راهنماتو- وقتی وارد ماه خرداد می‌شویم خنکی هوا کاملا از ما روی برمی‌گرداند و ما تشنه هوای بهاری باید رهسپار دشت‌هایی شویم که هنوز در ارتفاعات، میزبان بهار هستند. این دشت‌ها نه تنها با هوایی دل‌انگیز بلکه با جلوه‌ای بی‌نظیر از گل‌های بهاری به استقبال ما خواهند آمد.
به گزارش راهنماتو، تنوع شگفت‌انگیز آب‌وهوای ایران این فرصت را فراهم می‌کند که در هر فصل، طعمی تازه از طبیعت را بچشیم. زمستان که می‌شود، جنوب کشور با آغوشی گرم و هوایی بهاری یا حتی تابستانی پذیرایمان است؛ و تابستان، اگر آفتاب سوزانش خسته‌مان کرد، کافی‌ست بار سفر ببندیم به‌سوی دشت‌ها و دامنه‌های کوهستانی، جایی که ارتفاع و مه، سرمای دلنشینی را حفظ کرده‌اند تا پناهگاهی آرام از هیاهوی روزمره بسازند.
تصور کنید قطرات ریز آب، مثل نوازش دستان مه، آرام روی صورتتان می‌نشینند. اسب‌های وحشی با نگاهی رام و نجیب از دور نظاره‌تان می‌کنند و علفزار، با هر وزش باد، به رقصی خیال‌انگیز درمی‌آید. احساس بودن در چنین دشت‌هایی در روزهای خرداد، آن‌قدر لطیف و پیچیده است که شاید تنها یک کتاب بتواند آن را روایت کند.
ما در این مطلب از راهنمای سیر و سفر، تلاش کردیم تکه‌ای از این رؤیا را به شما هدیه کنیم؛ با معرفی چند دشت پرگل بهاری که هنوز خرداد در آن‌ها نفس می‌کشد. همراه با مسیر دسترسی، تا اگر دلتان هوای طبیعت کرد، بدانید به کدام سو بروید.
1. دشت فندقلو؛ اردبیلی با گل‌های بابونه
خرداد که می‌رسد، دامنه‌های جنگل فندقلو در اردبیل لباسی دیگر به تن می‌کنند؛ لباسی از گل‌های سفید و معطر بابونه که چشم‌اندازی خیال‌انگیز پدید می‌آورند. اینجا، جایی‌ست که سبزی علفزار، در هم‌آغوشی با سفیدی گل‌ها و مه سبک کوهستانی، تابلویی زنده و نفس‌گیر از طبیعت را پیش چشم‌تان باز می‌کند.
دشت بابونه فندقلو در خرداد، شبیه یک خواب سبک تابستانی‌ست. اسب‌های محلی میان مه قدم می‌زنند، صدای پرندگان در لابه‌لای درختان راش، ممرز و فندق می‌پیچد، و نسیمی که از سمت دره‌ها می‌وزد، عطر گل‌های تازه را با خود می‌آورد. این چشم‌انداز بی‌نظیر نه‌تنها فرصت آرامش و تماشاست، بلکه بهترین فضا برای ثبت عکس‌هایی ماندگار در طبیعت بکر ایران است.
هرساله در اواخر خرداد همزمان با روز ملی گل و گیاه، جشنواره‌ای رنگارنگ به نام "جشنواره گل بابونه فندقلو" در همین دشت برگزار می‌شود. بازارچه صنایع دستی، موسیقی و رقص محلی، بازی‌های بومی و نمایش آداب‌ورسوم منطقه، تجربه این سفر را به خاطره‌ای فراموش‌نشدنی تبدیل می‌کند.
چگونه به دشت فندقلو برویم؟
از اردبیل به سمت شهر نمین حرکت کنید. حدود ۱۰ کیلومتر مانده به نمین، وارد روستای دودران شوید و مسیر را تا روستای آپاتاپه ادامه دهید. در این روستا، به چهارراهی می‌رسید که باید مسیر سمت چپ را انتخاب کرده و ادامه دهید تا به جنگل و دشت فندقلو برسید.
