این سیارک که UQ 2024 نامگذاری شده است، برای اولین بار در روز ۲۲ اکتبر توسط سیستم آخرین هشدار برخورد سیارکی به زمین(ATLAS) در هاوایی کشف شد. این سیستم، شبکه‌ای از چهار تلسکوپ است که آسمان را برای بررسی اجسام متحرک اسکن می‌کند که ممکن است سنگ‌های فضایی باشند. دو ساعت بعد از شناسایی، این سیارک بر فراز اقیانوس آرام در نزدیکی کالیفرنیا در جو زمین سوخت و این برخورد، آن را به یک «برخورد قریب الوقوع» تبدیل کرد.
مدت زمان اندک بین تشخیص و برخورد به این معناست که سیستم‌های نظارت بر برخورد، که توسط مرکز هماهنگی اجرام نزدیک به زمین آژانس فضایی اروپا اداره می‌شود، اطلاعات ردیابی درباره سیارک ورودی را تا زمانی که به زمین برخورد کرد، دریافت نکردند.
با بررسی سیستم ATLAS تصاویری به دست آمد که شامل تشخیص یک جرم کوچک در مسیر برخورد با احتمال بالا بود. اما به دلیل قرار گرفتن جرم فضایی در نزدیکی لبه دو میدان مجاور، این گزینه فقط چند ساعت بعد به عنوان یک جسم متحرک شناخته شد. زمانی که اخترسنجی به سیستم‌های پایش برخورد رسید، برخورد پیش از آن اتفاق افتاده بود.
طبق گزارش آژانس فضایی اروپا، این سیارک سومین برخورد قریب‌الوقوعی بود که در سال جاری شناسایی شد. دو سیارک دیگر که چند ساعت پس از برخورد با زمین در سال ۲۰۲۴ شناسایی شدند، BX1 2024 و RW1 2024 نام داشتند که عرض آن‌ها حدود ۳.۳ فوت(یک متر) بود و اولی در ماه ژانویه بر فراز برلین آلمان سوخت و دیگری در روز ۴ سپتامبر بر فراز فیلیپین منفجر شد.
همه چیز فقط در مورد شناسایی و ردیابی اجرام نیست. آژانس‌های فضایی در حال آزمایش روش‌هایی برای هدایت سیارک‌های ورودی به سمتی دیگر در صورت لزوم هستند. در سال ۲۰۲۲، ماموریت دارت(DART) ناسا در تلاشی برای تغییر مسیر حرکت یک سیارک، یک فضاپیما را به یک منظومه سیارکی دوگانه برخورد داد و این تلاش موفقیت‌آمیز بود. چین همچنین در حال توسعه ماموریت‌های خود برای انحراف یک سیارک تا سال ۲۰۳۰ است.
