به این سه نام دقت کنید: رضا عطاران، محسن امیریوسفی و سعید ملکان. واقعاً توقع از خروجی این ترکیب چه باید باشد؟ یکی پرچمدار گیشه و محبوب در میان مخاطبان و دوتای دیگر، چهره‌های جدی در زمینه سینما که غالباً در کانون توجه منتقدان و رسانه‌های سینمایی قرار دارند.
وقتی پیش‌خبرهای مرتبط با «قیف» منتشر شد، مخاطبان عام از حضور عطاران در فیلمی تازه سر ذوق آمدند و سینمادوستان حرفه‌ای‌تر هم به‌واسطه پایان دوری چند ساله امیریوسفی و ملکان از عرصه تولید، امید داشتند با فیلمی جدی و استاندارد، هرچند در حوزه سینمای کمدی مواجه شوند.
آنچه این روزها روی پرده است اما مصداق بارز توهین به هر دو گروه است! بله، فیلم می‌تواند بی‌کیفیت باشد، فیلم می‌تواند ضعیف باشد، فیلم می‌تواند مطابق سلیقه ما نباشد و این‌ها هیچ کدام دلیل نمی‌شود تولید و اکرانش را توهین تلقی کنیم. اما تحمل ناترازی ادعای برآمده از یک ترکیب، با آنچه پیش روی‌مان قرار داده‌اند، از تحمل توهین هم، سخت‌تر است! «قیف» بخش قابل توجهی از مخاطبان خود را عصبانی کرده است.