2. دشت دریاسر؛ تنکابنی با بابونه‌های زرد
با رسیدن به خرداد، دشت دریاسر در جنوب تنکابن یکی از رویایی‌ترین چهره‌هایش را به نمایش می‌گذارد. این دشت که در ارتفاعات منطقه دوهزار جا خوش کرده، به‌درستی لقب «بهشت اردیبهشت ایران» را یدک می‌کشد. گل‌های زرد بابونه در سراسر دشت گسترده شده‌اند، چشمه‌هایی زلال از دل زمین می‌جوشند و رودخانه‌ای پرآب از میان سبزه‌زار می‌گذرد؛ انگار که طبیعت با لطیف‌ترین قلم‌مویش نقاشی کرده است.
دشت دریاسر، محصور در میان کوه‌های سرسبز و بلند سیالان، الموت، خشچال و طالقان، آرامشی عمیق در دل خود دارد. در اطراف دشت، جنگل‌های انبوه و درختان آلوچه و ازگیل‌وحشی دیده می‌شوند و از کف دشت، آب خنک چشمه‌ها از لابه‌لای سبزه‌ها بیرون می‌زند. در خردادماه، حتی قدم زدن در این دشت شبیه راه رفتن در یک رویاست. شب‌ها، وقتی آلودگی نوری در کار نیست، آسمان پر از ستاره می‌شود و چشم‌انداز شهاب‌باران، سفرتان را کامل می‌کند.
اسب‌های آزاد در دشت، صدای پرندگان و خنکای ملایم باد کوهستان، همراهی‌تان می‌کنند. اگر اهل کمپینگ یا عکاسی باشید، اینجا یکی از بی‌نظیرترین مقاصد طبیعی ایران برای شماست.
چگونه باید به دشت دریاسر برویم؟
برای رسیدن به دشت دریاسر، ابتدا باید به شهر تنکابن در استان مازندران بروید، سپس وارد جاده زیبای دوهزار شوید و مسیر را تا دوراهی امامزاده قاسم ادامه دهید؛ در این نقطه وارد مسیر فرعی سمت چپ شده و تا روستای عسل‌محله پیش بروید، از آنجا نیز حدود یک تا یک‌ونیم ساعت کوه‌پیمایی در پیش دارید تا به دشت رویایی دریاسر برسید.
3. دشت رزستان؛ دورودی با لاله‌های واژگون
در دامنه‌های پریزکوه و در حوالی روستای دره‌اسپر، جایی نزدیک دورود لرستان، یکی از زیباترین مناظر طبیعی ایران در فصل بهار رخ می‌نماید: دشت لاله‌های واژگون رزستان. خردادماه، اگرچه پایان فصل شکوفایی این گل‌های افسانه‌ای است، اما هنوز هم در سایه‌سار کوه‌های سر به فلک کشیده و دره‌های خنک، می‌توان آخرین نفس‌های این شکوفایی باشکوه را تماشا کرد.
لاله‌هایی با قامت خمیده، گویی در سوگی جاودانه‌اند، پهنه زمین را به فرشی از رنگ‌های سرخ، نارنجی و گاه زرد بدل کرده‌اند. در پس‌زمینه، کوه‌ها و چشمه‌هایی همچون «هفت‌چشمه» به این قاب بی‌نظیر روحی تازه می‌بخشند. صدای پرندگان، وزش نسیم و عطر گل‌های وحشی، ترکیبی است که دشت رزستان را به یکی از بهشتی‌ترین چشم‌اندازهای طبیعی ایران بدل کرده است.
چگونه به دشت رزستان برویم؟
برای رسیدن به دشت رزستان، ابتدا به شهر دورود در لرستان بروید و از آنجا مسیر آسفالته‌ای را تا روستای دره‌اسپر، حدود شش کیلومتر، طی کنید. سپس از دره رزسو مسیر کوه‌پیمایی را آغاز کنید؛ در طول مسیر، از کنار چشمه‌ای زلال و غاری دل‌نشین عبور می‌کنید و با حدود دو ساعت پیاده‌روی به دامنه پریزکوه کوچک و دشت لاله‌های واژگون خواهید رسید. مسیر برگشت نیز از همین راه و در حدود یک ساعت و نیم زمان می‌برد.
