این یافته احتمالاً به ردیابی بهتر سنگ‌های فضایی کوچک اما قدرتمندی منجر می‌شود که ممکن است به زمین نزدیک شوند. اندازه این سیارک‌های تازه یافته‌شده از یک اتوبوس تا چند ورزشگاه متفاوت است. آن‌ها در مقایسه با سنگ فضایی عظیمی که بیشتر دایناسورها را از بین برد، بسیار کوچک هستند؛ اما قدرت چشمگیری دارند.
یک دهه پیش، سیارکی به اندازه چند ده متر، وقتی بر فراز شهر چلیابینسک در روسیه منفجر شد و انرژی آزادشده از آن که ۳۰ برابر بیشتر از بمب اتمی منفجرشده بر فراز هیروشیما در جنگ جهانی دوم بود، همه را غافلگیر کرد.
این سیارک‌ها که ده‌متری (decameter) نامیده می‌شوند، ۱۰هزار برابر همتایان بزرگ‌تر خود با زمین برخورد می‌کنند؛ اما اندازه کوچک آن‌ها شناسایی آن‌ها را از قبل برای پژوهشگران چالش‌برانگیز می‌کند.
در سال‌های اخیر، گروهی از اخترشناسان از جمله جولیَن دو ویت (Julien de Wit)، دانشیار علوم سیاره‌ای در مؤسسه فناوری ماساچوست (اِم‌آی‌تی) در آمریکا، یک روش محاسباتی فشرده برای شناسایی سیارک‌های در حال عبور در تصاویر تلسکوپ را آزمایش کرده‌اند.
پژوهشگران با استفاده از این روش، هزاران تصویر تلسکوپ جیمز وب از ستاره میزبان در منظومه تراپیست ۱ (TRAPPIST-۱)، که در فاصله حدود ۴۰ سال نوری از زمین قرار دارد، را بررسی کردند و هشت سیارک ده‌متری از قبل شناخته‌شده و ۱۳۸ سیارک ده‌متری جدید در کمربند اصلی سیارکی یافتند. به نظر می‌رسد از میان آن‌ها، شش سیارک از طریق گرانش توسط سیارات مجاور به مسیرهایی هدایت شده‌اند که آن‌ها را به زمین نزدیک می‌کند.
