احتمالا به یاد دارید وقتی قوز می‌کردید، پدر و مادر یا معلم مدرسه می‌گفتند: صاف بنشین! مدت‌ها است که توصیه می‌شود درست و صاف نشستن یکی از راه‌های بهبود حالت بدن و همچنین راهی برای جلوگیری از کمردرد است.
اما تحقیقات اخیر در حال بررسی و زیر سوال بردن توصیه‌های قدیمی در مورد چگونه نشستن، چگونه ایستادن و چگونه بلند کردن وسایل است و این احتمال وجود دارد که آنچه درباره وضعیت درست بدن می‌دانستیم، اشتباه باشد.
در ایالات متحده و بسیاری از کشورهای غربی، مدت‌ها است بر نحوه ایستادن و صاف نشستن تمرکز شده است. برای مثال توصیه‌ها برای درست ایستادن عبارت‌اند از باز کردن پاها کمی بیشتر از عرض شانه و رو به جلو، جمع کردن لگن، صاف کردن کمر، سفت کردن عضلات شکم، عقب کشیدن شانه‌ها و دور کردن آن‌ها از چانه، گردن در حالت خنثی و چانه کمی به داخل. حالت مناسب نشستن هم مشابه است: کمر صاف، شانه‌ها عقب، وزن به طور مساوی روی هر لگن توزیع شود، زانوها در زاویه ۹۰ درجه و پاها صاف روی زمین.
نظریه رایج این است که صاف ایستادن یا نشستن میزان فشار روی ماهیچه‌ها، مفاصل، رباط‌ها و دیسک‌های بین مهره‌ای را کاهش می‌دهد.
پس مشکل «صاف نشستن» یا «درست ایستادن» چیست؟
هنوز مشخص نیست که آیا وضعیت صاف برای ستون فقرات و سلامتی کلی بهتر از وضعیت خمیده است یا خیر. در واقع، تحقیقات زیادی در این زمینه وجود ندارد. یک تیم از محققان استرالیایی تمام مطالعاتی را که درباره وضعیت بدنی و درد و آسیب‌های کمر وجود داشت، جمع‌آوری کرد، اما نتوانست درباره بهترین حالت ستون فقرات برای جلوگیری از مشکلات به یک پاسخ قطعی برسد.
پیتر او سالیوان، یکی از محققان استرالیایی و پروفسور فیزیوتراپی و علم ورزش در دانشگاه کرتین، به یاهو لایف می‌گوید: «افرادی که کمردرد دارند و کسانی که چنین دردی ندارند، لزوما از نظر وضعیت بدنی پایه (مثلا نحوه نشستن، ایستادن یا خم شدن) تفاوت قابل‌توجهی با هم ندارند.
در گذشته تصور می‌شد که وضعیت بدنی غلط (مانند قوز کردن یا بد ایستادن) عامل اصلی کمردرد است اما بررسی‌های علمی نشان می‌دهند که برای تایید این ادعا شواهد کافی وجود ندارد و در واقع، وضعیت خمیده، قوز کرده یا به اصطلاح بد ممکن است واکنشی به درد باشد، نه علت آن. افرادی که درد دارند، تمایل دارند از کمرشان بیش از حد محافظت کنند و حرکاتشان کندتر و خشک‌تر است، با تنش عضلانی بیشتر.»
ارتباط بین وضعیت بدنی و سلامت
بت لینکر، نویسنده و مورخ پزشکی، می‌گوید که موضوع وضعیت بدن در طول تاریخ اهمیت و بار معنایی خاصی داشته و فراتر از یک موضوع فیزیکی یا سلامتی ساده بوده است. به گفته لینکر، علاقه ما به صاف ایستادن را می‌توان در نظریه تکامل چارلز داروین ردیابی کرد. داروین معتقد بود که این ویژگی (صاف ایستادن) به همراه دیگر عوامل، نشان‌دهنده یک پیشرفت تکاملی در انسان‌ها است و نه صرفا اندازه یا پیچیدگی مغز او.
با این حال، در زمان جنگ جهانی اول، پزشکان و مقام‌های نظامی به این نتیجه رسیدند که وضعیت بدنی می‌تواند نشانه سلامتی و آمادگی جسمانی باشد و بنابراین به عنوان یک معیار برای ارزیابی مناسب به کار گرفته شد.
در حدود دهه ۱۹۴۰، دانشمندان بررسی رابطه علت و معلولی بین وضعیت بدن و کمردرد را آغاز کردند. لینکر تاکید می‌کند از آنجا که درد به‌سختی قابل تشخیص و ارزیابی و به‌عبارت دیگر، یک تجربه شخصی و متفاوت است، نمی‌توان آن را به‌سادگی اندازه‌گیری کرد. این موضوع باعث می‌شود پژوهشگران نتوانند علل و عوامل مرتبط با درد را به‌راحتی شناسایی کنند.
او سالیوان می‌گوید که بی‌تحرکی، نشستن طولانی‌مدت، استرس، خواب نامناسب، مشکلات بهداشت روان، سیگار کشیدن و اضافه وزن همگی می‌توانند منجر به درد کمر شوند. بلند کردن یا حمل اشیای سنگین هم می‌تواند به کمر آسیب بزند.
لینکر هم می‌افزاید اگرچه وضعیت بدنی به‌تنهایی نه علت اصلی کمردرد است و نه می‌تواند از آن جلوگیری کند، در افرادی که این درد مزمن را دارند، اصلاح وضعیت بدنی می‌توانند موثر باشند.
او سالیوان و لینکر هر دو بر این باورند که نشستن یا ایستادن در یک وضعیت خاص برای مدت طولانی‌ــ چه صاف و چه خمیده‌ــ می‌تواند باعث درد شود. بنابراین به جای تلاش برای صاف ماندن به منظور جلوگیری از درد کمر، بهتر است کمتر بنشینید و فعالیت بدنی داشته باشید، زیرا نشستن طولانی مدت خطر بزرگی برای درد کمر است.
