ناامنی غذایی به تفکیک کشورها
ناامنی غذایی متوسط، زمانی رخ می‌دهد که افراد با عدم اطمینان درباره توانایی تهیه غذا مواجه می‌شوند و ناخواسته مجبور به سازش در کیفیت یا مقدار غذای مصرفی می‌شوند. در مقابل، ناامنی غذایی شدید زمانی اتفاق می‌افتد که افراد نتوانند حداقل برای یک روز به غذا دسترسی داشته باشند.
بین سال‌های ۲۰۲۱ و ۲۰۲۳، نیجریه بزرگ‌ترین جمعیت دارای ناامنی غذایی را داشت، با بیش از ۱۶۱ میلیون نفر که دچار ناامنی غذایی متوسط یا شدید بودند. پاکستان با نزدیک به ۱۰۶ میلیون نفر در مقام دوم قرار داشت.
اگرچه نیجریه و پاکستان بیشترین تعداد افراد دارای ناامنی غذایی را داشتند، چندین کشور کوچک‌تر درصد بیشتری از جمعیت خود را در وضعیت ناامنی غذایی داشتند.
به طور خاص، بیش از ۸۰ درصد از مردم در کشورهایی مانند افغانستان، سودان جنوبی و سیرالئون بین سال‌های ۲۰۲۱ و ۲۰۲۳ دچار ناامنی غذایی بودند.
در این رتبه بندی، ایران در جایگاه دهم قرار دارد.
نقش پتاش در این میان
پتاس یا پتاش، نمکی غنی از پتاسیم، یک ماده مغذی ضروری برای رشد محصولات کشاورزی است. این ماده مقاومت محصولات را در برابر خشکسالی، بیماری‌ها و آفات افزایش می‌دهد و در عین حال کارایی آب را بهبود بخشیده و توسعه ریشه سالم را تشویق می‌کند.
با افزایش قابل توجه محصولات کشاورزی، پتاش نقش حیاتی در امنیت غذایی جهانی ایفا می‌کند و به کاهش قیمت مواد غذایی در سراسر جهان کمک می‌کند.
