فوق‌العاده‌اش، بلکه واقع‌گرایی بی‌حد و مرزش بود. او بازیگری نبود که برای جلب توجه تلاشی کند؛ بلکه به‌سادگی، هر نقشی را که ایفا می‌کرد، به واقعیت بدل می‌ساخت.
او قهرمان نبود، ضدقهرمان هم نبود؛ او همان مردی بود که در خیابان از کنارتان می‌گذشت، با همان زخم‌ها، همان نگاه، و همان داستان‌هایی که در چشمانش نوشته شده بود.
امروز، سینما یکی از بزرگ‌ترین بازیگرانش را از دست داده است، اما نقش‌هایی که هکمن خلق کرد، برای همیشه باقی خواهند ماند. او نرفت؛ فقط دوربین را خاموش کرد و از صحنه خارج شد.
پیام تسلیت بزرگان سینما برای جین هکمن
با انتشار خبر مرگ جین هکمن، چهره‌های بزرگ سینما به او ادای احترام کرده‌اند. جورج تاکی، بازیگر معروف سریال Star Trek، او را «یکی از غول‌های واقعی سینما» نامید. همچنین فرانسس فورد کاپولا، کارگردان مشهور فیلم گفت‌وگو، از هکمن به عنوان «بازیگری بزرگ، الهام‌بخش و فوق‌العاده در کار و پیچیدگی‌اش» یاد کرد. طرفداران و همکاران هکمن در هالیوود نیز ابراز تأسف کرده‌اند که «یکی از بزرگ‌ترین بازیگران تاریخ سینما به‌طور غم‌انگیزی از صحنه کنار رفت».
