فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.
دردِ ما را نیست درمان الغیاث
هجرِ ما را نیست پایان الغیاث
دین و دل بردند و قصدِ جان کنند
الغیاث از جورِ خوبان، الغیاث
در بهایِ بوسه‌ای جانی طلب
می‌کنند این دلسِتانان الغیاث
خونِ ما خوردند این کافردلان‌ای مسلمانان چه درمان؟ الغیاث
همچو حافظ روز و شب بی خویشتن
گشته‌ام سوزان و گریان الغیاث
شرح لغت: به فتح اول و سکون دوم به معنی فرجام
تفسیر عرفانی:
درد و فراق یار درمانی جز وصال او ندارد و طالب در راه لقای او از همه چیز خود می‌گذرد.
تعبیر غزل:
عزیزی سفر کرده داری و منتظر او هستی و همواره آرزو داری او بازگردد و تو از رنج و عذاب نجات پیدا کنی.
