کمربند کویپر فراتر از مدار نپتون قرار دارد و مجموعه‌ای حلقه‌ای شکل از سنگ‌های یخی است. در این جا پلوتو، آروکوت و تعداد بیشماری از اجسام کوچک دیگر در فضا شناور هستند.
دانشمندان اخیراً کمربند دیگری از این اجرام را در فاصله ۷۰ تا ۹۰ واحد نجومی (واحد نجومی فاصله بین خورشید و زمین) از خورشید کشف کردند و با شکاف خالی از کمربند اصلی کویپر جدا شده است. به نظر می‌رسد دو کمربند کویپر یا حداقل دو قسمت از آن وجود داشته باشد که کشف شگفت انگیزی است که توسط کارکنان رصدخانه ملی نجوم در ژاپن انجام شده است. نتایج مطالعه در این زمینه در مجله Planetary Science منتشر شد.
دانشمند سیاره‌شناسی فومی یوشیدا از موسسه فناوری چیبا در ژاپن گفت: اگر این موضوع تأیید شود، یک کشف بزرگ خواهد بود که ممکن است بر مطالعه شکل‌گیری سیاره‌ها در منظومه شمسی تأثیر بگذارد.
معمولاً اعتقاد بر این است که اجرام در کمربند کویپر پایدارترین اجرام آسمانی در منظومه شمسی هستند. خود کمربند از مدار نپتون در فاصله ۳۰-۵۰ واحد نجومی از خورشید گسترش می‌یابد. این بدان معناست که اجسام درون کمربند در معرض حداقل تابش خورشیدی هستند و از زمان تولد منظومه شمسی در حدود ۴.۶ میلیارد سال پیش تقریباً بدون تغییر باقی مانده است. این اجرام بقایای باستانی قرص اولیه هستند که تمام سیارات از آن تشکیل شده اند.
مشاهدات کمربند کویپر با استفاده از تلسکوپ سوبارو در هاوایی ۲۶۳ جرم جدید را در کمربند کویپر شناسایی کرد. یک تیم بین المللی از ستاره شناسان دریافتند که ۱۱ مورد از این اجرام بسیار دورتر از حد بیرونی کمربند کویپر هستند، یعنی در فاصله بیش از ۷۰ واحد نجومی قرار دارند. محققان توانستند این داده‌ها را پردازش کنند و چگالی حلقه بیرونی کمربند کویپر را تعیین کنند. معلوم شد که پایین‌تر از سطح داخلی است، اما به اندازه کافی بلند است که یک کمربند جدید تشکیل دهد.
با این حال، عملا چیزی در منطقه بین ۵۵ تا ۷۰ AU کشف نشده است. این ممکن است عجیب به نظر برسد، اما چنین شکافی اغلب در منظومه‌های سیاره‌ای دیگر کشف می‌شود.
لزلی فریزر نویسنده اول این مطالعه توضیح داد: کمربند کویپر در مقایسه با آنچه در منظومه‌های سیاره‌ای دیگر دیده‌ایم مدت‌هاست که بسیار کوچک به نظر می‌رسد، اما نتایج مطالعه ما نشان می‌دهد که این تصور ممکن است به دلیل مشاهدات نادرست به وجود آمده باشد.
