شورای عالی محیط زیست با ثبت رسمی دو منطقه ارزشمند ساحلی-دریایی در استان خوزستان با عنوان «پارک ملی دریایی دارا» و «پناهگاه حیات وحش ساحلی-دریایی دارا» در فهرست مناطق تحت مدیریت سازمان سازمان حفاظت محیط‌زیست موافقت کرد. این مناطق البته سال‌هاست به همین نام‌ها حفاظت می‌شوند.
احمدرضا لاهیجان‌زاده، معاون محیط‌زیست دریایی سازمان حفاظت محیط زیست با اشاره به هم‌زمانی این اقدام با روز جهانی اقیانوس‌ها، افزود: این دو پهنه زیستی با وسعتی بالغ بر ۱۶۶ هزار هکتار، از خورموسی تا مصب رودخانه زهره گسترده شده‌اند و زیستگاه‌های متنوعی چون خورها، سواحل گلی، بسترهای جلبکی و جزایر حساس زیست‌محیطی را در بر می‌گیرند که همواره مورد توجه جدی زیست‌شناسان و کارشناسان بوم‌سازگان‌های دریایی بوده‌اند.
در خور موسی تعداد زیادی جزیره وجود دارد که این جزایر از نظر محیط زیستی از اهمیت بسیار بالایی برخوردارند. این جزیره‌ها زیستگاه گونه‌های زیادی از پرندگان از جمله پرستودریایی و سلیم های خرچنگ خوار است.
لاهیجان‌زاده با تاکید بر ارزش‌های بی‌نظیر این مناطق گفت: منطقه دارا زیستگاه دائمی دلفین‌های گوژپشت است و در فصول گرم سال نیز شاهد حضور گونه‌هایی چون وال‌کوسه‌ها هستیم. همچنین این پهنه‌ها محل تغذیه لاک‌پشت‌های دریایی از جمله منقار عقابی، سبز و در برخی موارد زیتونی هستند. ثبت بزرگ‌ترین جمعیت زادآور سلیم خرچنگ‌خوار در کشور، مشاهده بیش از ۵۰ گونه پرنده آبزی و کنارآبزی و زادآوری ۲۰ گونه از آنان در فصل تابستان، اهمیت ملی و فراملی این مناطق را دوچندان کرده است.
خورها و مصب‌ها که در مرز بین خشکی و دریا قرار دارند، به‌مثابه ریه‌های اکوسیستم دریایی، نقش کلیدی در تعادل اکولوژیک ایفا می‌کنند. تعیین حریم اکولوژیک آن‌ها، در فهرست اقدامات آتی سازمان حفاظت محیط زیست قرار دارد.
خور موسی کانال طویل و عمیقی است در منتهی‌الیه شمال غرب خلیج فارس و در جنوب خوزستان قرار دارد. خور در زبان فارسی به معنای شاخه‌ای از آب است که در خشکی وارد می‌شود و موسی نیز برگرفته از نام ناخدایی معروف در منطقه است. عمق متوسط این خور بین ۲۰ تا ۵۰ متر است و کدورت آب در بخش داخلی خور، به دلیل املاح و نوع خاک بستر، بسیار بالا است.
خورموسی به دلیل موقعیت خاص جغرافیایی و پستی و بلندی بستر و ارتباط آبی با تالاب شادگان، محل تخم‌ریزی بسیاری از گونه‌های ماهیان و خصوصاً میگو در خلیج فارس است و صید آبزیان در این منطقه، بسیار رونق دارد. در هنگام جزر که آب دریا فرو می‌نشیند و ساحل پر می‌شود از خرچنگ‌ها، سلیم‌های خرچنگ‌خوار برای تغذیه به ساحل می‌روند و در هنگام مد نیز پرستوهای دریایی برای آبتنی و صید ماهی، بیشتر از سایر گونه‌ها به چشم می‌خورند. پیشتر، لاک‌پشت‌های دریایی هم برای تخم‌گذاری به این جزیره می‌آمدند.
