طبق مدل‌سازی‌های انجام‌شده، طی یک میلیارد سال آینده خورشید به تدریج درخشان‌تر و داغ‌تر می‌شود و این افزایش انرژی دریافتی، دمای زمین را به سطحی می‌رساند که دیگر هیچ شکلی از حیات حتی مقاوم‌ترین موجودات میکروسکوپی، نمی‌تواند در آن دوام بیاورد. پژوهشگران می‌گویند در حدود سال ۱٬۰۰۰٬۰۰۲٬۰۲۱ میلادی ، زندگی روی زمین برای همیشه به پایان خواهد رسید.
اما روند مرگ سیاره‌ای از خیلی قبل‌تر آغاز می‌شود. با داغ‌تر شدن خورشید، ترکیب اتمسفر زمین دستخوش تغییرات شدیدی می‌شود؛ اکسیژن کاهش می‌یابد، دما افزایش پیدا می‌کند و کیفیت هوا بدتر می‌شود. این تغییرات، براساس مدل‌های دقیق تابش خورشیدی و اقلیمی، نشان می‌دهد که نابودی حیات روندی تدریجی و غیرقابل بازگشت خواهد بود، نه یک سقوط ناگهانی.
جالب آن‌که نشانه‌هایی از این تحولات بلندمدت، امروز هم قابل مشاهده است. طوفان‌های خورشیدی و پرتاب جرم‌های تاج خورشیدی در سال‌های اخیر شدت گرفته‌اند؛ از جمله قوی‌ترین طوفان ۲۰ سال اخیر که تأثیرات مستقیم بر میدان مغناطیسی زمین و سطح اکسیژن دارد، نشانه‌هایی از همان آینده پیش‌بینی‌شده.
همزمان، بحران زیست‌محیطی ناشی از فعالیت‌های انسانی نیز به این فشار افزوده است. روند گرم شدن زمین و ذوب یخ‌های قطبی فراتر از پیش‌بینی‌های پیشین سرعت گرفته و این نگرانی را افزایش داده که شاید شرایط زندگی خیلی زودتر از آنچه تصور می‌شد، غیرممکن شود.
پژوهشگران با تأکید بر اهمیت سازگاری و آمادگی، برخی راه‌حل‌های فناورانه نظیر سیستم‌های زیستی بسته و سکونتگاه‌های مصنوعی را مطرح می‌کنند تا زندگی را تا حد ممکن بر زمین حفظ کنند. گروهی دیگر اما، راه‌حل را در ترک زمین می‌بینند، از جمله در برنامه‌های مهاجرت به مریخ که ناسا و اسپیس‌ایکس به‌طور جدی پیگیری می‌کنند.
