راهنماتو- رضا خان وقتی به هزار حربه قاجارها را از سلطنت خلع و خود را در 24 آذرماه 1304 شاه ایران خواند تا تاجگذاری در 4 اردیبهشت 1305 در کاخ گلستان، یک همراه و یاور نزدیک داشت؛ عبدالحسین تیمورتاش.
به گزارش راهنماتو، عبدالحسین تیمورتاش فرزند یکی از زمینداران بزرگ بجنوردی در خراسان بود که به واسطه همین ثروت به روسیه فرستاده شد تا درس بخواند و علوم جدیده یاد بگیرد. شاید در آن زمان نه پدرش و نه حتی خود او تصورش را هم نمی‌کردند که روزی عبدالحسین یکی از خاتمه‌دهندگان به سلطنت قاجار باشد و بازوی یک سلطنت جدید.
عبدالحسین تیمورتاش کیست؟
عبدالحسین تیمورتاش پسر کریمداد نردینی بجنوردی حاکم سبزوار بود. او تحصیلات خود را در عشق آباد آغاز کرد و در 13 سالگی به سن پترزبورگ رفت تا ادامه تحصل دهد و سپس به مدرسه نظام برود. موقعیت پدری او سبب شد تا خیلی زود به عرصه سیاست وارد شود. در دوران مشروطه به مشروطه خواهان پیوست و در جریان‌های مهمی همچون به توپ بستن مجلس لیقات خود را به اثبات رساند. حکومت جوین در خراسان را به او دادند و در مجلس دوم به عنوان جوانترین نماینده راهی تهران شد.
بعد از آن به فرماندهی لشکر خراسان رسید و اندکی بعد به حکومت گیلان منصوب شد و مسئول سرکوب قیام جنگل شد. بعد از آن به مجلس بازگشت تا اینکه در سال 1300 برای اولین بار به وازرت عدلیه رسید. مدتی حاکم کرمان و بلوچستان شد و مجدد در مجلس پنجم به عنوان نماینده به تهران بازگشت.
تیمورتاش در مجلس پنجم بسیار فعال و رئیس کمسیون نظام بود که همین امر سبب دوستی و نزدیکی او با سردار سپه گردید. وی با همراهی فیروزمیرزا نصرت‌الدوله، علی‌اکبر داور، محمد تدین و چند نفر دیگر «حزب تجدد» را تأسیس کرد و در مجلس به‌عنوان حزب متحد رضاخان فعالیت می‌کرد. دوران حضور سردارمعظم در این دوره از مجلس به پنج ماه نکشید و سردار سپه او را در هشتم شهریور ۱۳۰۳ به عنوان وزیر فوائد عامه به مجلس معرفی کرد.
تیمورتاش به رضاشاه بسیار نزدیک شد و پس از پادشاهی نخستین شاه پهلوی در ۲۵ آذر ۱۳۰۴ وزیر دربار شد و از این تاریخ مهم‌ترین و آخرین تجربه حیات سیاسی خود را آغاز کرد. نخستین مأموریت تیمورتاش برگزاری مراسم تاجگذاری بود. سفارش طرح تاج سلطنتی جدید و تهیه انواع نشان و جواهرات به دستور او انجام گرفت. بعدها با سفارتخانه‌های انگلستان، بلژیک، اسپانیا و سوئد در تهران تماس گرفت و از آنها خواست شرح مفصل مراسم تاجگذاری شان را برایش بفرستند و تشریفات آنها را تا آنجا که ممکن بود با سنت‌های گذشته ایرانیان درآمیخت
تقریباً در شش سال اول دوره سلطنت رضاشاه، تیمورتاش در اوج اقتدار و از نظر سیاسی دومین شخص مملکت به‌شمار می‌رفت. وی با انجام تغییرات ساختاری در وزارت دربار، آن را به یک مرجع تصمیم‌گیرنده و مجری اراده رضاشاه تبدیل کرد و از این پایگاه سیاست‌های مورد نظر رضاشاه را در راستای تحقق برنامه‌های وی و تثبیت دولت مرکزی به اجرا درآورد.
تیمورتاش در دوره‌های ششم تا هشتم مجلس شورای ملی (۱۳۰۵ تا ۱۳۱۱) همزمان با وزارت دربار، نماینده نیشابور نیز در مجلس شورای ملی بود، بی آنکه حتی یک بار به مجلس برود. اندکی پیش از آنکه در سال ۱۳۱۱ بازداشت شود، در انتخابات دوره نهم نیز به نمایندگی نیشابور برگزیده شد. پس از گشایش مجلس، شعبه سوم اعتبارنامه‌اش را رد و او را فاقد صلاحیت برای نمایندگی اعلام کرد.
دربارهٔ علت برکناری و سرنوشت بعدی تیمورتاش دیدگاه‌های متفاوتی بیان شده است. ظاهراً مجموعه عواملی سبب قتل تیمورتاش شده است. از جمله این عوامل دخالت بیش از حد او در امور سیاسی کشور و فزونی قدرتش بود که وی را از حد مستخدم شاه خارج کرده و مایه بدبینی و سوءظن شاه شده بود.
تیمورتاش را به جرم رشوه‌خواری به زندان انداختند و در ۹ مهرماه سال ۱۳۱۲ در زندان قصر به دست پزشک احمدی کشته شد. جنازه‌اش نیز بدون تشریفات در امامزاده عبدالله شهرری به خاک سپرده شد.