4. دشت سلانسر؛ رودباری با گل گاو زبان وحشی
در ماه خرداد، ییلاق سلانسر در بلندای کوه‌های گیلان به یکی از زیباترین جلوه‌های طبیعت ایران بدل می‌شود. این دشت مرتفع، که در دل مه غلیظ و نسیم خنک خردادی آرام گرفته، با گل‌های رنگارنگ به‌ویژه گل گاوزبان و گیاهان دارویی پوشیده شده است. قدم زدن در مراتع سرسبز، در حالی که ابرها را در اطراف خود حس می‌کنید، تجربه‌ای شبیه راه رفتن بر روی آسمان را برای شما رقم می‌زند.
مناظر نفس‌گیر از قله باشکوه درفک و جلگه سرسبز سپیدرود در دوردست، زیبایی سلانسر را تکمیل می‌کنند. آواز پرندگان جنگلی، صدای باد میان برگ‌ها، و چشم‌انداز غروب آفتاب در پس لایه‌ای از مه، سلانسر را به پناهگاهی رؤیایی برای آرامش‌جویی در خرداد ماه بدل کرده است.
چگونه به دشت سلانسر برویم؟
برای رسیدن به ییلاق سلانسر باید ابتدا به شهر رستم‌آباد در شهرستان رودبار بروید. از آنجا، از طریق بلوار مولوی وارد جاده سلانسر شوید. این مسیر حدود ۱۶ کیلومتر ادامه دارد و در حدود ۵۰ دقیقه رانندگی شما را به مقصد می‌رساند. ابتدا جاده آسفالته است و پس از طی حدود ۱۳ کیلومتر، مسیر خاکی آغاز می‌شود. با وجود دست‌اندازها، این بخش از جاده با خودروهای معمولی نیز قابل‌عبور است.
در ادامه مسیر، ابتدا وارد منطقه‌ای جنگلی می‌شوید و سپس به مراتع و دامنه‌های مرتفع و استپی با چشم‌اندازهایی خیره‌کننده از قله درفک و دشت سپیدرود خواهید رسید.
5. دشت شکردشت؛ تالشی غرق در گل‌های شقایق
در ماه خرداد، شکردشت سوباتان چهره‌ای از بهشت را به خود می‌گیرد؛ دشتی سرسبز در آغوش کوهستان‌های تالش که در این زمان از سال با فرشی از شقایق‌های سرخ، چشم هر بیننده‌ای را خیره می‌کند. این منطقه که به «عروس تالش» شهرت یافته، با طبیعتی بکر، سکوتی دل‌نشین و هوایی دلپذیر، پناهگاهی آرام برای فرار از هیاهوی شهر است. ترکیب دل‌فریب آفتاب ملایم خردادی، نسیم خنک کوهستان و گل‌های وحشی، شکردشت را به یکی از رویایی‌ترین مقاصد طبیعت‌گردی شمال کشور تبدیل کرده است.
در خردادماه، زنبورها بر گل‌های شقایق می‌نشینند و عسل ناب و خوش‌طعمی تولید می‌شود که در کنار لبنیات محلی، از بهترین سوغاتی‌های منطقه به شمار می‌رود. گاهی مه غلیظ همه‌جا را می‌پوشاند و چشم‌اندازی وهم‌انگیز و شاعرانه پدید می‌آورد. پراکندگی کلبه‌های چوبی در دل دشت، همراه با دام‌هایی که در مرتع چرا می‌کنند، حس ناب یک زندگی ساده و طبیعی را زنده می‌سازد. اگرچه شکردشت هنوز از تخریب‌های گسترده در امان مانده، اما چیدن بی‌رویه گل‌ها می‌تواند این زیبایی را تهدید کند؛ پس باید با طبیعت آن مهربان بود.
چگونه به دشت شکردشت برویم؟
برای رسیدن به شکردشت، از رشت به‌سمت تالش حرکت کنید و سپس از جاده ضیابر به تالش بروید. از اینجا، مسیر به‌سمت ییلاق شکردشت به طول ۲۷ کیلومتر ادامه می‌یابد که بخش عمده آن خاکی و ناهموار است. در این مسیر، شما باید از وسایل نقلیه محلی مانند نیسان یا تراکتور استفاده کنید یا مسیر باقی‌مانده را پیاده طی کنید.
