طبخ برنج به صورت «کته» و «آب‌کش» دو روش اصلی برای پخت این کربوهیدرات مفید است؛ که در بین ایرانی‌ها مرسوم‌تر هستند. برخی معتقدند ارزش غذایی برنج و انرژی حاصل از آن در روش کته کردن، نسبت به روش آب‌کش، بیشتر و بهتر حفظ می‌شود. در این‌باره، لازم است بدانید ماهیت برنج، «نشاسته» است و شست‌وشوی آن با آب یا طبخ به روش آب‌کش کردن، تأثیری بر میزان نشاسته برنج نخواهد داشت. بر همین اساس، بین برنج کته و برنج آب‌کش، تفاوتی از منظر میزان انرژی (کالری) و چاق‌کنندگی وجود ندارد.
به منظور انتخاب و تشخیص بهترین روش طبخ برنج، باید دو دیدگاه تغذیه‌ای و بهداشتی را مدنظر قرار داد:
۱) تغذیه: مصرف برنج، بخشی از نیاز ما به ویتامین‌های گروه B را تأمین می‌کند. اما این ویتامین‌ها از نوع ویتامین‌های محلول در آب هستند و در هنگام آب‌کش کردن برنج از بین می‌روند. در نتیجه، پخت برنج به روش کته موجب حفظ این عناصر مغذی می‌شود. پس برای برخورداری از این ارزش غذایی، مصرف برنج کته بهتر از برنج آب‌کش است.
۲) بهداشت: متأسفانه آلودگی با آرسنیک، یکی از آلودگی‌های رایج در برنج است. آرسنیک به‌عنوان یکی از سمی‌ترین عناصر جهان، اثری معادل ۱۰۰هزار برابر سیانور دارد. البته مقدار آرسنیک در مواد غذایی ناچیز است و به حدی نیست که سلامتی انسان را تهدید کند، اما از آنجا که قابلیت ذخیره آرسنیک در برنج، نسبت به سایر مواد غذایی، بیشتر است، توصیه می‌شود برنج را به صورت آب‌کش طبخ کنید تا آرسنیک موجود در آن شسته و خارج شود.
بنابراین می‌توان گفت که برنج کته از منظر تغذیه‌ای، ارزش غذایی بیشتری دارد و مغذی‌تر است، اما از دیدگاه بهداشتی، برنج آب‌کش نسبت به برنج کته سالم‌تر است.
