راهنماتو-در سال 2024 هستیم و تاکنون هزاران سیاره فراتر از زمین می‌شناسیم. با اینکه بسیاری از این سیاره‌ها دارای موادی هستند که دوستدار زیست است، اما زمین تنها جایی است که فعلا حیات در آن وجود دارد. دانشمندان اولین سیاره‌های خارج از منظومه شمسی را دهه 1990 کشف کردند. از سال 2024، بیش از 5000 سیاره خارج از منظومه شمسی تأیید شده است. در هیچ‌کدام‌شان حیات پیدا نشده است اما برخی امکان‌هایی برای زیست دارند. بیشتر این سیاره‌های قابل زیست به اندازه زمین هستند اما سیاره‌های بزرگ‌تر از زمین معمولا چنین ویژگی‌ای ندارند.
به گزارش راهنماتو، با اینکه کاوشگر استقامت ناسا در اوایل سال 2021 روی مریخ فرود آمد، بیش تاز 400روز مریخی طول کشید تا استقامت با چتر نجاتی که به آن اجازه داد به آرامی بر سطح سیاره سرخ بنشیند، رو به رو شود و از آن عکس بگیرد.
ترکیبات آلی متعددی در خاک مریخ، در جایی پیدا شده است که آب مایع زمانی به فراوانی در آن وجود داشت. اما مواد آلی لزوما به معنی وجود حیات نیستند و کاوشگر استقامت برای رسیدن به چنین نتیجه‌ای به قدر کافی تجهیزات ندارد. باید نمونه‌هایی از این مواد به زمین بازگردانده شوند تا بتوان در مورد آن‌ها نتیجه‌گیری کرد.
مفهوم ما از منطقه قابل سکونت معمولا سیاره‌ای به اندازه زمین است که جوی مشابه زمین داشته باشد و با فاصله‌ای به اندازه فاصله زمین از ستاره والدش قرار دارد تا بتواند ظرفیت آب مایع را بدون پوشش یخ در سطح داشته باشد. با اینحال، بسیاری از ویژگی‌های فعلی زمین برای برخورداری از حیات ضرورت ندارد.
در این مقاله با راهنماتو همراه باشید تا به شما بگوییم کدام باورهای اشتباه درباه قابل سکونت بودن زمین وجود دارد:
1.ماه بزرگی باید باشد که از حیات روی زمین حمایت کند
در حدود 50میلیون سال قبل که زمین شکل گرفت، یک شیء بزرگ به اندازه سیاره مریخ به نام تئا با آن برخورد کرد. بعد از این برخورد زمین به شدت گرم شد و تعداد زیادی مخروبه تولید شد که بخش بزرگی از آن‌ها ماه را تشکیل دادند. ماه چرخش محوری ما را ثابت نگه می‌دارد. اما محور چرخش بی‌ثبات احتمالا تأثیری روی فعالیت زیستی ندارد.
2.صفحات پوسته زمین (زمین‌ساخت صفحه‌ای) برای زمین مطلوب است
نیروهای جذر و مدی قوی هم می‌توانند انرژی داخلی سیاره‌ای را به همان آسانی و سادگی آزاد کنند، پس نیازی به زمین‌ساخت‌های صفحه‌ای نیست.
3.غول‌های گازی که در مجاورت قرار دارند از سیاره‌هایی با قابلیت زیست محافظت می‌کنند
سیارات بزرگ و نزدیک، میزان برخوردها بر روی سیارات همسایه را افزایش می‌دهند، نه کاهش. با اینکه سیاره مشتری در مجاورت زمین بیشتر از هر سیاره دیگری در منظومه شمسی برخوردها را دریافت می‌کند، اما این امر از زمین محافظت نمی‌کند بلکه برخورد با سیاره ما را 3.5برابر بیشتر از حالتی که مشتری وجود نداشت، افزایش می‌دهد.
4. ظهور دیرهنگام زمین در کیهان از شکل‌گیری حیات بر روی آن حمایت می‌کند
به نظر می‌رسد که حیات به سیاره‌های صخره‌ای با مولکول‌های آلی نیاز دارد. این سیستم‌ها 1 تا 2میلیارد سال بعد از انفجار بزرگ به وجود آمدند.
5. حیات در نزدیکی مرکز کهکشان با احتمال کمتری وجود دارد
شرایط پایدار و بلندمدت تقریباً در هر جایی برقرار است.
6.نیاز به ستاره‌ای مثل خورشید هست
ستاره‌های کم‌جرم به‌مراتب بیشتر از ستاره‌های مشابه خورشید هستند. به محض آنکه شعله‌های خورشید فروکش کند، ستاره‌های نوع K و M از سکونت و حیات روی سیاره زمین پشتیبانی می‌کنند.
7.ستاره‌هایی که از فلز بی‌بهره‌اند قابل سکونت نیستند
ستارگانی که تنها کسری از عناصر سنگین خورشید را دارند، سیارات سنگی و بالقوه حامی حیات را در خود جای می‌دهند.
